Αισθησιακοί 2 - Μαχητές 3

Λένε για μας οι άμπαλοι

που παίξαμε μαζί

πως είμαστε αδιόρθωτα

ρεμάλια τελειωμένα.

Πως μια κατάρα έχουμε

ποδοσφαιρική

να μας κρατάει στους Μαχητές

πιστά υποταγμένους.

Τα ρούχα μας μυρίζουνε

καπνούς και αλκοόλ

Και γκόμενες που χάνονται

όπως ένα κοντρόλ.

Στη σκέψη μας πρωταθλητές,

ποδόσφαιρο γουστάρουμε

Λένε για μας οι άμπαλοι

Δεν ξέρουμε να σουτάρουμε.

Πολλοί αναρωτιόντουσαν

πως φτάσαμε ως εδώ

Φαινόμαστε καλά παιδιά

Τι να μας κυριεύει;!

"Οι συντριβές που πέρασαν

τους έβαλαν μυαλό;

Μήπως τσάμπα παιδεύονται

και τσάμπα μας παιδεύουν;".

Ακόμα λένε πράματα φριχτά πάρα πολύ

που είναι όμως ψέματα φριχτά και κακιασμένα.

Λένε πως είμαστε άτεχνοι

πως είμαστε αργοί

Και πως μετά από κάθε ματς

Σουβλάκι τρώμε ένα.

Μ' απόψε τώρα που έπεσε η παγερή βραδιά

και φύγαν προς τα δυτικά των sensuals τα σμήνη

κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω στο pc

εκείνο, που από τον αποψινό αγώνα θα μας μείνει.

(ανάσα)

Ήταν ένα πραγματικό "ελ κλάσικο"! Ρίξαμε δύο φάγαμε τρία δεν θα τα χαλάσουμε εκεί. Στο πρόσωπο του Αλέξη βρήκαμε τον τερματοφύλακα και τελευταίο αμυντικό που ψάχναμε. Ο Μήτσος διανύει την belle epoque του, αντίστοιχη με αυτήν του κεφαλαίου από τα τέλη του 19ου ως τον Α' Π.Π.

(Παίξε Μήτσο γιατί ο Κρόνος κοντοζυγώνει στον Σκορπιό! Παίξε να το χαρείς και να σε χαρούμε πριν αρχίσει πάλι τα τσαφ και τα λαχανιάσματα). Ο Αρχηγός μας έχει συνηθίσει να βάζει γκολάρες στατελευταία ματς κι απόψε πάλι μάγεψε. Ο Παντελής ανανεωμένος, μαχητικός και ψύχραιμος συνάμα κι ο Νέστορας που έδεσε με την ομάδα -μα δυστυχώς σύντομα θα μας φύγει- τα 'δωσαν όλα στην άμυνα. Ο Μίλτος σαν λιοντάρι πάλευε μόνος του στην επίθεση και πάντα με τους Μαχητές βγάζει τον καλύτερο εαυτό του. Ο Μύστα, πολύ ευαίσθητος σωματικά τελευταία, κόσμισε τις εξέδρες μας με κασκολάκι σένιο τυλιγμένο στον λαιμό και καφέ καστόρ, ένας άντρας βγαλμένος από άλλη εποχή, ένας τζέντλεμαν, ένα ποίημα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.

Η ομάδα χτίζεται, υπομονή παιδιά, υπομονή, ας απολαύσουμε την ανάδυση της νέας Ρώμης, την ανάδυση της Αγίας Αισθησιακής Αυτοκρατορίας:

"You and me we're meant to be

Walking free in harmony

One fine day, we'll fly away

Don't you know that Rome

wasn't built in a day"

Υ.Γ.

"Τελεία και παύλα

Κάγκι είσαι καύλα.

Υπάρχεις κι όσο υπάρχεις

Θα υπάρχουμε.

...κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς."

Hasta la victoria siempre!

Ποδοσφαιρικός αγώνας υπέρ των απεργών της Χαλυβουργίας! Η ξεχωριστή ποδοσφαιρική ομάδα Hasta La Victoria Siempre εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

Η διεθνής καπιταλιστική οικονομία βιώνει μια βαθιά κρίση, οι δύσκολες μέρες που γεννάει αυτή η κατάσταση δεν πρέπει να γονατίσουν τους εργαζόμενους! Η ανθρωπιστική κοινωνική αθλητική κίνηση Hasta la Victoria Siempre εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη της, συμπαραστέκεται στον απεργιακό αγώνα των 400 εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία.

Μετά από συνεννόηση με τη διοίκηση του σωματείου εργαζομένων, τα μέλη του οποίου βρίσκονται ήδη σε απεργιακή κινητοποίηση διαρκείας, η Hasta θα συμμετάσχει την ερχόμενη Τετάρτη 14/12 και ώρα 14.30 σε δράση: μικρή συναυλία στο χώρο της απεργίας με το Βασίλη Λέκκα τον πόντιο τραγουδιστή Μιχαηλίδη Βασίλη και ποντιακό χορευτικό. Αργότερα στο γήπεδο του Αίαντα, στην παραλία Ασπροπύργου, ποδοσφαιρικός αγώνας αλληλεγγύης με τους απεργούς που, ειδικά για αυτή την περίσταση, θα συγκροτήσουν ομάδα υποστηριζόμενοι και από παλαίμαχους Προοδευτικής.

Ο Μίμης Παπαϊωάννου, ο Σάββας Παπάζογλου, ο Στέλιος Σεραφείδης, ο Μιχάλης Συμιγδαλάς, ο Νίκος Σαργκάνης, ο Ηλίας Ατματζίδης, ο Χουάν Ρότσα, ο Δημήτρης Σαραβάκος, ο Κώστας Μπατσινίλας, ο Σάββας Κωφίδης, ο Ηλίας Πουρσανίδης, ο Λουκάς Καραδήμος, ο Νίκος Μάλλιαρης, ο Κώστας Παντέλης, ο Περικλής Παπαναγή, ο διεθνής διαιτητής Τάσος Κάκος, ο βολεϊμπολίστας Γιώργος Ντράγκοβιτς, ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, οι τραγουδιστές Βασίλης Λέκκας, Βασίλης Μιχαηλίδης, οι ηθοποιοί Ηλίας Λογοθέτης, Γιάννης Μποσταντζόγλου, Γιάννης Ζουμπαντής, Γιάννης Παπαθανάσης και Τάκης Βαμβακίδης θα είναι εκεί.

