Αισθησιακοί 2 - Πειρατικό 1

Λέμε να ακολουθήσουμε την διαδρομή απ' το γενικό στο ειδικό...

Με την καλοκαιρινή ραστώνη να αιωρείται σαν πέπλο από πάνω μας χαϊδεύοντας σιγα σιγα τους σβέρκους μας που σήκωσαν τα βάρη κι αυτής της σεζόν, συνεχίζουμε τον μοναχικό μας δρόμο στα δαιδαλώδη μονοπάτια της αυγής του 21ου αιώνα.

Σκεφτείτε! Κάποτε οι άνθρωποι θα μιλάνε για μας όπως εμείς γι' αυτούς που έζησαν το 1905 ή το 1912. Δοκιμάζουμε τα βήματά μας, αφήνουμε τα πρώτα χνάρια σε μια καινούρια εποχή. Προς το παρόν στεκόμαστε ακόμα στο κατώφλι ρίχνοντας κλεφτές ματιές στην εποχή που αφήνουμε μπας και συνειδητοποιήσουμε ότι μας πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Διαλέξαμε να κάνουμε την αέρινη ροζ επανάσταση σε μαύρη εποχή. Γι' αυτό και δεν θα μπορούσαμε να φοράμε άλλο χρώμα πλην του ροζ-μαύρου.

Οι τελευταίοι αγώνες έχουν την εξής ιδιομορφία. Περιμένουμε από αγωνιστική σε αγωνιστική να ολοκληρωθεί η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος για να πάμε στα play-off. Πότε ακριβώς θα τελειώσει δεν ξέρουμε! Άγνωσται αι βουλαί του kifissosclub..
Κι επειδή ακριβώς δεν είμαστε ομάδα των Play-Off (τι πάει να πει μια κι έξω κύριε; θέλουμε και 2η και 3η και 4η ευκαιρία!) το κλίμα είναι παράξενο στους τελευταίους αγώνες.

Για την ιστορία, κερδίσαμε τους καλούς πελάτες μας, το Πειρατικό, με 2-1, παρουσία του κουρεμένου-στρατευμένου φραπεδοφόρου προπονητή μας. Το ματς ήταν μέτριο αν και είχε σασπένς. Στο α' ημίχρονο καταφέραμε να χάνουμε με 0-1 όταν ενώ μας είχε πάρει σχεδόν ο ύπνος μια ξαφνική σέντρα-λόμπα των αντιπάλων πέρασε πάνω από το κεφάλι του yorgos mi ο οποίος δεν είδε τον υψηλόσωμο σέντερ-φορ των αντιπάλων να καλπάζει πίσω του, να σηκώνεται στον αέρα και με καρφωτή κεφαλιά να γράφει το 0-1.

Shit happens!

Στο β' ημίχρονο πιέσαμε αν και συνήθως το κάναμε ανορθόδοξα κι αφού πετάξαμε κάμποσες ευκαιρίες στα σκουπίδια -το ίδιο κι οι αντίπαλοί μας- καταφέραμε πρώτα με τον Μίλτο μετά από πάσα-διαβήτη του Στέφανου και μετά με τον Ντίνο (με μια απ' τις γνωστές του σουτάρες απ' το κέντρο σχεδόν) να ανατρέψουμε το σκορ και να πάρουμε μια επαγγελματική νίκη, σημαντική για να πλασαριστούμε ψηλότερα στην βαθμολογία. Βέβαια δεν ξέρουμε αν αυτό έχει νόημα καθώς η κλήρωση των Play-Off γίνεται μέχρι τώρα με ένα μοναδικό σύστημα που συνάμα αποτελεί κι επτασφράγιστο μυστικό των διοργανωτών αλλά εν πάσει περιπτώσει εμείς κάνουμε ο,τι καλύτερο μπορούμε. Συνεχίζουμε, 8 η ώρα την άλλη Δευτέρα με τους Δίας. Τους έχουμε ξανακερδίσει. Πάμε για νέα νίκη.

Έπαιξαν: GiGi, Ντίνος, Γιώργος, Μήτσος, Κώστας, Μίλτος, Αντρέας, Στέφανος
Τον έπαιξαν: Μύστα, Παντελής, Ηλίας ... εκδρομούλα ε; τριημεράκι ε; Έχετε Αισθησιακές υποχρεώσεις κύριοι!

