Επιστροφή στις νίκες για την Αισθησιακάρα απέναντι στην ομάδα του πιο εκνευριστικού παίχτη του πρωταθλήματος (εσύ ψηλέ απ' το Πειρατικό σου #@!@%$#^!#$/). Μιλάμε για μεγάλο τρόμπα που στάνταρ θεωρεί τον εαυτό του μεγάλο παίχτη και μεγάλο γνώστη του αθλήματος. Κρίμα που παίζει στην μόνη ομάδα που έχει χάσει δυο φορές απ' τους Αισθησιακούς (εντάξει με τους Μαχητές δεν έχουμε παίξει ακόμα 2η φορά :p)
Η δημοφιλέστερη ομάδα του Χαϊδαρίου (και σε λίγο η μοναδική αφού η ΠΑΕ Χαϊδαρίου πάει για διάλυση) ξεκίνησε το ματς κάπως ανόρεκτα και πώς να μην είναι τα πράγματα έτσι όταν κάποιοι-κάποιοι είχαν φάει τουλάχιστον 15 σαρμαδάκια(=ντολμαδάκια) κατά τη διάρκεια της μέρας. Έτσι βρεθήκαμε πίσω στο σκορ ... 0-1.
Ευτυχώς με γκολ της αρχηγάρας μας πήγαμε στο ημίχρονο με το 1-1 και διάθεση αυτοκριτικής.
Κι επειδή την κάναμε σωστά (την αυτοκριτική μας) μπαίνοντας στο β' ημίχρονο το 1-1 έγινε γρήγορα 2-1 μετά 3-1 και μετά 4-1 (αγαπημένο σκορ της εβδομάδας!). Ο αρχηγός Αντρέας κι ο Βενιαμίν Ντίνος συναγωνίζονταν πετυχαίνοντας από δυο όμορφα γκολ ο καθένας.
Προς το τέλος του αγώνα οι αντίπαλοι πέτυχαν το 4-2 σε μια στιγμή ολιγωρίας της άμυνας αλλά ο αγώνας είχε κριθεί. Δεν υπάρχουν πολλά ακόμα να σχολιάσουμε γι' αυτό δεν θα το κάνουμε κιόλας.
Ακολουθεί ένα θεωρητικά εύκολο ματς την άλλη ΔΕυτέρα με τα Τσουβάλια και μετά δυο ντέρμπυ. Ένα με τους πελάτες με τα κίτρινα (=Μαχητές) κι ένα με τους Κούπα Καμπάνα (=τσαφ τσουφ).
Θα κάνουν οι Sensuals το 3Χ3;
'Επαιξαν: Μύστα, Μήτσος, Γιώργος, Θανάσης, (κωνστα)Ντίνος, Αγαπημένος της Κερκίδας (=Κώστας), Αρχηγάρα (=Αντρέας), Μίλτος και Νίκος στο τέρμα.
Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
Αισθησιακοί (Sensuals) 1 - Μπλαουγκράνα (Blaugrana) 7
Ο Kevin κάρφωσε την ματιά του στην οξεία γωνία ουρανού και γης και μουρμούρισε: "τόσο μοιάζουνε το σήμερα με το χτες και το χτες με το αύριο που με τον καιρό έπαψα να βλέπω, να συλλογίζομαι και να θυμάμαι".
Την ίδια χρονική στιγμή κάμποσους παράλληλους του Γκρίνουιτς ανατολικότερα η Λίντα Βαγγελίστρα χτενίζοντας τα μαλλιά της με θέα τον φουσκωμένο Ποδονίφτη σιγοτραγουδούσε: "τα χρυσά μου μαλλιά στα νερά τα ξαπλώνω, τα μαλλιά μου στα χέρια ψηλά τα σηκώνω -δίχως βάρος μετάξι λεπτό-. Την πληγή σου αν μπορούσαν να φτάνανε λίγο, θα δενόμουνα γύρω ποτές να μη φύγω, τον καημό της εγώ να βαστώ. Κι όντας σκούζουν βοριάδες αγρίμια...να σου σκέπω τη γύμνια".
