Sensuals 4x4

Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα η σέχτα Αισθησιακών χτύπησε στην καρδιά της γενέτειράς της. Το κίνημα που πολλοί νόμιζαν πεθαμένο, ξοφλημένο, οι πυρήνες αισθησιασμού που οι περισσότεροι θεωρούσαν ανενεργούς πια απέδειξαν ότι υπάρχουν κάποιοι που στη χώρα που ανθίζει η φαιδρά πορτοκαλέα κρατάνε τον λόγο τους.

Στο κείμενο με το οποίο αναγγέλθηκε το κλείσιμο της πρώτης αισθησιακής ιστορικής περιόδου υπήρχε μια αναφορά που πέρασε στα ψιλά, έτσι που ούτε οι έμπειροι αρθρογράφοι της Washington Post, του Economist ή της Frankfurte Allemagne Zeitung δεν ασχολήθηκαν. Εκεί έλεγε ότι ξεκινάει ένα ιδιότυπο αντάρτικο με απρόσμενα αισθησιακά χτυπήματα. Όπερ κι εγένετο! Η σέχτα Αισθησιακών, μία εβδομάδα πριν τις εκλογές επανεμφανίστηκε εκεί που κανείς δεν την περίμενε. Πού; Σ' ένα γήπεδο μπάσκετ!

Ήταν Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου. Για το 7ο γυμνάσιο Χαϊδαρίου (πάλαι ποτέ 2ο και 12ο δημοτικό) ήταν μια νύχτα σαν όλες τις άλλες. Σε μια εβδομάδα θα μετατρεπόταν σε εκλογικό κέντρο. Προς το παρόν πιτσιρικάδες άραζαν στο προαύλιο με τον ήλιο να έχει δύσει ήδη μετρώντας αντίστροφα τις ώρες για το πρωινό της Δευτέρας που θα επέστρεφαν στο σχολείο. Κάποιοι ίσως να παρατήρησαν ότι σιγα σιγά ανάμεσά τους άρχιζαν να συγκεντρώνονται άτομα μιας ανώτερης ηλικιακής βαθμίδας. Ένας μάλιστα απ' αυτούς είπε: "Κύριε μην προσπαθείτε να πηδήξετε τα κάγκελα... εκεί πιο κάτω κάποια είναι σπασμένα, μπείτε από κει". Τα σπασμένα κάγκελα... Ένα παράθυρο εισόδου κι εξόδου στο σχολικό κελί. "Κανείς δεν τα έφτιαξε από το 1994 που αποφοίτησα απ' αυτό το σχολείο" σκέφτηκε ο "κύριος".

Τα παιδιά γρήγορα συνήθισαν τα παράξενα αυτά κορμιά που κυκλοφορούσαν ανάμεσά τους. Όμως ήταν εφτά, που να ήταν ο όγδοος; Η ώρα σήμανε οχτώ. Ξάφνου οι προβολείς άναψαν στο μέχρι τότε σκοτεινό προαύλιο κι οι Χαϊδαριώτες πιτσιρικάδες αναφώνησαν: "ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟΙ!!!".
"Yeah mothafuckaz, τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα" απάντησε ο Αγαπημένος της Κερκίδας ενώ έσκαγε κουλαριστός στο έδαφος την πορτοκαλί μπάλα με τα σπυριά.
"Θα παίξουμε διπλό;" ρώτησαν όλο αγωνία και τρόμο οι πιτσιρικάδες.
"Όχι ρε γατόνια είμαστε ακόμα ντεφορμέ για μεγάλες αποστάσεις" τους απαντήσαμε "όμως επειδή μας λείπει ο όγδοος παίχτης θα πάρουμε έναν από εσάς". Κι ο κλήρος έλαχε στον μικρό Κλεάνθη.

 [Φήμες λένε ότι το επόμενο πρωί του τα ζήτησε η πιο όμορφη κοπέλα του σχολείου...]