Η Hasta la Victoria Siempre απευθύνει δημόσια έκκληση και καλεί όλους τους φορείς τού ποδοσφαίρου μας να ενισχύσουν τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων που στην πλειοψηφία τους είναι φίλαθλοι-αιμοδότες του ποδοσφαίρου, για πάρα πολλά χρόνια ώστε να βοηθούν στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που βιώνουν σήμερα.

Το Σάββατο, στις 10/12 στις 12 π.μ., θα διεξαχθεί συζήτηση στον προαύλιο χώρο του εργοστασίου τής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ, με θέμα: "Το ποδόσφαιρο και η κοινωνία στην περίοδο της κρίσης".

...όσο οι άλλοι ασχολούνται με τα εκατομμύρια των ΠΑΕ

Αισθησιακοί 2 - Πειρατικό 4

"το σαββατόβραδο είναι μια περίσταση κατά την οποία 8 άντρες βγαίνουν μπαρότσαρκα για να γαμήσει ο Μήτσος" - λαϊκό ρητό της περιοχής του Χαϊδαρίου

Στο ίδιο μήκος κύματος, κάποιος ψηλός και ζόρικος συμπαίκτης μας, σχολίασε σήμερα ότι αυτό που τον ευχαριστεί περισσότερο στους αγώνες της Δευτέρας είναι η φάση με τα σουβλάκια μετά...

Τώρα μπορούμε να πούμε ότι τα σουβλάκια μετά τον αγώνα κατέχουν πλέον για τους Αισθησιακούς την αντίστοιχη θέση του τσιγάρου μετά το σεξ. Δεν ξέρουμε αν αυτό που ευχαριστιέται περισσότερο ο ψηλός, πλην ζόρικος συμπαίκτης μας στο σεξ είναι το τσιγάρο μετά, αλλά τουλάχιστον εκεί η απόδοση του είναι καλύτερη (φήμες λένε, εμείς που να ξέρουμε).

Παρενθετικά ας αναφέρουμε εδώ ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο έχει αρχίσει να γίνεται μάστιγα στις τάξεις των Αισθησιακών, ίσως και το ηλεκτρονικό σεξ ποιος ξέρει. Το θέμα είναι ότι αλλάζουν πολλά δεδομένα στο χαϊδαριώτικο (με την ευρεία έννοια, ως σχολή και όχι αυστηρά γεωγραφικά) καμάκι. Σιγά-σιγά η ατάκα που κυριαρχεί στα μπαρ του Κεραμεικού (αν ο Κηφισός είναι η έδρα μας στο ποδόσφαιρο, ο Κεραμεικός είναι στο φλερτ) είναι "σόρρυ ρε συ μήπως έχεις μια μπαταρία γιατί μου τελείωσε;". Ναι, σας φαίνεται αστείο, αλλά το χαμογελάκι ή το πνιχτό γελάκι που θα σκάσει η εκάστοτε θαμώνας, η απορία και το "συγγνώμη, τι μου ζήτησες;" είναι τα προκαταρκτικά του λυσσαλέου, αβυσσαλέου σεξ, χωρίς αύριο -αλλά ούτε χθες- που θα ακολουθήσει. Διότι ο Μήτσος γαμεί σε χρόνο ενεστώτα.

Έτσι είναι πλέον και στο ποδόσφαιρο. Τον είδαμε από κατσαπλιά να μεταμορφώνεται σε αδιαπέραστο αμυντικό τοίχος με σωστή πρώτη πάσα. Τον είδαμε να παίζει επιτυχημένα όλη την αριστερά πλευρά ως μπακ-χαφ ενώ παλιά χρειαζόταν φιάλες οξυγόνου για να βγάλει ένα εικοσάλεπτο. Χθες τον είδαμε και ως αμυντικό χαφ να καταπίνει τους Πειρατές του γλυκού νερού, να κρατάει μπάλα (όχι ακόμα σαν Γκαρσία αλλά σαν Σιμάο), να μοιράζει την μπάλα, να επιχειρεί και σουτ.

Από κοντά του κι ο Αρχηγός-Αντρέας που μετά την κριτική που του ασκήθηκε δημόσια απ' αυτές εδώ τις γραμμές, έχει ξαναβρεί τον παλιό του εαυτό. Σκοράρει ανελιπώς -χθες έκανε το 1-0 με εντυπωσιακό σουτ στο γάμμα-, μαρκάρει σαν σκυλί, έχει κόψει τις προσπάθειες να ντριμπλάρει όλη την αντίπαλη ομάδα επειδή ξέρει ότι άμα δώσει πάσα το πιο πιθανό είναι να μην κάνουμε κοντρόλ και γενικά είναι σαν τον ιερό βράχο των μουσουλμάνων στη Μέκκα, γύρω απ' τον οποίον περιστρεφόμαστε όλοι μας.

Έχουμε ανέβει παιδιά! Τα αποτελέσματα δεν μπορούν να φανούν ακόμη, κυρίως λόγω έλλειψης τερματοφύλακα αλλά η δουλειά που γίνεται βάζει τους Αισθησιακούς στην τρίτη περίοδο της ιστορίας τους που είναι το πέρασμα από τον Αισθησιακό ποδοσφαιρισμό δλδ την αισθησιακή παρουσία στο γήπεδο με κάτι σαν ποδόσφαιρο ως απόδοση, στον ποδοσφαιρικό Αισθησιασμό που χαρακτηρίζεται από βαθειά γνώση του αντικειμένου και συνειδητή σύνδεσή του με τα καλύτερα στοιχεία της αισθησιακής κληρονομιάς, όπως ήταν η παράλληλη πάσα του Μήτσου στην άμυνα και με τους αντιπάλους στο ένα μέτρο που αξιοποιήθηκε πολύ ουσιαστικά από τους τελευταίους για να γίνει το 2-3. Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί τις ποιοτικές μεταβολές που έχουν συντελεστεί στο αισθησιακό γίγνεσθαι και αναλύουν με τα παλιά εργαλεία την καινούρια κατάσταση θα μετρήσουν εκπλήξεις το επόμενο διάστημα. Τώρα είναι η ώρα να επιστρέψει κι ο μέγας-αρχιτέκτων, φραπεδοφόρος κόουτς Γκούντε για να σοβατίσει αυτό που χτίζεται και να μην μπουν οι πρίζες δίπλα στις σωλήνες του νερού, ούτε να χρειάζεται να περάσεις μέσα απ' το υπνοδωμάτιο για να φτάσεις στην κουζίνα. Τώρα είναι η ώρα να στηριχτεί "το λάγνο αυτό εγχείρημα" απ' τους πολυπληθείς οπαδούς του. Τώρα είναι η ώρα να φτιάξουμε καινούριες εμφανίσεις, που θα τις σχεδιάσει η βάση μας και δεν θα τις πάρουμε έτοιμες. Τώρα είναι η ώρα για το γιγαντοπανό που θα κρεμιέται σε κάθε αγώνα των Αισθησιακών.