Κι η Ζανγκ-Ζιγί εξομολογείτο στον yorgos mi τον μεγάλο της πόθο κάτω από μια ιτιά στις όχθες του Γιανγκ-Τσε-Γιανγκ κι ενώ κάπου στο βάθος βρισκόταν (χωρίς να φαίνεται) το σινικό τείχος (που αφότου οι μογγόλοι έγιναν ήσυχοι νομάδες έμεινε να χαίρεται που φαίνεται από το φεγγάρι...παρηγοριά στον άχρηστο). Α, ναι...εξομολογείτο λοιπόν:
"Δεν ήταν άξαφνη αστραψιά, τούτο συνέβη αργά-σιγά. Ωραίος δεν ήσουν, τίποτα δεν είχες πάνω σου άξιο! Κοίταγες χάμω, τα χαλίκια, ως μίλαγες σιγά κι αργά. Την τρίτη ή τέταρτη φορά άρχισε ο νους μου να ριγά κι ως σήκωσες τα μάτια σου...δεν βάσταα να κοιτάξω. Κι ένιωσα ορμή ασυγκράτητη στα πόδια σου να κυλιστώ. Είδα να σείεται μέσα μου ψυχή παρθένα ως τώρα. Την ευτυχία τη γνώρισα στο δόσιμο χωρίς μιστό, τη λευτεριά στο σκλάβωμα σε κάποιο ιδανικό σωστό και την υπέρτατη ηδονή, στον πόνο! Άξια (γν)ώρα!"
"Ω! που αλαφροίσκιωτη πάταες την σκιά μου κι ένα βάρος σήκωνες μεγ' απ' την καρδιά μου!" απάντησε (αφού δεν μπορεί να μην απαντήσει) ο yorgos mi.
Και τότε ανοίγει την πόρτα ο Αγαπημένος της Κερκίδας (ποια πόρτα ρε; κάτω απ' την ιτιά, στις όχθες του Γιανγκ-Τσε-Γιανγκ είπαμε!)...Και τότε κατεβαίνει απ' την ιτιά όπου κοιμόταν σαν λιοντάρι ο Αγαπημένος της Κερκίδας και λέει: "Καλά τι μαλακίες, τι ξενέρωτα είναι αυτά; Εγώ έχω μεγαλώσει με Nine Inch Nails! Παρ' όλα αυτά θα απαντήσω με Βάρναλη που είναι και συνονόματος και πάλευε και για εθνική ανεξαρτησία".
Και λέει τα εξής (τα λόγια μας παιδιά 1000 πατέρων): "Αντί στο πόδι μου να λιώνω θέλω να βράζει μου η ψυχή και με τα χείλη ν' αγκυλώνω το πλέον σάρκινο κορμί. Και τρελλαμένος να του λέω στης συνειδήσεως τον χαμό "Από το πείσμα μου εγώ κλαίω, δεν σ' αγαπάω, σ' επιθυμώ!"".
Ο Μητσάρας που αναδύεται μέσα απ' το ποτάμι με τους κοιλιακούς του να λαμποκοπάνε βρεγμένοι κάτω απ' τον κινέζικο ήλιο δεν αραδιάζει την θεωρία νο1384 κι αρκείται σ' ένα λιτό "νταξ' άμα είναι έτσι...γουστάρω κι εγώ".
Και τότε καταφθάνει ο Μίλτος καβάλα στο άσπρο άλογό του κι αντί να πει "εδώ ο κόσμος χάνεται κι η "Ζανγκ-Ζιγί" χτενίζεται" (γιατί για την Λίντα Βαγγελίστρα δεν ήξερε) που ήθελε να πει κανονικά, λέει:
"Σκλαβιά και προδοσία, φόνοι και μίση, στ' αρματολίκι εδώ του πολισμάνου και λευτεριά μονάχα στο γαμήσι, είτε από κάτου θες είτε από πάνου". Δηλαδή είπε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια και δεν θύμωσε κι η Ζανγκ-Ζιγί.