υ.γ.
Η κάμερα-γούμαν Δέσποινα κινηματογράφισε το α' ημίχρονο απ' το οποίο λογικά δεν έχουμε να θυμόμαστε και πολλά. Παρ' όλα αυτά φήμες λένε ότι ο κόουτς-Γκούντε σε ρόλο σχολιαστή μετράει! Ας ελπίσουμε αυτό το βίντεο να ανέβει.

υ.γ.2
ο Ταπανταολα Χαλακατεβάκης ζει;

Αισθησιακοί 2 - Μπόχα Τζούνιορς 7

(Ας μας επιτραπεί ένα προβοκατόρικο άνοιγμα...)

Ποιοι είμαστε κύριοι για να κάνουμε τρεις επιτυχίες στη σειρά, ο ΠΑΟΚ;;

Οπαδοί, φίλοι, θαυμαστές, παίκτες, άπαντες και άπασες αισθησιακοί/ές ακούστε!

Για να αποδώσει η ομάδα θέλει κίνητρο. Αν δεν μπορεί να έχει υλικό κίνητρο -κάτι απτό δλδ- ας μας πουλήσει κάποιος ελπίδα, όνειρα. Αλλιώς τα σκαμπανεβάσματα θα είναι ο κανόνας κι όταν θα κάνουμε δύο νίκες στην σειρά ή θα γκρεμίζουμε τα φαβορί αυτό θα είναι απλά επειδή υπερβάλλαμε εαυτούς.

Οι Αισθησιακοί σήμερα χρειάζονται νέο όραμα. Με τον προπονητή μας να βαράει σκοπιές και την διοίκηση εξαφανισμένη (μα εξωγήινοι τους απήγαγαν; πού είναι τόσο καιρό;) την φαν-κλαμπ-λίντερ παροπλισμένη...έχουμε απομείνει εμείς κι οι αγνοί οπαδοί μας που και σήμερα κατέκλυσαν το γήπεδο (έφη, μελίνα ... με δυο ξανθιές στην κερκίδα με τι μυαλά να παίξουμε)

Εκεί έξω υπάρχει "ένας άντρας, μια γυναίκα κι ένας ωκεανός από αίμα". Θέλετε σοβαρά τώρα να αναλύσουμε το 2-7; ΌΧι το 2-7 δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Βρεθήκαμε σε μέτρια μέρα αλλά παίξαμε καλούτσικα ως σύνολο. Είχαμε βασικές απουσίες (GiGi, Ηλίας κι ο Αντρέας μισός) που μας κόστισαν. Πάντως έχουμε αρχίσει να παίζουμε πιο πολύ ως ομάδα και λιγότερο ως μπουλούκι. Δεν μας βγαίνουν εύκολα οι συνδυασμοί αλλά το προσπαθούμε και μερικές φορές ζωγραφίζουμε.
Το 2-7 δεν θα μας πτοήσει απλά χρειαζόμαστε ένα νέο αισθησιακό συμβόλαιο, ένα νέο "μασάζ και σοκολάτες" για το κάτι παραπάνω.

Με το βίντεο να έχει κολλήσει στο βέτο της γνωστής βεντέτας και το επόμενο πάρτυ να αργεί δεν υπάρχει κάτι να πυροδοτήσει το κλίμα στο γκρουπ. Κι όμως, η ατμόσφαιρα έξω μυρίζει μπαρούτι. Μέσα όμως κάνει fujitsu.

(Όχι ο συγγραφέας του κειμένου δεν είναι μεθυσμένος)

Αισθησιακοί 4 - Παντάνασσα 3

Το κείμενο διαβάζεται με την εξής ηχητική υπόκρουση: http://www.youtube.com/watch?v=XJtrXqRu9K8

Γράφαμε σε προηγούμενη περιγραφή για την αριστεία του Διομήδη αλλά μας προέκυψε αριστεία του Μιλτιάδη! Είναι ψηλός, ξανθός, με γαλανά μάτια, σωματώδης, με μούσια, καπνίζει, πίνει, οδηγάει μαύρη μηχανή μεγάλου κυβισμού και μπορεί σε ένα ημίχρονο να βάλει τρία γκολ και να'χει δύο δοκάρια.