Με ηγέτη αυτό το παιδί με το αστείο βάδισμα και το ηλεκτρονικό τσιγάρο!

http://www.youtube.com/watch?v=6a0koQiIjHw

Αισθησιακή αντεπίθεση για να πέσει η Βαστίλλη της αντίδρασης.

Αισθησιακοί 3 - Speed Runners 3

Εκεί που οι Δευτέρες μας τον τελευταίο μήνα είχαν σάουντρακ το "Κάθε βράδυ πάντα λυπημένη" (http://www.youtube.com/watch?v=u7zPiyoVT_s) ήρθε αναπάντεχα μια καλή εμφάνιση που ήταν καλή εμφάνιση ΟΛΩΝ και τώρα ακούμε "μα δεν τελειώνουμε ποτέ, δεν τελειώνουμε γιατί μια αγάάάάπη σαν κι αυτήήή δεν τελειώνειειειει κι αν κάπου-κάπου μας πονά μέσα στο αίμα μας ξανά, κυκλοφορείείείείεί και δυναμώώνει!".

Ανέβηκε το ηθικό! Μη βιαστείτε να μας κατηγορήσετε ότι ρίξαμε τον πήχυ και πανηγυρίζουμε και τις ισοπαλίες. Απλά σήμερα φύγαμε ευχαριστημένοι από το γήπεδο. Γιατί αξίζαμε την νίκη, ήμασταν ομαδικοί, χωρίς να λείπουν οι φαντεζί ενέργειες. Ήμασταν σοβαροί αλλά όχι τόσο σοβαροί ώστε να λείψουν τα τσαφ στην άμυνα, οι τούμπες, εν ολίγοις το αισθησιακό σκέλος της υπόθεσης αγώνας.

Σκόραραν ο Μεγάλος Αρχηγός Αντρέας, ο Μύστα κι ο Παναγιώτης που επανεμφανίστηκε. Άλλος ένας συνάνθρωπός μας, ο Στέλιος, εκπλήρωσε το παιδικό του όνειρο κι έπαιξε στους Αισθησιακούς. Στέλιο, που ήσουν βράχος στην άμυνα, once a sensual, always a sensual.

Να τονίσουμε εδώ ότι ο Μητσάρας ήταν ουσιαστικότατος και κάτι παραπάνω ως αριστερό χαφ.

Να μην τονίσουμε όμως κι ότι ο Μύστα ήρθε βρωμοκοπώντας μπύρα;

(τα γκολ: Μύστα, Αντρέας, Παναγιώτης)

Υ.Γ.

Τις τελευταίες μέρες σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας (εκτός απ' την σκουληκότρυπα) σηκώθηκαν αντικυβερνητικά πανό. Άντε με το καλό και πανό να πληρώσουν οι ΠΑΕ τα χρέη τους προς το Δημόσιο δηλαδή ΕΜΑΣ!

Hasta la victoria siempre!

Όσο ροζ και να σε κάνουν, sensual δεν γίνεσαι.

Αισθησιακοί 0 - Μαχητές 5

Περάάστε κόσμεε,

Περάάστε κόσμεε!

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η περιγραφή γράφεται μόνο για χάρη της Βάλιας και της Ξένιας. Η πρώτη έφτιαξε ένα μαγικό (μίνι) πανό και μας έφερε σοκοφρέτες, kiss και πουράκια (νόμιζε θα νικήσουμε φαίνεται). Η Ξένια έφερε ένα γλυκό σοκολάτα απ' το ζαχαροπλαστείο το οποίο σε συνδυασμό με την στενοχώρια μετά την ήττα ανέβασε το ζάχαρό μας στο 200. Γράφεται επίσης για την Ιωάννα που άξια πλέον μπαίνει στις τάξεις του φαν κλαμπ με την τακτική της παρουσία στο γήπεδο (μια μέρα θα μεταδίδει τους αγώνες μας live από το ράδιο Ελεύθερο-Χαϊδάρι). Τέλος γράφεται για να τέρψει τον Κάγκι, αυτή την αγαπημένη αηδία, που αν και τραυματίας έπαιξε στο α' ημίχρονο για να μην στερήσει κύρος από τον αγώνα. Όταν είδε ότι ο αγώνας καθάρισε, κάθισε στον πάγκο.

Πάμε τώρα και σ' εμάς. Κάποιες φορές μου θυμίζουμε έναν γάμο που κρατιέται για τους συγγενείς, για να μη στενοχωρηθεί ο γέρος-πατέρας, τα παιδιά που δίνουν πανελλήνιες, γιατί "τι θα πει ο κόσμος;" και ούτω καθ' εξής. Αλήθεια Αρχηγέ πότε ήταν η τελευταία φορά που κατέβηκες με αληθινή όρεξη να παίξεις στο γήπεδο; Αλήθεια Μύστα από πότε δεν νοιάζεσαι για την ποδοσφαιρική σου αριστεία και καταβροχθίζεις τα σουτζουκάκια της Ξένιας 1 ώρα πριν το ματς; Αλήθεια Μήτσο, πού κουρεύεσαι; Και κυρίως, τι έχετε να πείτε όλοι εσείς τώρα που ο Yorgos Mi δεν αργεί πλέον στα ματς; Κάνε το καλό και ριξ' το στο γιαλό λέει ο σοφός λαός. Ένα χαμόγελο πικρίας όμως σκάει στα ήδη σκασμένα από την αφυδάτωση χείλη μας. Και ποτέ δεν μπαλώσαμε το image μας με liposan. Εν πάσει περιπτώσει, ο κατάλογος είναι μακρύς αλλά μην μας πουν και γκρινιάρηδες. Είμαστε απλά λάτρεις του αντικειμενισμού και της απόδοσης ευθυνών. Κρίνουμε για να κριθούμε.

Ας αναρωτηθούν οι διυλίζοντες τον κώνωπαν αλλά καταπίνοντες την κάμηλον για την αγωνιστική κατάντια του Αισθησιακού μοντέλου. Και κυρίως όχι άλλα λόγια.