Κι ο Νίκος μόνος κάτω απ' τα γκολπόστ, ενώ οι νταλίκες σφύριζαν δίπλα στην εθνική οδό, σφύριζε κι αυτός πίνοντας: "στη ζήση αυτή που την μισούμε, στη γη αυτή που μας μισεί κι όσο να πιούμε δεν σε σβυούμε, πόνε πικρέ και πόνε αψύ...που μας κρατάς και σε κρατούμε".
Τον Βενιαμίν πήγαν να τον πάρουν τα κλάμματα με όλα αυτά. Ήταν δίπλα κι ο Θανάσης αλλά πρώτη φορά τον έβλεπε οπότε κοιτάχτηκαν με ένα βλέμμα..."τι να σου πω κι εγώ, τι να μου πεις κι εμένα έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραμγένα" (άσχετο αλλά έτσι κοιτάχτηκαν).
(εδώ τώρα είναι το γκραν-φινάλε) Τότες (το γκραν φινάλε επιβάλλεται να αρχίζει με "Τότες" που θυμίζει Τοτέμ και Τότεναμ) εμφανίζονται επιβλητικοί σαν δυο βροντόσαυροι ο Αρχηγός Αντρέας με Υπαρχηγό-Πρωτοπαλίκαρο τον Μύστα και μας δίνουν την γραμμή της νίκης. Με βροντερή φωνή (τι βροντόσαυροι θα ήταν αλλιώς;) απευθύνονται σε όλους μας -και στο κοινό αίσθημα- και πείθουν -γιατί θέλουμε να πειστούμε, θέλουμε!- ότι "κουφάλες δεν ξοφλήσαμε". Μόνο που δεν το είπαν έτσι.
Το είπαν έτσι: "Ο Γδικιωμός που χύνεται μαζί φωτιά και μπόρα, ο καταλύτης καθαρμός, της Πληρωμής η Ώρα...είμαστ' εμείς που σπάσαμε τα που μας δένανε δεσμά και την καρδιά ατσαλώσαμε με την δικιά σου οχτρέ απονιά!"
17 Νοέμβρη ήδη
Υ.Γ.
Έπαιξαν αυτοί (κι ουχί αυτές) που αναφέρονται στην ιστορία πλην Kevin (σιγά μην είχαμε παίχτη Kevin) και συν Βενιαμίν που παρακολουθούσε ανήμπορος (περαστικά). Φάγαμε 7 αλλά ο Μύστα έβαλε γκολάρα!
Ο Χρηστάρας ήδη Βαρκλεωνιάζεται κι ο Ηλίας γλύφει τις πληγές του (επίσης περαστικά).
Την ίδια χρονική στιγμή κάμποσους παράλληλους του Γκρίνουιτς ανατολικότερα η Λίντα Βαγγελίστρα χτενίζοντας τα μαλλιά της με θέα τον φουσκωμένο Ποδονίφτη σιγοτραγουδούσε: "τα χρυσά μου μαλλιά στα νερά τα ξαπλώνω, τα μαλλιά μου στα χέρια ψηλά τα σηκώνω -δίχως βάρος μετάξι λεπτό-. Την πληγή σου αν μπορούσαν να φτάνανε λίγο, θα δενόμουνα γύρω ποτές να μη φύγω, τον καημό της εγώ να βαστώ. Κι όντας σκούζουν βοριάδες αγρίμια...να σου σκέπω τη γύμνια".