Sensuals 4x4, λοιπόν ή αλλιώς Κράμερ εναντίον Κράμερ! Μεγάλος Αρχηγός (Αντρέας), Μίλτος, Ηλίας και Χρήστος από Βαρκελώνη Vs Αγαπημένου Της Κερκίδας, Γιώργου, Μίμη και μικρού Κλεάνθη. Μετά από ολιγόλεπτο ζέσταμα και αφού η μπασκέτα μας ζήτησε να επισπεύσουμε το μαρτύριό της ξεκίνησε ο αγώνας. Τι τριπλ-νταμπλ, τι μπακ-ντορ πάσες, τι άλεϊ-ουπ, τι κόουστ του κόουστ, τι λέι απ, τι χουκ σατ, τι ριβέρς ντρίμπλες, τι μαν του μαν...μια σκέτη μαγεία. Στα πρώτα λεπτά το ματς ήταν 4-4 κι όλα έδειχναν ότι πρόκειται για ένα μεγάλο ντέρμπυ. Με κάποιο μαγικό τρόπο όμως το ματς τελείωσε 21-6 υπέρ της ομάδας του Μεγάλου Αρχηγού... Τότε αποφασίσαμε να παίξουμε και μια ρεβάνς η οποία τελείωσε 21-12 και πάλι υπέρ της ομάδας του Μεγάλου Αρχηγού. Κάπου εκεί οι νικητές μυρίστηκαν τη δουλειά... Σου λέει "εμείς πάνω από 21 δεν παίζει να φτάσουμε ποτέ αλλά οι άλλοι ανεβαίνουν έξι-έξι τους πόντους άρα όπου να 'ναι χάνουμε" (βλ. βίντεο με αποκλειστικές δηλώσεις Αγαπημένου της Κερκίδας στο φμπ). Κι έτσι σταματήσαμε το μπάσκετ κι αρχίσαμε τις αναμνηστικές φωτογραφίες (βλ. φμπ-γκρουπ).

MVP (most valuable pedophile) της βραδιάς ψηφίστηκε ο Αγαπημένος της Κερκίδας ο οποίος με μηδέν πόντους και στα δύο ματς ξεχώρισε από τη γενική μετριότητα. Ο Κλεάνθης πήρε το αισθησιακό βάπτισμα του πυρός και σηματοδότησε το πέρασμα στη στρατολόγηση ανηλίκων στον αισθησιακό στρατό μας. Δύο φανατικές οπαδοί μας παρακολούθησαν το ματς με τεράστια προσήλωση ενώ με τη λήξη του όρμησαν στο γήπεδο για να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στην μπασκέτα που σφάδαζε απ' τους πόνους.

Η ώρα σήμανε 10. Τα φώτα έσβησαν κι οι εφτά αισθησιακοί πέρασαν μέσα απ' τα σπασμένα κιγκλιδώματα και κατευθύνθηκαν σε γειτονικό καφενείο όπου ενσωματώθηκε στην αποστολή και ο όγδοος.

Την επομένη το πρωί μια γριά στην Καλαμαριά βρήκε το φως της ενώ μαθητές του 7ου γυμνασίου εναπόθεσαν λουλούδια στο σημείο της ρακέτας όπου πάτησε για να καρφώσει -αλλά ποτέ δεν κάρφωσε- ο Αγαπημένος της Κερκίδας.

Υ.Γ.
Το ματς έγινε προς τιμήν του Μητσάρα του όγδοου ο οποίος έγινε (μπύρα) ντραφτ στο NBA και θα διασχίσει τους ωκεανούς.