Αμ' έπος αμ' έργον, έλεγαν οι αρχαίοι (κάποιων εξ') ημών πρόγονοι. Οψόμεθα

...ή αν προτιμάτε: Ραντεβού Στα Γουναράδικα.

Υ.Γ.

Άι φοργκάτ του μένσιον την συγκινητική παρουσία του Γιώργου απ' την Θεσσαλονίκη που αν και βρωμοσκώληκας προσέδωσε έναν αέρα μπουγάτσας (με κρέμα) στην ομάδα μας. Η στιγμή που αγωνίζονταν οι τρεις Γιώργηδες στην άμυνα μένει στην ιστορία ως το χρυσό δίλεπτο της Αισθησιακής άμυνας (καθ' ότι ως γνωστόν όπου Γιώργος και μάλαμα και όπου Σωκράτης και Μάλαμας). Γιώργο από Θεσσαλονίκη σ' ευχαριστούμε και μην ξεχνάς once a sensual, always a sensual.

Υ.Γ.2

Εξίσου ευχαριστούμε και τον Νέστορα για την 2η εμφάνισή του (καλή η φανέλα του Ζιντάν αλλά δεν αγοράζεις καμιά ροζόμαυρη σιγά σιγά;)

Για τον couch-Γκούντε

Αφιερωμένο στον φραπεδοφόρο couch-Γκούντε που γιορτάζει. Όσο μας τα χώνεις, τόσο μας πωρώνεις. Χρόνια Πολλά!

Όταν μιλάει η ΟΑΚΚΕ θα σκύβεις και θα προσκυνάς

Μεγάλη ανάλυση για τα τεκταινόμενα στον Παναθηναϊκό, την εμπλοκή του κεφαλαίου στο ποδόσφαιρο και το μέλλον του αθλητισμού. Μην το χάσετε, θα χάσετε!

http://oakke.blogspot.com/2011/10/blog-post_660.html

"Αυτό είναι το κεντρικό δίλημμα σήμερα όπου το συνειδητό επαναστατικό προλεταριάτο είναι ακόμα πολύ αδύναμο για να προβάλει στην πράξη, πέρα από το επίπεδο της φιλικής παρέας και της στενής γειτονιάς, τη δικιά του εκδοχή του ποδοσφαίρου και γενικότερα του αθλητισμού. Όμως δεν θα αργήσει πολύ η μέρα όπου, μέσα στις ταξικές θύελλες που θα σαρώσουν τον ιμπεριαλιστικό κόσμο, που ήδη έχει μπει σε βαθιά κρίση και οδηγείται γοργά στον παγκόσμιο πόλεμο, θα αρχίσει να αμφισβητείται έμπρακτα το σημερινό ανταγωνιστικό πρωταθλητικό ποδόσφαιρο. "

Αισθησιακοί 0 - Friends 8

Ανάστασιν Αισθησιακών θεασάμενοι,

προσκυνήσομεν Τάκλιν, Σέντρα,

Κοντρόλ

και που και που κανά γκολ.

Τον Σταυρόν Σου Σωστέ προσκυνούμεν

και την Αγίαν σου Ανάστασην

υμνούμεν και δοξάζωμεν.

Συ γαρ ει ο Αγαπημένος της Κερκίδας ημών,

εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν,

το όνομά Σου ονομάζομεν.

Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν

την του Αρχηγού Αγίαν Ανάστασην.

Ιδού γαρ ήλθε δια του Μίλτου

χαρά εν όλω τω κόσμω.

Δια παντός ευλογούντες τον Μήτσον,

υμνούμεν την Ανάστασην Αυτού.

Φίλιππον γαρ υπομείνας δι' ημάς,

θανάτω, θάνατον ώλεσεν.

Αναστάς ο Μυστακό από του τάφου καθώς προείπεν,

Έδωκεν Παντελήν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος.

Αμήν

Προεδράάάρα Ανέέέστη εεεκ νεκρώώών,

αμπάλωωω άμπαλοοον πατήσασαα

καιαιαι τοις εεν τοις μασάάάζιν,

ζωήν χαρισάάάμενη (τρις)

Υ.Γ.

Ηλί, Ηλί λαμά σαβαχθανί!

Αισθησιακοί 3 - Νεκτάριος 5

Χθες βράδυ μετά τον αγώνα ενώ οι Αισθησιακοί χλαπάκιαζαν σουβλάκια στο Αιγάλεω, οδηγούσα προς το σπίτι με σβηστά τα πίσω φώτα του αυτοκινήτου (εδώ και ένα μήνα) και σκεφτόμουν διάφορα.

Σκεφτόμουν ότι δεν είμαστε οι τύποι που οργανώνουν beach party ή βραδιές με κιθάρες σε παραλίες, ψαγμένα σκηνικά με μεράκι κ.ο.κ.. Είμαστε αυτοί που θα σκάσουν εκεί σαν αγέλη για να βρουν καμιά γκόμενα, να διασκεδάσουν τσάμπα ή να κοιμηθούν κάπου που δεν θα είχαν ξανά την ευκαιρία να το κάνουν. Οι πιο ευγενικοί από μας (βλ. Μύστα) θα φέρουν και κανά μπουκάλι κρασί για ξεκάρφωμα. Στο Αισθησιακό μασκέ πάρτυ που με πολύ κόπο οργανώσαμε επί δυο συναπτά έτη, οι περισσότεροι έρχονταν 1-2-3 ώρες αφού είχε ξεκινήσει.