Κι η Ζανγκ-Ζιγί εξομολογείτο στον yorgos mi τον μεγάλο της πόθο κάτω από μια ιτιά στις όχθες του Γιανγκ-Τσε-Γιανγκ κι ενώ κάπου στο βάθος βρισκόταν (χωρίς να φαίνεται) το σινικό τείχος (που αφότου οι μογγόλοι έγιναν ήσυχοι νομάδες έμεινε να χαίρεται που φαίνεται από το φεγγάρι...παρηγοριά στον άχρηστο). Α, ναι...εξομολογείτο λοιπόν:
"Δεν ήταν άξαφνη αστραψιά, τούτο συνέβη αργά-σιγά. Ωραίος δεν ήσουν, τίποτα δεν είχες πάνω σου άξιο! Κοίταγες χάμω, τα χαλίκια, ως μίλαγες σιγά κι αργά. Την τρίτη ή τέταρτη φορά άρχισε ο νους μου να ριγά κι ως σήκωσες τα μάτια σου...δεν βάσταα να κοιτάξω. Κι ένιωσα ορμή ασυγκράτητη στα πόδια σου να κυλιστώ. Είδα να σείεται μέσα μου ψυχή παρθένα ως τώρα. Την ευτυχία τη γνώρισα στο δόσιμο χωρίς μιστό, τη λευτεριά στο σκλάβωμα σε κάποιο ιδανικό σωστό και την υπέρτατη ηδονή, στον πόνο! Άξια (γν)ώρα!"
"Ω! που αλαφροίσκιωτη πάταες την σκιά μου κι ένα βάρος σήκωνες μεγ' απ' την καρδιά μου!" απάντησε (αφού δεν μπορεί να μην απαντήσει) ο yorgos mi.
Και τότε ανοίγει την πόρτα ο Αγαπημένος της Κερκίδας (ποια πόρτα ρε; κάτω απ' την ιτιά, στις όχθες του Γιανγκ-Τσε-Γιανγκ είπαμε!)...Και τότε κατεβαίνει απ' την ιτιά όπου κοιμόταν σαν λιοντάρι ο Αγαπημένος της Κερκίδας και λέει: "Καλά τι μαλακίες, τι ξενέρωτα είναι αυτά; Εγώ έχω μεγαλώσει με Nine Inch Nails! Παρ' όλα αυτά θα απαντήσω με Βάρναλη που είναι και συνονόματος και πάλευε και για εθνική ανεξαρτησία".
Και λέει τα εξής (τα λόγια μας παιδιά 1000 πατέρων): "Αντί στο πόδι μου να λιώνω θέλω να βράζει μου η ψυχή και με τα χείλη ν' αγκυλώνω το πλέον σάρκινο κορμί. Και τρελλαμένος να του λέω στης συνειδήσεως τον χαμό "Από το πείσμα μου εγώ κλαίω, δεν σ' αγαπάω, σ' επιθυμώ!"".
Ο Μητσάρας που αναδύεται μέσα απ' το ποτάμι με τους κοιλιακούς του να λαμποκοπάνε βρεγμένοι κάτω απ' τον κινέζικο ήλιο δεν αραδιάζει την θεωρία νο1384 κι αρκείται σ' ένα λιτό "νταξ' άμα είναι έτσι...γουστάρω κι εγώ".
Και τότε καταφθάνει ο Μίλτος καβάλα στο άσπρο άλογό του κι αντί να πει "εδώ ο κόσμος χάνεται κι η "Ζανγκ-Ζιγί" χτενίζεται" (γιατί για την Λίντα Βαγγελίστρα δεν ήξερε) που ήθελε να πει κανονικά, λέει:
"Σκλαβιά και προδοσία, φόνοι και μίση, στ' αρματολίκι εδώ του πολισμάνου και λευτεριά μονάχα στο γαμήσι, είτε από κάτου θες είτε από πάνου". Δηλαδή είπε το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια και δεν θύμωσε κι η Ζανγκ-Ζιγί.
Κι ο Νίκος μόνος κάτω απ' τα γκολπόστ, ενώ οι νταλίκες σφύριζαν δίπλα στην εθνική οδό, σφύριζε κι αυτός πίνοντας: "στη ζήση αυτή που την μισούμε, στη γη αυτή που μας μισεί κι όσο να πιούμε δεν σε σβυούμε, πόνε πικρέ και πόνε αψύ...που μας κρατάς και σε κρατούμε".