Obdulio Varela: Μπάλα και ταξική συνείδηση

Διαβάστε την ιστορία ενός μεγάλου Ουρουγουανού ποδοσφαιριστή εδώ πέρα

1ο Αισθησιακό Συνέδριο: Παρέμβαση Rosa Del Foc

Μετά τη δημοσίευση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου των Αισθησιακών http://sensualsfc.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html (Sensuals για τους ανά την υφήλιο φίλους μας) κι έχοντας πλήρη συνείδηση ότι βαδίζουμε στην εποχή της αισθησιακής μετα-ιστορίας, δίνουμε το βήμα σε συντρόφους, συναγωνιστές, οπαδούς και φίλους να εκφραστούν μέσα από το blog μας. Με ορίζοντα το 1ο Συνέδριο των Αισθησιακών -το πρώτο 1ο Συνέδριο που διεξάγεται μετά τη διάλυση του φορέα στον οποίο αναφέρεται- και θα διεξαχθεί υπό το σύνθημα: 
"1,2,3 πολλοί Sensuals - Sensuals παντού σε κάθε γειτονιά, Αισθησιασμός σε πόλεις και χωριά" 
αφήνουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν με την ελπίδα ότι κάποιες ροζόμαυρες μελισσούλες θα φέρουν εις πέρας την επικονίαση των Αισθησιακών ιδεωδών.

1ο Αισθησιακό Συνέδριο: Παρέμβαση Rosa Del Foc



Ήταν τελικά μοιραίο να κοινωνήσω με τον αισθησιασμό, μια εμπειρία που σε ένα ημίχρονο υπεράσπισης της εστίας του άλλαξε τη ζωή μου! Και παρόλο που κατά τας γραφάς φαίνεται να συναντήθηκα μαζί του στη δύση της ικμάδας του, αυτή η μαύρη πινελιά στις πορφυρές του αποχρώσεις, αυτή η μια και μοναδική ζωντανή του ηλιαχτίδα, σφηνώθηκε στην καρδιά μου και αυτά τ' αποχαιρετιστήρια λόγια τώρα σαν μέγγενη την σφίγγουν...

Μία από τις ανακαλύψεις του Γαλιλαίου λέει ότι “ο χρόνος ταλάντευσης ενός εκκρεμούς δεν συνδέεται με το μήκος του τόξου ή την μάζα του βαριδιού” που σε συνδυασμό με την θεωρία του εκκρεμούς στον καπιταλισμό (συχνότητα επαναλήψεων περιόδων ακμής και ύφεσης) μπορεί να έχει εφαρμογή και στην περίπτωση της ποδοσφαιρικής μυσταγωγίας των αισθησιακών!

Ξεκινώντας από την ανάλυση των κοινωνικών συνθηκών και την καπιταλιστική κρίση που βιώνουμε δεν θα μπορούσε να μείνει ανέγγιχτο και το δυναμικό πεδίο του αισθησιασμού. Αυτές είναι όμως οι αντικειμενικές συνθήκες και τις παραμέτρους τους τις ορίζει η Εξουσία. Οι υποκειμενικές συνθήκες ορίζουν τον Σενσουαλισμό ως Ιδέα -και ως γνωστών οι ιδέες δεν σβήνονται – δεν διαλύονται – δεν φυλακίζονται, αντικειμενικοποιoύνται!

Άρα λοιπόν, παραφράζοντας τον Γαλιλαίο, “ο χρόνος ταλάντευσης (σεζόν) ενός εκκρεμούς δεν συνδέεται με το μήκος του τόξου (βαθμολογία) ή την μάζα (ρόστερ) του βαριδιού”. Και οι ρεβιζιονιστικές (η αλήθεια είναι) μου προτάσεις συνοψίζονται στην ήδη εγκαταλελειμμένη σεζόν, στην αγνόηση της βαθμολογίας και την ανανέωση του ρόστερ. Πρώτα και κύρια γιατί όπως είπα ο Σενσουαλισμός είναι ιδέα και γιατί όπως συνεχίζει ο Γαλιλαίος: “ο χρόνος ή η διάρκεια της ταλάντευσης ενός εκκρεμούς εξαρτάται μόνο από το μήκος του νήματος του εκκρεμούς”.

Και παρόλο που αναφέρομαι απλώς ως δοκάρι προσγείωσης στο τρελό σουτ-καταπέλτη του σούπερ-Μάριο διαθέτω τα γάντια μου υπέρ αισθησιακών βωμών και εστιών. Όπως και το τμήμα σκάουτινγκ και υποδομών παλαιών θρυλικών Χαϊδαριώτικων ομάδων 8x8 όπως οι Σαύρες και οι Βεντούζες που πρωταγωνίστησαν στα πρωταθλήματα του Ελαιώνα..!