Ακόμα σκεφτόμουν τα λόγια του Καζανόβα, ότι ο εραστής για να ξεμυαλίσει μια γυναίκα οφείλει να τα λέει ευγενικά με αυστηρό τόνο. Οι κινήσεις του οφείλουν να είναι απότομες, δυνατές αλλά τρυφερές στην ουσία τους. Διότι το μυαλό της γυναίκας αδυνατεί τότε να αναλύσει ταυτοχρόνως τα δυο αντικρουόυμενα μηνύματα, αδυνατεί να δομήσει μια άμυνα, μια τακτική ακριβώς γιατί αδυνατεί να αναλύσει το είδος της επίθεσης που δέχεται. Ανήμπορη, ταραγμένη αλλά ταυτόχρονα αλλόκοτα συνεπαρμένη παραδίδεται. Γιατί παραδίδεται; Γιατί μόνο δια της παράδοσης μπορεί να γνωρίσει το πραγματικό πρόσωπο του αντιπάλου και να σταθεί απέναντί του. Εκεί ο εραστής έχει δύο επιλογές. Το hit n' run, μια σύντομη απόλαυση της νίκης του δηλαδή και την γρήγορη φυγή που θα του εξασφαλίσει μια μυστηριώδη φήμη που θα πλανάται πάνω απ' την πόλη, ή την παραμονή στο πεδίο της μάχης όπου για κάποιο διάστημα (άγνωστο πόσο) ως νικητής θα απολαμβάνει τα αγαθά του επιτεύγματός του ώσπου να έρθει η επαναδιαπραγμάτευση των όρων. Γιατί όπως διδάσκει ο Σουν-Τζου, πάντα, ακόμα και στην πιο συντριπτική νίκη, όταν η αντίπαλη άμυνα έχει σκορπίσει, ο προελαύνων νικητής στρατός πρέπει να έχει κατά νου ότι αυτή η κατάσταση είναι προσωρινή.

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον χθεσινό αγώνα; Ακόμα και να μην είχαν, δεν είναι κακό να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας. Πάνω απ' όλα είμαστε μια οικογένεια. Όχι με την έννοια του καταπιεστικού αστικού θεσμού, ενισχυμένου με θρησκευτικές προκαταλήψεις και κόμπλεξ της περιφέρειας όπως τον γνωρίζουμε στην Ελλάδα, αλλά με την έννοια μιας διευρυμένης, ανοιχτής κοινότητας όπου οι δεσμοί μεταξύ των συμμετεχόντων δεν είναι (απαραίτητα) αίματος αλλά προέρχονται από την ελεύθερη επιλογή τους, χαρακτηρίζονται, δε, από διαχρονικότητα, στοργή, αλληλεγγύη και μια υφέρπουσα gay έλξη στην θέα των μερικώς καλυμμένων απ' το ροζόμαυρο σορτς μπουτιών του συμπαίκτου.

Με αυτήν την έννοια το μόνο σχόλιο που έχω να κάνω για το χθεσινό ματς είναι:

Αλέξη-Αλέξη τα μπούτια σου τα σέξυ.

Έπαιξαν: Yorgos mi (εκτάκτως ως τερματοτύφλακας), Μήτσος, ChrisfromGreece (από μικρό παιδί περίμενε αυτήν την στιγμή), Φίλιππος (ή αλλιώς Αίολος), Αλέξης (mr. αισθησιακά μπούτια, αδελφός του Φίλιππου και σκόρερ των δύο εκ των τριών γκολ μας), Αγαπημένος της Κερκίδας (σκόρερ επίσης!), Μεγάλος Αρχηγός, Μίλτος

Τον έπαιξαν: Παντελής, Ηλίας

Στην κερκίδα: η φανατική οπαδός μας Ζωή, παρέα με τον κοστουμαρισμένο Μύστα και τα 9 του νύχια.

Αισθησιακοί 3 - Πειρατικό 4

Κι εκεί που ετοιμαζόμασταν να κάνουμε το 3 στα 3 κι οι κερκίδες είχαν γεμίσει με παθιασμένους οπαδούς μας μετά από χρόόνια, κάναμε μία απ' τις χειρότερες εμφανίσεις μας και χάσαμε με 4-3 απ' το Πειρατικό. Με τον βενιαμίν-Ντίνο να ξεκινάει την φοιτητική του σταδιοδρομία στον Βόλο και τον Ηλία να έχει πάει για τσίπουρα (όπως μας χαφιέδισε το facebook) ήμασταν πιο αργοί και λιγότερο ορεξάτοι (δύο νίκες στη σειρά...κορεστήκαμε!).

Αυτό που κρατάμε απ' την χθεσινή εμφάνιση ήταν η παραλίγο μεγαλειώδης ανατροπή στα τελευταία 5 λεπτά, όταν από 1-4 φτάσαμε στο 3-4 ενώ χάσαμε μεγάλη ευκαιρία με τον Μητσάρα να ισοφαρίσουμε στο τελευταίο λεπτό. Επίσης κρατάμε την επανεμφάνιση των λαϊκών μαζών στο προσκήνιο καθώς τέσσερις (4) οπαδοί και η Πρόεδρος γέμισαν ασφυκτικά τις κερκίδες του kifissos club και εμψύχωναν την ομάδα μας καθ' όλη την διάρκεια του παιχνιδιού αλλά και μετά το πέρας αυτού. Ο ένας οπαδός μάλιστα, ο Νέστορας, χρησιμοποιήθηκε και ως χρυσή εφεδρεία στο α' ημίχρονο όταν τα πνευμόνια του Μήτσου κόντεψαν να εκραγούν. Νέστορα, once a sensual, always a sensual. Μετά το σφύριγμα της λήξης η Πρόεδρος διαπίστωσε ότι η ομάδα πάσχει στην επίθεση (εδώ έφτασε να σκοράρει ο yorgos mi (δεν μπορούσα να μην το πω!). Έλα λοιπόν Πρόεδρε, δώσε ακόμα μία μεγάλη υπόσχεση για ενίσχυση της ομάδας. Αφού ξέρεις ότι σε πιστεύουμε όπως οι ΠΑΣΟΚοι πιστεύουν στην σοσιαλισιτκή κατεύθυνση του κόμματός τους!

Τα άλλα δυο γκολ μας τα 'βαλε ο Αρχηγός-Αντρέας!

Έπαιξαν: Αντρέας (τέρμα), Μήτσος, Παντελής, Yorgos Mi, Μύστα, Αρχηγάρα, Αγαπημένος της Κερκίδας, Μίλτος.

Τον έπαιξε: ο Ηλίας

Την αγάπη του απ' τον Βόλο: ο Ντίνος (πώς πάει εκεί μικρέ;)

Φέτος είναι η χρονιά μας

Μετά την νίκη της 1ης αγωνιστικής (6-4 τους Ταυρομάχους) είπαμε ότι "μια σωστή τακτική αξίζει όσο 1000 ταλέντα". Τότε πολλοί (1) βιάστηκαν να μας κατηγορήσουν ως νεκροθάφτες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Μετά την αποψινή μας νίκη και επική εμφάνιση με δεύτερη συνεχόμενη εξάρα (6-2 τους Νεκτάριος) μας αφιερώνουμε δικαιωματικά το παρακάτω:

Μοναδική τυχερή που παρακολούθησε το ροζόμαυρο υπερθέαμα, η Ζωή, στην οποία δικαιωματικά αφιερώνουμε τη νίκη.