Τον Βενιαμίν πήγαν να τον πάρουν τα κλάμματα με όλα αυτά. Ήταν δίπλα κι ο Θανάσης αλλά πρώτη φορά τον έβλεπε οπότε κοιτάχτηκαν με ένα βλέμμα..."τι να σου πω κι εγώ, τι να μου πεις κι εμένα έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραμγένα" (άσχετο αλλά έτσι κοιτάχτηκαν).
(εδώ τώρα είναι το γκραν-φινάλε) Τότες (το γκραν φινάλε επιβάλλεται να αρχίζει με "Τότες" που θυμίζει Τοτέμ και Τότεναμ) εμφανίζονται επιβλητικοί σαν δυο βροντόσαυροι ο Αρχηγός Αντρέας με Υπαρχηγό-Πρωτοπαλίκαρο τον Μύστα και μας δίνουν την γραμμή της νίκης. Με βροντερή φωνή (τι βροντόσαυροι θα ήταν αλλιώς;) απευθύνονται σε όλους μας -και στο κοινό αίσθημα- και πείθουν -γιατί θέλουμε να πειστούμε, θέλουμε!- ότι "κουφάλες δεν ξοφλήσαμε". Μόνο που δεν το είπαν έτσι.
Το είπαν έτσι: "Ο Γδικιωμός που χύνεται μαζί φωτιά και μπόρα, ο καταλύτης καθαρμός, της Πληρωμής η Ώρα...είμαστ' εμείς που σπάσαμε τα που μας δένανε δεσμά και την καρδιά ατσαλώσαμε με την δικιά σου οχτρέ απονιά!"
17 Νοέμβρη ήδη
Υ.Γ.
Έπαιξαν αυτοί (κι ουχί αυτές) που αναφέρονται στην ιστορία πλην Kevin (σιγά μην είχαμε παίχτη Kevin) και συν Βενιαμίν που παρακολουθούσε ανήμπορος (περαστικά). Φάγαμε 7 αλλά ο Μύστα έβαλε γκολάρα!
Ο Χρηστάρας ήδη Βαρκλεωνιάζεται κι ο Ηλίας γλύφει τις πληγές του (επίσης περαστικά).
Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009
Αισθησιακοί (Sensuals) 5 - Ταυρομάχοι (Matadors) 1
Γκολ, θέαμα και άνετη νίκη με 5-1 για τα λυγερόκορμα αγόρια με τα άσπρα (που θα ήθελαν να φοράνε ροζ-μαύρα). ΣΤΟΠ.
Επιβολή του ρυθμού μας εξ αρχής και ξεκαθάρισμα των προθέσεών μας νωρίς-νωρίς. ΣΤΟΠ.
Ημίχρονο 4-1, τελικό 5-1. ΣΤΟΠ.
Τα γκολ Αρχηγάρα-Αντρέας (2), (Κώνστα)Ντίνος-Βενιαμίν (2), Χρήστος (1). ΣΤΟΠ.
Μετά τον αγώνα ακολούθησε ξαφνική μπυροθεραπεία. ΣΤΟΠ. Ήπιαμε γύρω στις 20 μπύρες στο κυλικείο του γηπέδου. ΣΤΟΠ. Μεγάλη (παρ)ακμή -όπως το δει κανείς-. ΣΤΟΠ. Όσοι έφυγαν νωρίς γιατί σκέφτονταν το πρωινό ξύπνημα έχασαν την αναπάντεχη εμφάνιση Κάγκι και το φιλοδώρημά μας με 20 σουβλάκια-καλαμάκια-χοιριν
Επιβολή του ρυθμού μας εξ αρχής και ξεκαθάρισμα των προθέσεών μας νωρίς-νωρίς. ΣΤΟΠ.
Ημίχρονο 4-1, τελικό 5-1. ΣΤΟΠ.