Η ομάδα ως σύνολο έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της, ever. Προσπάθησε εξ αρχής να παίξει οργανωμένα αν και με ανακατεμένη την τράπουλα (Αντρέας και Μύστα άλλαξαν θέσεις στο α' ημίχρονο), περιόρισαμε τις γιόμες, πρεσάραμε, κρατούσαμε θέσεις και βγάλαμε και μερικούς πολύ ωραίους συνδυασμούς...συνδυασμούς που όσο κι αν δεν μας αρέσει να το λέμε...απέπνεαν επαγγελματισμό.
Το α' ημίχρονο βέβαια παρά το καλό στήσιμο δεν μας πήγαινε και πολύ καλά. Βρεθήκαμε να χάνουμε 2-0 χωρίς οι αντίπαλοι να κάνουν πολλές ευκαιρίες. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι είχαμε έναν εκνευρισμό ανεξήγητο. Χαμένα κοντρόλ, βιαστικές πάσες, επιπόλαιες κινήσεις. Πανικός δίχως λόγω γενικά. Φαινόταν όμως ότι η ομάδα ήταν σε καλή μέρα κατά τ' άλλα απλά έπρεπε να βρούμε το κλειδί.

Και το κλειδί κατά την ταπεινή μας γνώμη ήταν η επιστροφή Μύστα κι Αντρέα στις φυσικές τους θέσεις με την ταυτόχρονη τοποθέτηση του Ηλία ως σέντερ φορ και του Ντίνου αριστερά στα χαφ. Έτσι η άμυνα κρατούσε, ο Ντίνος επέλαυνε απ' τ' αριστερά, ο Ηλίας πίεζε μπροστά και τρυπούσε την άμυνα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αναπτυχθούν οι αντίπαλοι. Εκεί πήρε τα πάνω της η ομάδα.
Ναι, το β' ημίχρονο μας άνηκε ολοκληρωτικά! Βέβαια οι προσπάθειές μας ξεκίνησαν να αποδίδουν καρπούς κάπου στα μέσα του ημιχρόνου όταν τα χρονικά περιθώρια για την ανατροπή είχαν αρχίσει να στενεύουν. (yorgos mi και αγαπημένος της κερκίδας είχαν δώσει μυστικό όρκο νίκης στο ημίχρονο).
Ενώ λοιπόν το να λήξει το παιχνίδι 2-0 φαινόταν αρκετά ρεαλιστικό, ξάφνου τα γκολ άρχισαν να πέφτουν βροχή. Ο μικρός ξάδερφος (Ντίνος) έκανε κούρσες και μοίραζε ασίστ κι ο μεγάλος ξάδερφος (Μίλτος) εκτελούσε (ε δεν μπορώ να μην το πω) με την χάρη ενός Μουσλίμοβιτς!! Τόσο έμοιαζαν μερικά γκολ μεταξύ τους που νομίζαμε ότι τα βλέπαμε στο replay. Το σκορ από 2-0 έγινε 2-3 υπέρ μας κι αν οι αντίπαλοι ισοφάρισαν πρόσκαιρα από κόρνερ σε 3-3, ο ιπτάμενος ολλανδός μας δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. 4-3 κι έτσι κερδίσαμε τους 3ους του ομίλου. Εν τω μεταξύ ο Ντίνος εκτός από ασίστ πρόλαβε και σκόραρε κιόλας. Είπαμε, οικογενειακή υπόθεση το ματς.
Αξίζει να μνημονευθεί κι ο GiGi που έκανε 2-3 σημαντικότατες αποκρούσεις σε φάσεις που μπορεί να είχαν κρίνει το ματς εναντίον μας.

Ευτυχισμένοι Αισθησιακοί πανηγύριζαν στο τέλος του αγώνα για το αποτέλεσμα και την εμφάνιση. Όπως σωστά σημείωσε κι ο Αγαπημένος της Κερκίδας -που όσο πάει και γίνεται σοφότερος- "έχουμε κάνει πολλές φορές δυο νίκες συνεχόμενες;;;". Η απάντηση είναι όχι. Πάμε τώρα και για την τρίτη!