Υ.Γ.

Πριν από το ματς και λίγα μέτρα μακριά απ' το γήπεδο, μοτοσυκλετιστές της ομάδας ΔΙΑΣ σταμάτησαν δυο μέλη μας. Μας το 'παιξαν δύσκολοι επειδή δεν είχαμε χαρτιά πάνω μας. Κύριοι εκτός του ότι μας ξέρουν κι οι πέτρες, τα "χαρτιά" μας είναι οι ροζ κάλτσες μας, τα ροζόμαυρα σορτσάκια μας, οι ροζόμαυρες μπλούζες μας με το σήμα των Αισθησιακών και τα ποδοσφαιρικά μας μπούτια. Μ' αυτά πορευόμαστε, αυτό είναι το πρόσωπό μας στην κοινωνία και καμία ταυτότητα, δίπλωμα κ.ο.κ. δεν αναγνωρίζουμε. Όσο νωρίτερα το καταλάβετε, τόσο καλύτερα για την ξενέρωτη φύση σας. Πάντως, όπως είδατε κι απ' το αποτέλεσμα (6-2) η τρομοκρατία δεν πέρασε και δεν θα περάσει!

Υ.Γ.2

Όταν, όπως σήμερα, λείπει ο αγαπημένος της κερκίδας, μπορεί να είμαστε περισσότερο ποδοσφαιρικοί είμαστε όμως σαφώς λιγότερο Αισθησιακοί. Μην το ξανακάνεις αυτό αγαπημένε!

Well that's what I call a political prisoner

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες!

End of Season

Μαζί με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου τέλειωσε κι η φετινή σεζόν για τους

Αισθησιακούς.

Εκεί που κρατούσαμε την πρόκριση στα χέρια μας φάγαμε γκολ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα με

αποτέλεσμα να πάει

το ματς στα πέναλτι όπου χάνοντας το τελευταίο πέναλτι αποχαιρετίσαμε τις αγωνιστικές μας υποχρεώσεις

για φέτος.

Ο διμέτωπος αγώνας συνεχίζεται. Χτίζουμε την ομάδα-μοντέλο για μια κοινωνία-μοντέλο.

Με την μπάλα και το όπλο παρά πόδα,

δικοί σας, οι Αισθησιακοί!

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη

"Παρακάλα, παρακάλα
στο πλεχτό να πάει η μπάλα
στο δοκάρι μη χτυπήσει
τ' όνειρο μην σταματήσει"

Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να λέγεται "ντόπα, φράγκα και κοριοί: το επιχειρηματικό ποδόσφαιρο σήμερα".

Καταρχήν περαστικά σ' όσους αγωνιούν αν πέσει η ομάδα τους κατηγορία, αν χάσουν την προεδράρα τους, αν δεν γίνουν μεταγραφές παικταράδων και σ' όσους έχουν ήδη αρχίσει να χάφτουν τα περί σκευωρίας, σπίλωσης, λάσπης. Είναι δύσκολο όταν το μόνο πράγμα που σε κάνει να νιώθεις δυνατός και άξιος, η "ιδέα", αποδεικνύεται σάπια, φάρσα. Περαστικά, η περίπτωσή σας είναι ανίατη.

Κανονικά με αυτά τα δεδομένα και με όσα είναι ακόμα να βγουν, η Super League θα 'πρεπε να διαλυθεί. Διαβάζουμε ότι αυτό υπάρχει σαν σκέψη αλλά να 'μαστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να γίνει. Γιατί; Γιατί υπάρχουν στην μέση συμβόλαια (τηλεοπτικά, παικτών), διαφημίσεις, στοίχημα και το κυριότερο...η ανάγκη για ένα θέαμα που θα αποσπά την προσοχή του κόσμου και θα δρα ως κανάλι εκτόνωσης της κοινωνικής έντασης.

Θα διατηρηθεί όμως στον αφρό το θέμα! Με τα σενάρια να εναλλάσσονται καθημερινά όσο αυτό είναι χρήσιμο δηλαδή όσο αποσπά την προσοχή μιας μερίδας του κόσμου. Γιατί η χρονική σύμπτωση των αποκαλύψεων ακριβώς πριν την 48ωρη γενική απεργία ενάντια στην ψήφιση του μεσοπρόθεσμου αυτή την λειτουργία επιτελεί. Παρεμπιπτόντως, είχαμε συνηθίσει να σκάνε βόμβες, να ανακαλύπτονται γιάφκες, να γίνονται συλλήψεις τρομοκρατών. Τι έγινε ρε παιδιά; Δεν περνάει άλλο το παραμύθι; Εν πάσει περιπτώσει κυκλοφορούν φήμες ότι μπορεί να υποβιβαστούν ομάδες, ότι μπορεί να τιναχτεί στον αέρα το πρωτάθλημα για να 'χουν να ασχολούνται οι οπαδοί. Δεν θα γίνει τίποτα. Τίποτα ουσιαστικό, άντε να την πληρώσουν τίποτα κομπάρσοι. Αν όλα περάσουν θα θαφτεί σιγά σιγά το θέμα, όπως θάφτηκε η Φουκοσίμα, η Λιβύη και 1002 εσωτερικά σκάνδαλα.

Όσοι ελπίζουν σε μια κάθαρση, δικαιοσύνη κι ένα υγιές πρωτάθλημα απλά γεμίζουν στήλες εφημερίδων με κενότητες. Από κοντά κι οι ευρωλάγνοι που επαναλαμβάνουν συνεχώς ότι θα πρεπε να 'χουμε ως πρότυπα τα πρωταθλήματα των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών... Αυτή η κατηγορία αθλητικογράφων, σχολιαστών, φιλάθλων παρουσιάζονται ως ρομαντικοί, λάτρεις του αθλήματος αλλά δεν είναι. Γιατί;
Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα ρομαντικό σε έναν διαγωνισμό Ανωνύμων Εταιρειών, σε έναν χορό εκατομμυρίων ευρώ. Το παιχνίδι έχει χαθεί κι έχει χαθεί παγκοσμίως όπου το ποδόσφαιρο συνδέθηκε με το χρήμα. Κι επειδή είναι δημοφιλές άθλημα μιλάμε για πολύ χρήμα...