Κάτω ο Λένιν ζήτω ο Lemmy!
Ένα βήμα πίσω για αυτοκριτική και ανασυγκρότηση!
Δύο βήματα μπρoς για την αναγέννηση του Σενσουαλισμού!

1ο Αισθησιακό Συνέδριο: Παρέμβαση ΑτΚ

Μετά τη δημοσίευση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου των Αισθησιακών http://sensualsfc.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html (Sensuals για τους ανά την υφήλιο φίλους μας) κι έχοντας πλήρη συνείδηση ότι βαδίζουμε στην εποχή της αισθησιακής μετα-ιστορίας, δίνουμε το βήμα σε συντρόφους, συναγωνιστές, οπαδούς και φίλους να εκφραστούν μέσα από το blog μας. Με ορίζοντα το 1ο Συνέδριο των Αισθησιακών -το πρώτο 1ο Συνέδριο που διεξάγεται μετά τη διάλυση του φορέα στον οποίο αναφέρεται- και θα διεξαχθεί υπό το σύνθημα: 
"1,2,3 πολλοί Sensuals - Sensuals παντού σε κάθε γειτονιά, Αισθησιασμός σε πόλεις και χωριά" 
αφήνουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν με την ελπίδα ότι κάποιες ροζόμαυρες μελισσούλες θα φέρουν εις πέρας την επικονίαση των Αισθησιακών ιδεωδών.

1ο Αισθησιακό Συνέδριο

Παρέμβαση Αγαπημένου της Κερκίδας

"Πηγαίνετε, βγείτε έξω. Τα τελευταία λόγια είναι για τους ανόητους που δεν έχουν πει αρκετά. "
Κ.Μαρξ (αντί για δικά μας τελευταία λόγια)

συμπαίχτες, συναισθησιακοί
Δεν έχουμε χρόνο για μελοδραματικές και παρελθοντολάγνες αφηγήσεις για το αισθησιακό οικοδόμημα που κατερρευσε και "τι καλά που ήταν τότε" και μπλα μπλα μπλα...
Πρέπει να "ελιχθούμε" σαν χέλια για να αντιμετωπίσουμε τον κατακερματισμό των αγωνιστικων μας δυνάμεων(σε άλλες ομάδες, άλλα αθλήματα),την αποσυσπείρωση και απογοήτευση στις τάξεις της ομάδας,και την ελλιπή προσέγγιση-γνώση του ίδιου του σπορ.
Πρέπει δηλαδή να εξετάσουμε την πιθανότητα δημιουργίας της Ομάδας Νέου Τύπου(ΟΝΤ από εδώ και πέρα) που να ανταποκρίνεται στη νέα κατάσταση νέα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας.
Προτείνω να γίνει έκτακτο συνέδριο μέσα στις γιορτές στο οποίο θα παρατεθούν τα αίτια της διάλυσης, θα γίνει αυτοκριτική, "αλληλοσφαγούλες", θα προκύψουν θέσεις αντιθέσεις συνθέσεις, και θα βάλει τις βάσεις για την αισθησιακή επανάκαμψη, την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και την αποδέσμευση από την ε.ε. και το δντ.
Για την εμβάθυνση και την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση όλων των θεωρητικων-πρακτικών ζητημάτων, προτείνω να ανοίξει και ένας ανοιχτός προσυνεδριακός διάλογος στο μπλογκ και στο φέις.
(κάποια στιγμή) θα νικήσουμε!

"Ήρθε η ώρα να κάνουμε κοντρόλ με το καλάμι και πάσα με το μίτο. Κεφαλιά με την μύτη κι απόκρουση με τα μούτρα. Ήρθε η ώρα να γελοιοποιήσουμε τους θεσμούς τους και τις συνήθειές τους." (αισθ.μανιφέστο 2009)

Κ.

Τίτλοι Τέλους

"Ακούστε!