Έπαιξαν: Yorgos Mi, Μύστα, Παντελής, Στέφανος, Αγαπημένος της Κερκίδας, Ηλίας, Αρχηγάρα, Ντίνος, Μίλτος.
Έλειψε και μας έλειψε ο Μήτσος που αμέσως πήρε τηλέφωνο να πληροφορηθεί για την έκβαση του αγώνα. Αυτός είσαι Μητσάρα!

υ.γ.
Το κύμα επιστροφής των οπαδών μας είναι πλέον γεγονός. Ξένια, Έφη και 2 Ιταλίδες φαν κόσμησαν το γήπεδο. Τώρα ο ποδοσφαιρικός αισθησιασμός/αισθησιακός ποδοσφαιρισμός ριζώνει και στην Ιταλία. Έχουμε έναν κόσμο ολόκληρο να κατακτήσουμε!

Αισθησιακοί 4 - Δίας 2

Μετά από πολύ-πολύ καιρό η ομάδα έπαιξε υπερπλήρης. Οι Αισθησιακοί κατέβασαν 11άδα και παρατηρήθηκε συνωστισμός στον πάγκο. Ρίχνοντας όλα τους τα όπλα στο γήπεδο πώς να έχαναν αυτόν τον αγώνα; Ούτως ή άλλως την νίκη την θέλαμε πολύ μετά από τρεις συνεχόμενες ήττες.

Λόγω καθυστερημένης άφιξης κάποιων-κάποιων η περιγραφή του αγώνα θα περιλαμβάνει μόνο το β' ημίχρονο οπότε και είχε ήδη διαμορφωθεί το σκορ.
Για το α' ημίχρονο προσθέστε εσείς στα σχόλια, τους σκόρερς, λεπτομέρεις κλπ.
Στο β' ημίχρονο λοιπόν η Αισθησιακή στρατιά έπαιξε απλά για να διατηρήσει το σκορ και να κρατήσει δυνάμεις για το επόμενο ματς :p
Δεν φάγαμε γκολ-δεν βάλαμε γκολ. Γενικά η ομάδα πήγε καλά. Καινοτομία το ότι δύο βασικά στελέχη της άμυνας, οι δυο Γιώργηδες αγωνίστηκαν στο κέντρο. Τα πήγαν άσχημα; Καταρρέει κι η θεωρία ότι άμυνα χωρίς Γιώργηδες δεν γίνεται; Θα δούμε στη συνέχεια... Κύριο πρόβλημά μας το χάος που επικρατεί στις γραμμές μας όταν αρχίζουν να γίνονται αλλαγές. Παιδιά το πρόβλημα λύνεται εύκολα. Αυτός που βγαίνει ενημερώνει αυτόν που μπαίνει για το σε ποια θέση παίζει. Αυτός που μπαίνει κοιτάει να κρατήσει αυτήν την θέση. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να γίνει εσωτερική αλλαγή αρκεί να θυμούνται κι οι δυο ότι άλλαξαν θέση. Τόσο απλά.

Πέρα από την πληρότητα της ομάδας παρατηρήθηκε και κύμα επιστροφής των οπαδών μας στα γήπεδα. Η Ναταλί (έφυγε νωρίς) αν και χωρίς το θεσπέσιο ραβανί αυτή την φορά, η Δέσποινα (ήρθε αργά) κι ο κουρεμένος, σέξυ, φραπεδοφόρος κόουτς Γκούντε τόνωσαν το ηθικό της ομάδας.

Οι Sensuals θα αναγεννηθούν εν μέσω κρίσης, θα σταθούν αντάξιοι των προκλήσεων των καιρών, θα δώσουν στέγη σε όποιον/α φωνάξει "εκτός απ' τον καπιταλισμό, υπάρχει κι η μοναξιά!"

Έπαιξαν: GiGi, Παντελής, Μύστα, Μήτσος, Γιώργος, Αντρέας, Κώστας, Μίλτος, Ηλίας, Στέφανος, Ντίνος!!

υ.γ.
ήταν ευκαιρία για ομαδική φωτογράφιση χθες. πότε θα την κάνουμε επιτέλους; οέο;