Η ρίζα του προβλήματος είναι η ίδια η ύπαρξη των ΠΑΕ, η μετατροπή του ποδοσφαίρου σε επικερδή επιχείρηση με επαγγελματίες υπαλλήλους. Όποιος δεν το λέει αυτό, δεν λέει τίποτα. Φυσικά θα μπορούσαμε να έχουμε ένα θέαμα καλύτερης ποιότητας, με σοβαρότερους προέδρους, καλύτερους υπαλλήλους/ποδοσφαιριστές πιο ωραία γήπεδα και πιο προσεκτικά στησίματα (γιατί όπου υπάρχει στοίχημα, υπάρχει και στημένο). Έχω την γνώμη λοιπόν ότι όλοι όσοι μιλούν για κάθαρση στο ποδόσφαιρο αλλά οι ΠΑΕ-ΠΑΕ δεν αγαπούν τον αθλητισμό αλλά το θέαμα. Είναι αυτοί που όταν τίθεται το ζήτημα να είναι ο αθλητισμός αποκλειστικά ερασιτεχνικός αντιτάσσουν ότι "χωρίς λεφτά πώς θα προχωρήσουν οι ομάδες μας, οι αθλητές μας, πώς θα φέρουμε παίχτες, πώς θα έχουμε διακρίσεις;". Έτσι ανοίγουν τον δρόμο στον Μπέο, τον Μαρινάκη, τον Μπατατούδη, τον Πιλάβιο, τον Θωμά ... και την ντόπα.

Ας σταθούμε λίγο σ' αυτό το τελευταίο. Το οικοδόμημα του επιχειρηματικού ποδοσφαίρου, του επιχειρηματικού αθλητισμού σαπίζει ολόκληρο. Δεν εμφανίζει μόνο σάπιους παράγοντες αλλά και σάπιους υπαλλήλους. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι να καταπιούν ο,τιδηποτε για ένα παχυλό συμβόλαιο, μια καλή μεταγραφή. Παντού πρυτανεύει ο ανταγωνισμός. Στα αποδυτήρια, στον αγωνιστικό χώρο, έξω απ' αυτόν, οι παίχτες είναι έτοιμοι να πατήσουν κάτω τον αντίπαλό τους, να κάνουν θέατρο για να κερδίσουν, να πλακωθούν, να κάνουν εμπρηστικές δηλώσεις, να ντοπαριστούν, να στήσουν αγώνες... Είναι το ίδιο σάπιοι με τα αφεντικά τους. Πόσες φορές έχουμε δει οι ποδοσφαιριστές της Α' Εθνικής να στέκονται αλληλέγγυοι σ' αυτούς των μικρότερων κατηγοριών για τα προβλήματα που έχουν; ΠΟΤΕ! Στο μπάσκετ όταν επιχειρήθηκε να γίνει απεργία για τα δικαιώματα των παιχτών των μικρών κατηγοριών, οι αθλητές-πρότυπα πήγαν με τ' αφεντικά τους. Να μην τα ξεχνάμε αυτά. Είναι όψεις της πραγματικότητας.

Μιλάμε για έναν χώρο όπου οι από πάνω θησαυρίζουν στήνοντας ματς, ξεπλένοντας χρήμα κι οι από κάτω ζουν μια ζωή πλήρους ατομισμού κι ανταγωνισμού χωρίς καμία συναδελφική αλληλεγγύη παρά μόνο χαριτωμένα στιγμιότυπα fair play μπροστά στις κάμερες. Και το πράγμα δυστυχώς ξεκινάει απ' τα τσικό... Όποιος έχει κάνει έστω και μία χρονιά ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία σε κάποια ομάδα θα 'χει δει ότι αναπαράγονται σε τρομακτικό βαθμό παθογένειες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Αξίζει λοιπόν να ασχολείσαι με το επαγγελμαιτκό ποδόσφαιρο; Με το πρωτάθλημα των ΠΑΕ; Αναμφίβολα το θέαμα είναι μερικές φορές ελκυστικό (στην Ελλάδα σπανιότερα) αλλά μέχρι εκεί. Ένας υγιής άνθρωπος δεν πρέπει να νιώθει καμία χαρά για τα εκατομμύρια που ξόδεψε η ομάδα του για καινούριους παίχτες ενώ ο ίδιος παίρνει ψίχουλα για την ίδια ή και σκληρότερη δουλειά. Ένας υγιής άνθρωπος δεν θα πρέπει να τσακωθεί ποτέ ξανά για το πέναλτι που δεν δόθηκε, την κόκκινη που δόθηκε κ.ο.κ. γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να ξέρει τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, τι είναι συνεννοημένο πίσω απ' την πλάτη του και τι όχι. Προς θεού καμία ταύτιση με δηλώσεις προέδρων και πολεμικά ανακοινωθέντα! Πουλάνε οπαδιλίκι κι από πίσω τα στήνουν, πουλάνε οπαδιλίκι και κλείνουν δουλειές. Καμία ταύτιση επίσης με δηλώσεις παικτών που πουλάνε φανέλα και οπαδιλίκι κι αγοράζουν porsche και yacht!

Όποιος αγαπάει τον αθλητισμό καλύτερα να παίξει μπάλα ο ίδιος. Αν δεν μπορεί ας παρακολουθήσει αγώνες μεταξύ ερασιτεχνών. Έχω την άποψη ότι το θέαμα είναι πολύ πιο συναρπαστικό σε μερικούς αγώνες 5Χ5 παρά σε ματς της Super League.

Ας τελειώνουμε λοιπόν γρήγορα με το σκάνδαλο κι όλη την σαπίλα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου κι ας αφιερωθούμε στους αγώνες που έχουν σημασία, αυτούς για μια καλύτερη ζωή:

-Να πέσουν όλοι!
-Να μην τους χαριστεί ευρώ!
-Να περάσουν οι ομάδες στα χέρια των φιλάθλων τους όχι σαν εταιρείες λαϊκής βάσης αλλά σαν ερασιτεχνικά, μη-κερδοσκοπικά αθλητικά σωματεία

Κατά τ' άλλα οι Αισθησιακοί να κερδίζουν κι οι ΠΑΕ να πα να γ.......

Sensuals
Τα κορμιά μας πονάνε


Υ.Γ.
Όσοι πηγαίνετε γήπεδο για την ατμόσφαιρα και την εξέδρα σας καταλαβαίνω. Είναι ωραίο συναίσθημα (βέβαια αν σκεφτείς ότι ο διπλανός σου είναι ικανός να μαχαιρώσει άνθρωπο για μια ΠΑΕ ξενερώνεις λίγο αλλά έστω...).