Τα γκολ Αρχηγάρα-Αντρέας (2), (Κώνστα)Ντίνος-Βενιαμίν (2), Χρήστος (1). ΣΤΟΠ.
Μετά τον αγώνα ακολούθησε ξαφνική μπυροθεραπεία. ΣΤΟΠ. Ήπιαμε γύρω στις 20 μπύρες στο κυλικείο του γηπέδου. ΣΤΟΠ. Μεγάλη (παρ)ακμή -όπως το δει κανείς-. ΣΤΟΠ. Όσοι έφυγαν νωρίς γιατί σκέφτονταν το πρωινό ξύπνημα έχασαν την αναπάντεχη εμφάνιση Κάγκι και το φιλοδώρημά μας με 20 σουβλάκια-καλαμάκια-χοιριν
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
Αισθησιακοί (Sensuals) 5 - Auto Express 5
Υπάρχει ένα παραδοσιακό άσμα που λέει:
"φτάνει, φτάνει...η ζωή μου κύκλους κάνει...φτάνει, φτάνει"
βέβαια εμείς δεν είμαστε με την αντίληψη της κυκλικής ροής της ιστορίας αλλά με την σπειροειδή κίνηση του ιστορικού προτσές. τώρα αν η σπείρα αναπτύσσεται προς τα πάνω ή προς τα κάτω (εναλλακτικά προς τα μπρος ή προς τα πίσω) τίθεται υπό συζήτηση κι ίσως η απάντηση να είναι τόσο απλή όσο στο κλασσικό ερώτημα αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο.
4-4 με τους Auto Express στον πρώτο γύρο
5-5 με τους Auto Express στον δεύτερο γύρο
Απ' το πρώτο ημίχρονο δεν θέλουμε να θυμόμαστε και πολλά: 2-5 έληξε! Φάγαμε 5 γκολ σε ένα ημίχρονο όσα δεν έχουμε φάει σε κανέναν ολόκληρο αγώνα στο πρωτάθλημα. Παίζαμε όπως να 'ναι...και κάναμε όλοι τραγικά λάθη.
Στο β' ημίχρονο μετά τα απαραίτητα μπινελικώματα στην ανάπαυλα και μετά από 5 με 8 λεπτά που αλλού πατούσαμε αλλού βρισκόμασταν ισορροπήσαμε το παιχνίδι και παίξαμε σαν αληθινοί Sensuals. Ως φυσικό επακόλουθο το 2-5 έγινε 5-5 και θα μπορούσε να γίνει και 6-5 αν ήμασταν λίγο πιο ψύχραιμοι και συγκεντρωμένοι.
Κακό ματς υπό το βλέμμα της Προέδρου που κρύωνε τόσο ώστε ενώ είχαμε κάμερα...δεν τράβηξε ούτε σκηνή! Πώς θα αναλύσουμε τα λάθη μας τώρα;;
Αυτά. Δεν αξίζει να σχολιάσουμε περισσότερα εκτός απ' το ότι ελλείψει Ηλία (διαιτήτευε κάπου) πήρε το βάπιτσμα του πυρός ο Κωνσταντίνος, ξάδερφος του ιπτάμενου Ολλανδού Μίλτου. Ο Κωνσταντίνος που λέτε αν δεν κάνω λάθος έκανε χατ τρικ. Τα άλλα δυο γκολ έβαλαν Μύστα και Αντρέας νομίζω.
Έπαιξαν: Μύστα, Γιώργος, Μήτσος (απ' τα παλιά!), Χρήστος, Αντρέας, Μίλτος, Κώστας, Κωνσταντίνος, Νίκος (τέρμα).
Υ.Γ.
Μετά τον αγώνα καθίσαμε να δούμε το ντέρμπυ μεταξύ Μαχητών και Κούπα Campana με την κρυφή ελπίδα ότι ο Καγκιλέρης θα μας κεράσει τα σουβλάκια που μας είχε τάξει αλλά φευ! Με άδεια στομάχια γυρίσαμε σπίτι...