Εφόσον τ’ αστέρια λάμπουν –

πάει να πει πως αυτό χρειάζεται σε κάποιον;

Πάει να πει πως είναι υποχρεωτικό

κάθε βράδυ

πάνω από τις στέγες,

να λάμπει ένα τουλάχιστον αστέρι;"

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν κάποτε μια ομάδα. Οι Sensuals. Η ομάδα αυτή είχε κάποιες σταθερές. Ήταν ιδέα, ήταν σχέση αλλά αποτελούνταν κι από μονάδες. Η ομάδα μπορεί να αντέξει την απώλεια ατόμων όμως υπάρχει ένα όριο. Ο 2ος ή 3ος νόμος της διαλεκτικής λέει ότι η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα. Ορθώς. Υπάρχει λοιπόν στο καθετί ένα σημείο καμπής/τομής (δείτε το όπως θέλετε) όπου η αλλαγή στην ποσότητα επηρεάζει την ποιότητα. Μερικές φορές καταλυτικά. 

Όλα ξεκίνησαν όπως όλα ξεκινούν. Χωρίς κανείς να καταλάβει τι συμβαίνει. Ήταν η αποστασιοποίηση του Αγαπημένου της Κερκίδας. Το πρώτο καμπανάκι κινδύνου. Όταν η επιτομή του ποδοσφαιρικού αισθησιασμού/αισθησιακού ποδοσφαιρισμού το γυρνάει στο κικ μπόξινγκ, κάτι δεν πάει καλά. Η επανάσταση είχε αρχίσει να κάνει βήματα πίσω. Ήταν όμως πολύ νωρίς.

Δεύτερο κομβικό σημείο: Μύστα και Μήτσος άρχισαν να βλέπουν κι άλλες (ομάδες)... Ο ένας έβρισκε χαρά στο πρωτάθλημα των δικηγόρων (...), ο άλλος δημιούργησε ομάδα με το όνομα deady boys κι έπαιζε κάθε Τρίτη. Τη Δευτέρα Sensual, την Τρίτη Deady Boy. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Τρίτο σημείο σταθμός. Η διάλυση των Μαχητών. Και τώρα τι θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάρους;

[Τέταρτο σημείο: μετά από 5 χρόνια φτιάχτηκε το γήπεδο που παίζαμε! Ποιος είπε ότι θέλουμε αλφαδιασμένο γήπεδο με επίστρωση καουτσούκ; Θέλουμε φθαρμένη μοκέτα με λακούβες για να 'χουμε δικαιολογίες για τα κοντρόλ που δεν κάνουμε!]

Πέρα απ' αυτά: Τέρμα οι φωτογραφίες, τέρμα τα βίντεο, αραίωναν κι οι ομαδικές έξοδοι για σουβλάκια μετά τους αγώνες. Τα Αισθησιακά πάρτυ; Σταμάτησαν στον αριθμό 2. Πρωτοβουλία για τρίτο δεν πάρθηκε ποτέ. Μετά από κάθε σεζόν, η μουρμούρα για το "πού βαδίζουμε;" και κυρίως για το "γιατί βαδίζουμε;" επανερχόταν στο προσκήνιο. Κάθε τόσο και μια προσπάθεια για αναζωογόνηση. Καινούριες εμφανίσεις και τέτοια. Δυστυχώς. Με εφέ δεν κρατιέται τίποτα εν ζωή. Χρειάζεται πνοή. 

Θέλουμε να πούμε ότι κοιτώντας τα τώρα από μια μικρή απόσταση, μα πάντως απόσταση, καταλήγουμε στο τροτσκιστικού τύπου συμπέρασμα ότι "Επανάσταση σε μία μόνο ομάδα" δεν γίνεται. Το κλειδί ήταν η εξάπλωση των Αισθησιακών ιδεωδών, η δημιουργία νέων Αισθησιακών πυρήνων. Αφού αυτό απέτυχε (δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες!) το κίνημα ήταν καταδικασμένο να οδηγηθεί στην ήττα ή την ενσωμάτωση.

