Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Αισθησιακοί 3 - Πειρατικό 4

Κι εκεί που ετοιμαζόμασταν να κάνουμε το 3 στα 3 κι οι κερκίδες είχαν γεμίσει με παθιασμένους οπαδούς μας μετά από χρόόνια, κάναμε μία απ' τις χειρότερες εμφανίσεις μας και χάσαμε με 4-3 απ' το Πειρατικό. Με τον βενιαμίν-Ντίνο να ξεκινάει την φοιτητική του σταδιοδρομία στον Βόλο και τον Ηλία να έχει πάει για τσίπουρα (όπως μας χαφιέδισε το facebook) ήμασταν πιο αργοί και λιγότερο ορεξάτοι (δύο νίκες στη σειρά...κορεστήκαμε!).



Αυτό που κρατάμε απ' την χθεσινή εμφάνιση ήταν η παραλίγο μεγαλειώδης ανατροπή στα τελευταία 5 λεπτά, όταν από 1-4 φτάσαμε στο 3-4 ενώ χάσαμε μεγάλη ευκαιρία με τον Μητσάρα να ισοφαρίσουμε στο τελευταίο λεπτό. Επίσης κρατάμε την επανεμφάνιση των λαϊκών μαζών στο προσκήνιο καθώς τέσσερις (4) οπαδοί και η Πρόεδρος γέμισαν ασφυκτικά τις κερκίδες του kifissos club και εμψύχωναν την ομάδα μας καθ' όλη την διάρκεια του παιχνιδιού αλλά και μετά το πέρας αυτού. Ο ένας οπαδός μάλιστα, ο Νέστορας, χρησιμοποιήθηκε και ως χρυσή εφεδρεία στο α' ημίχρονο όταν τα πνευμόνια του Μήτσου κόντεψαν να εκραγούν. Νέστορα, once a sensual, always a sensual. Μετά το σφύριγμα της λήξης η Πρόεδρος διαπίστωσε ότι η ομάδα πάσχει στην επίθεση (εδώ έφτασε να σκοράρει ο yorgos mi (δεν μπορούσα να μην το πω!). Έλα λοιπόν Πρόεδρε, δώσε ακόμα μία μεγάλη υπόσχεση για ενίσχυση της ομάδας. Αφού ξέρεις ότι σε πιστεύουμε όπως οι ΠΑΣΟΚοι πιστεύουν στην σοσιαλισιτκή κατεύθυνση του κόμματός τους!


Τα άλλα δυο γκολ μας τα 'βαλε ο Αρχηγός-Αντρέας!


Έπαιξαν: Αντρέας (τέρμα), Μήτσος, Παντελής, Yorgos Mi, Μύστα, Αρχηγάρα, Αγαπημένος της Κερκίδας, Μίλτος.

Τον έπαιξε: ο Ηλίας

Την αγάπη του απ' τον Βόλο: ο Ντίνος (πώς πάει εκεί μικρέ;)

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Φέτος είναι η χρονιά μας

Μετά την νίκη της 1ης αγωνιστικής (6-4 τους Ταυρομάχους) είπαμε ότι "μια σωστή τακτική αξίζει όσο 1000 ταλέντα". Τότε πολλοί (1) βιάστηκαν να μας κατηγορήσουν ως νεκροθάφτες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μετά την αποψινή μας νίκη και επική εμφάνιση με δεύτερη συνεχόμενη εξάρα (6-2 τους Νεκτάριος) μας αφιερώνουμε δικαιωματικά το παρακάτω:


Μοναδική τυχερή που παρακολούθησε το ροζόμαυρο υπερθέαμα, η Ζωή, στην οποία δικαιωματικά αφιερώνουμε τη νίκη.

Υ.Γ.
Πριν από το ματς και λίγα μέτρα μακριά απ' το γήπεδο, μοτοσυκλετιστές της ομάδας ΔΙΑΣ σταμάτησαν δυο μέλη μας. Μας το 'παιξαν δύσκολοι επειδή δεν είχαμε χαρτιά πάνω μας. Κύριοι εκτός του ότι μας ξέρουν κι οι πέτρες, τα "χαρτιά" μας είναι οι ροζ κάλτσες μας, τα ροζόμαυρα σορτσάκια μας, οι ροζόμαυρες μπλούζες μας με το σήμα των Αισθησιακών και τα ποδοσφαιρικά μας μπούτια. Μ' αυτά πορευόμαστε, αυτό είναι το πρόσωπό μας στην κοινωνία και καμία ταυτότητα, δίπλωμα κ.ο.κ. δεν αναγνωρίζουμε. Όσο νωρίτερα το καταλάβετε, τόσο καλύτερα για την ξενέρωτη φύση σας. Πάντως, όπως είδατε κι απ' το αποτέλεσμα (6-2) η τρομοκρατία δεν πέρασε και δεν θα περάσει!

Υ.Γ.2
Όταν, όπως σήμερα, λείπει ο αγαπημένος της κερκίδας, μπορεί να είμαστε περισσότερο ποδοσφαιρικοί είμαστε όμως σαφώς λιγότερο Αισθησιακοί. Μην το ξανακάνεις αυτό αγαπημένε!