Αντί για σουβλάκια ο αγαπητός, αγαπημένος, πολυαγαπημένος Κάγκι μοίρασε υποσχέσεις για πάρτυ στα Εξάρχεια κλπ κλπ. Κάνουμε υπομονή. Αν δεν υλοποιήσεις τις δεσμεύσεις σου και δεν έχει σουβλάκια το πάρτυ σου να πας να γίνεις πολιτικός :p
"φτάνει, φτάνει...η ζωή μου κύκλους κάνει...φτάνει, φτάνει"
βέβαια εμείς δεν είμαστε με την αντίληψη της κυκλικής ροής της ιστορίας αλλά με την σπειροειδή κίνηση του ιστορικού προτσές. τώρα αν η σπείρα αναπτύσσεται προς τα πάνω ή προς τα κάτω (εναλλακτικά προς τα μπρος ή προς τα πίσω) τίθεται υπό συζήτηση κι ίσως η απάντηση να είναι τόσο απλή όσο στο κλασσικό ερώτημα αν το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο.
4-4 με τους Auto Express στον πρώτο γύρο
5-5 με τους Auto Express στον δεύτερο γύρο
Απ' το πρώτο ημίχρονο δεν θέλουμε να θυμόμαστε και πολλά: 2-5 έληξε! Φάγαμε 5 γκολ σε ένα ημίχρονο όσα δεν έχουμε φάει σε κανέναν ολόκληρο αγώνα στο πρωτάθλημα. Παίζαμε όπως να 'ναι...και κάναμε όλοι τραγικά λάθη.
Στο β' ημίχρονο μετά τα απαραίτητα μπινελικώματα στην ανάπαυλα και μετά από 5 με 8 λεπτά που αλλού πατούσαμε αλλού βρισκόμασταν ισορροπήσαμε το παιχνίδι και παίξαμε σαν αληθινοί Sensuals. Ως φυσικό επακόλουθο το 2-5 έγινε 5-5 και θα μπορούσε να γίνει και 6-5 αν ήμασταν λίγο πιο ψύχραιμοι και συγκεντρωμένοι.
Κακό ματς υπό το βλέμμα της Προέδρου που κρύωνε τόσο ώστε ενώ είχαμε κάμερα...δεν τράβηξε ούτε σκηνή! Πώς θα αναλύσουμε τα λάθη μας τώρα;;
Αυτά. Δεν αξίζει να σχολιάσουμε περισσότερα εκτός απ' το ότι ελλείψει Ηλία (διαιτήτευε κάπου) πήρε το βάπιτσμα του πυρός ο Κωνσταντίνος, ξάδερφος του ιπτάμενου Ολλανδού Μίλτου. Ο Κωνσταντίνος που λέτε αν δεν κάνω λάθος έκανε χατ τρικ. Τα άλλα δυο γκολ έβαλαν Μύστα και Αντρέας νομίζω.
Έπαιξαν: Μύστα, Γιώργος, Μήτσος (απ' τα παλιά!), Χρήστος, Αντρέας, Μίλτος, Κώστας, Κωνσταντίνος, Νίκος (τέρμα).
Υ.Γ.
Μετά τον αγώνα καθίσαμε να δούμε το ντέρμπυ μεταξύ Μαχητών και Κούπα Campana με την κρυφή ελπίδα ότι ο Καγκιλέρης θα μας κεράσει τα σουβλάκια που μας είχε τάξει αλλά φευ! Με άδεια στομάχια γυρίσαμε σπίτι...
Αντί για σουβλάκια ο αγαπητός, αγαπημένος, πολυαγαπημένος Κάγκι μοίρασε υποσχέσεις για πάρτυ στα Εξάρχεια κλπ κλπ. Κάνουμε υπομονή. Αν δεν υλοποιήσεις τις δεσμεύσεις σου και δεν έχει σουβλάκια το πάρτυ σου να πας να γίνεις πολιτικός :p
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