Σύντροφοι και συναγωνιστές ας κάνουμε μια γενναία παραδοχή: άλλο τι λέει η ταμπέλα κι άλλο τι υπάρχει από πίσω. Οι Αισθησιακοί όπως ξεκίνησαν, με τους Αισθησιακούς της τελευταίας περιόδου πολύ λίγη σχέση έχουν. Τόση όσο το σημερινό ΚΚ Κίνας με τον κομμουνισμό. Είχε χαθεί η ματιά του τίγρη. Είχε χαθεί η ανεμελιά της χορεύτριας. Η διαδικασία της φθοράς ήταν αργή, δεν τη συνειδητοποιούσαμε, δεν την παραδεχόμασταν. "Εγώ θα σ' αγαπάω κι ας διαλυθεί ο προστάτης σου". Ψέμα! Μην παραμυθιάζετε τους εαυτούς σας! Οι αντιστάσεις που προβάλλαμε σθεναρές, παλέψαμε για να μη χαθεί αυτό που φτιάξαμε, πήγαμε κόντρα στα φαινόμενα αλλά τώρα τέλος. Δεν έχει Περεστρόικα. "Αν δεν καιγόμαστε ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας, ήδη νεκροί" είπε ο ποιητής. Τουλάχιστον οι εναπομείναντες της παλιάς φρουράς (Μίλτος, Αρχηγός, Γιώργος Μι) δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη να διατηρηθεί εν ζωή αυτό το μόρφωμα που ναι μεν φέρει την αισθησιακή στολή αλλά θυμίζει κουφάρι. Οι Sensuals σταματάνε πριν εκφυλιστούν σε μια συμβαση δημοσιοϋπαλληλικού τύπου "κάθε Δευτέρα στις 9 έχω να κάνω και αυτό". 

Η εντολή δόθηκε σήμερα το μεσημέρι από ποιον άλλον, από τον ίδιο τον Αρχηγό: 

"Παύσατε πυρ!" είπε και έκλεισε το τηλέφωνο... Τότε καταλάβαμε γιατί είχαν ανοίξει οι ουρανοί τόσες μέρες και γιατί οι χαϊδαριώτες μασουλούσαν το σουβλάκι τους σκυθρωποί.

Η ομάδα που ξεφτίλισε στην πράξη το αρχαίο ρητό "επανάληψη μήτηρ μαθήσεως" καθώς επί 5 χρόνια κάθε Δευτέρα παρουσιαζόταν το ίδιο άτεχνη και αναποτελεσματική έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην ιστορία του ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι. Θα έρθουν κάποια άλλα παιδιά που θα αξιοποιήσουν την ιστορική μας παρακαταθήκη και θα φέρουν εις πέρας τη συντριβή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου για την ελεύθερη ποδοσφαιρική αυτοδιάθεση των σωμάτων μας, την απελευθερωτική αντίληψη του τερέν και την ακομπλεξάριστη αλληλεπίδραση με την μπάλα. Η ρωγμή στο οικοδόμημά του υπάρχει. Λέγεται Sensuals. Ο κύβος ερρίφθη. Ας μη χαίρονται, άρα, οι απολογητές του σύγχρονου ποδοσφαιρικού ολοκληρωτισμού των managers, των χούλιγκανς, των ματσό ηλιθίων, των δις, των διαφημίσεων, της εμπορευματοποίσης της χαράς και του αθλητισμού, δεν καταθέσαμε τα όπλα! Τα όπλα μας είναι τα κορμιά μας, τα πλαδαρά μας μπούτια, τα ταλαιπωρημένα μας γόνατα, οι άκαμπτες μέσες μας που δεν έπιασαν ποτέ κεφαλιά ψαράκι αλλά δεν προσκύνησαν και ποτέ κανέναν. Μόνο η βιολογική μας εξόντωση μπορεί να φέρει γαλήνη στον ύπνο τους.

Από δω και πέρα ο,τι σχετικό με τους sensuals γράφεται και γίνεται είναι απλά μετα-ιστορία. Η ιστορία των παιδιών με τα ροζόμαυρα που ξεκίνησε κάπως έτσι http://sensualsfc.blogspot.gr/2009/05/blog-post.html λαμβάνει τέλος. Όσο τέλος μπορεί να έχει η ιστορία. 

Ευχαριστούμε όσους/ες στάθηκαν δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια, όσους/ες κάθισαν στις κερκίδες μας ειδικά κάτι κρύα χειμωνιάτικα βράδια. Ευχαριστούμε για τα αμέτρητα γλυκά που φάγαμε από γυναικεία χέρια. Ευχαριστούμε για τα πανό, τα σχόλια, την παρουσία στα πάρτυ μας. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι (τα γήπεδα).

      Πάθος και Συνείδηση!

      Με την Μπάλα Παρά Πόδα

    δικοί σας

  Sensuals

     ;

Ο ΠΑΟΚ είναι σαν την Παπαρήγα

Τάδε έφη Γιώργος Μύρτσος σε πρόσφατη συνέντευξή του. Σας αφήνουμε στην ανάγνωση της συνέντευξης του μεγάλου αυτού αθλητή στον οποίο ανήκει η ατάκα "30 χρόνια στα μπουζούκια, μπουζούκι δεν έμαθα" σε αναπλήρωση της περιγραφής αγώνα που δεν υπάρχει γι' αυτή την εβδομάδα καθώς αγώνας δεν έγινε. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται...

http://www.sportdog.gr/article/139904/o-paok-einai-san-tin-papariga

Υ.Γ.
Εντάξει ο ΠΑΟΚ είναι σαν την Παπαρήγα, οι Sensuals σαν ποιον είναι;

7-2 (λάθος επιλογές)

Δεν σας άρεσε η Λία, ε; Φάτε την τώρα. Ήττα με 7-2. Πολλές απουσίες, πολλά νέα πρόσωπα κι αντίπαλοι ημι-επαγγελματίες. Διασώθηκε μόνο ο Αρχηγός που απέδειξε ότι μπορούσε να γίνει μεγάλη παικτάρα, να τα κονομήσει και μαζί μ' αυτόν να φτιαχτούμε κι εμείς. Πώς; Εύκολα. Θα έπαιρνε μεταγραφή στον Ολυμπιακό και θα 'βαζε ρήτρα να χτίσει ο Μίλτος το Καραϊσκάκη. Θα έπαιρνε τον Μύστα νομικό σύμβουλο. Για κάποιον περίεργο λόγο θα διάλεγε να κάνεις δηλώσεις στα βουλγάρικα και θα 'παιρνε τον Γιώργο Μι για μεταφραστή. Οι τσαπερδόνες εδώ μέσα θα δούλευαν ως cheerleaders. Κρις και Μήτσος θα ανέλυαν με μαθηματικούς τύπους το πώς μπορείς να τρέχεις λιγότερο αλλά πιο ουσιαστικά μες στο γήπεδο. Ο Στέφανος θα κούρευε όλη την ομάδα αλλά και το γκαζόν άμα λάχει. Μεγάλες προοπτικές θα ανοίγονταν. Θα ζούσαμε ζωή που δεν τη φανταζόμασταν. Αλλά παρ' όλα αυτά και για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο Αρχηγός δεν διάλεξε να βιοποριστεί απ' το ποδόσφαιρο και τώρα πληρώνει κάθε Δευτέρα 7 ευρώ για να ηγείται του ροζ ασκεριού στα γήπεδα της Λεωφόρου Κηφισού.

Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και άλλους Γιώργος Μι (Κριός), Μίλτος (Αιγόκερως) και Γιάννης (Κριός) πήραν τα κέρατά τους και κρατώντας ψηλά τη σημαία της αισθησιακής παράδοσης που μας θέλει να αναπληρώνουμε ο,τι θερμίδες καίμε αμέσως μετά τον αγώνα και κάθισαν σε παρακείμενο καφενείο ανάβοντας με τσίπουρο και σβήνοντας με μπύρα (συνταγή Μίλτου). Αυτά τα παιδιά είναι τελικά λαϊκά. Δε χρειάζονται μασάζ και σοκοφρέτες αλλά ένα καλό κορίτσι που να κάθεται στην κερκίδα κρατώντας τάπερ με φασολάδα κι ένα φανελάκι κασκορσέ για ν' αλλάξουν ιδρωμένοι μετά τον αγώνα.

http://www.youtube.com/watch?v=-JOrL7UFFwo (ωραίοι στίχοι)