Πολεμικό ανακοινωθέν

Επειδή εκεί έξω γίνεται πόλεμος, οι περιγραφές θα είναι σύντομες και λιτές:
1. Η ομάδα τερμάτισε 4η στην κανονική περίοδο με 22 βαθμούς (7 νίκες 1 ισοπαλία 6 ήττες και τέρματα 61-60).
2. Ξεκίνησαν τα play-off και χθες κερδίσαμε τον πρώτο αγώνα με 3-2 (δυο γκολ ο Γκούντε κι ένα ο Αρχηγός). Ρεβάνς την άλλη Πέμπτη 30/06.
3. Φιλιά!

Αισθησιακοί 3 - Μαχητές 8

...και ο Κάγκι να κερνάει γλειφιτζούρια!

Αισθησιακοί 8 - Προπόνηση 2

Νομίζετε πώς παραμιλάει ο πυρετός (της νίκης);

Συνέβη.

Συνέβη στον Κηφισό.

"Τρία θα ρίξουμε" είπαν οι Sensuals

... 6,
7,
8!

Να και το βράδυ
έφυγε απ’ το παράθυρο
μες στ’ ανατρίχιασμα της νύχτας
μπαρουτιασμένο.

Μαγιάτικο!

Πίσω απ' την ξεχαρβαλωμένη εστία των αντιπάλων
Χλιμιντράν, χαχανίζουν, οι προβολείς.

Αισθησιακοί 8 - Τσούκου Τσούκου 5

Ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν. Εκεί που δεν μαζευόμασταν, τελικά μαζευτήκαμε πολλοί, τόσοι που οι τεμπέληδες τώρα τελευταία Μήτσος και Μεγάλος Αρχηγός Αντρέας αποφάσισαν να μην μπουν να παίξουν, και ξανανιώσαμε. Ένας φίλος ήρθε από τα παλιά, ο Ευθύμης, και μάλλον αξίζει και τον τίτλο του MVP του αγώνα. Έβαλε δυο γκολ είχε πάθος, δημιούργησε ευκαιρίες, έδωσε ασίστ... Από κοντά κι ο Ηλίας κι ο Μίλτος που στάθηκε πολύ καλά στο κέντρο χωρίς τις φτερούγες προστασίας του Αρχηγού αλλά κι ο Φίλιππος που εκτός από ταχύτητα είχε και ψυχραιμία και τεχνική Πάμπλο Γκαρσία (ε, δεν μπορούσα να μην το πω!). Μύστα και Ντίνος καθάρισαν όλες τις ψηλές μπαλιές στην άμυνα αλλά βοήθησαν και στην σωστή ανάπτυξη του παιχνιδιού από πίσω. Ώπα, είπαμε Μύστα στην άμυνα; Ναι, είπαμε Μύστα στην άμυνα! Μήπως ήταν κίνηση κλειδί; Απλά θέτουμε το ερώτημα προς συζήτηση... Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στον τερματοφύλακά μας που ήταν σε μεγάλη μέρα κι έπιασε μερικά πολύ κρίσιμα σουτ όταν ακόμα το παιχνίδι ήταν αμφίρροπο.
Γιώργος Μι και ΑτΚ δεν ξεχώρισαν αλλά δεν έβλαψαν και κανέναν που υπήρχαν. Κι η ομάδα μας πάντα διακρίνετο από ανεκτικότητα προς εκείνους που ναι μεν δεν μπορούσες να τους πεις ποδοσφαιριστές, όμως αγαπούσαν το ποδόσφαιρο και προσπαθούσαν τίμια να παίξουν αυτό το παιχνίδι. Πώς όταν παίζαμε στις αλάνες και τις πλατείες ερχόταν κανά μικρό, πολύ μικρό, και ήθελε να παίξει κι ήταν κι η μαμά του και σου έλεγε "Καλέ αφήστε και τον γιωργάκη να παίξει που θέλει" ε, και μικρός ήσουν κι εσύ, δεν μπορούσες να πεις όχι και άφηνες τον μικρό να γυροβολάει, να τρέχει άσκοπα πέρα-δώθε παράλληλα με την μπάλα, χωρίς ποτέ κανείς όμως να του δίνει μια πάσα; Κάπως έτσι λοιπόν χτίζονται οι ανεκτικές κοινωνίες, στον αντίποδα της λογικής του Καιάδα που είναι η λογική του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, του επαγγελματικού αθλητισμού εν γένει ας μην ξεχνιόμαστε.
Οι υπηρετούντες το μετερίζι του ποδοσφαιρικού Αισθησιασμού, Αισθησιακού ποδοσφαιρισμού λοιπόν χαμογελούν και πάλι κι αν κάποιος ανησυχεί αυτός είναι ο Καγκιλέρης αλλά αν κάποιος ανησυχεί πραγματικά αυτός είναι ο ιδιοκτήτης του kifissos club ο οποίος αρνείται πεισματικά να ικανοποιήσει το αίτημά μας να ξεκινούν οι αγώνες μας στις 10 και χθες κανόνισε μια διαιτησία που προσπαθούσε να κάνει το ματς ντέρμπυ ακόμα κι όταν πήγαινε να γίνει περίπατος. Δεν συνηθίζουμε να μιλάμε για διαιτησία (φράση κλισέ που όλοι οι ποδοσφαιρόβιοι θέλουν να πουν μία φορά) αλλά ο διαιτητής χθες γελούσε όταν σκοράραμε λες και έβλεπε κάτι ασυνήθιστο. Ειδικά εκεί που ο Μίλτος με ένα μπλονζόν, βούτηξε προς τον αντίπαλο τερματοφύλακα ο οποίος διώχνοντας έστειλε την μπάλα πάνω του με αποτέλεσμα η μπάλα να καταλήξει στα δίχτυα, ο άνθρωπος με την σφυρίχτρα κόντεψε να ξεκαρδιστεί. Δεν καταλαβαίνουμε...
Ο ιδιοκτήτης του kifissos club γνωρίζει πολύ καλά ότι καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια, για να το πούμε κι έτσι (κι ας τους να ψάχνονται), και προσπαθεί να εμποδίσει την αγωνιστική και τελικά υλική ανάταση των Sensuals. Φευ, ας διαβάσει το "απολείπειν ο θεός Αντώνιον" (http://users.hol.gr/~barbanis/cavafy/antony-gr.html) για να πάρει μια πρόγευση του μέλλοντος των μικρομεσαίων στρωμάτων της Ελλάδας, των μικροιδιοκτητών και μικροεπιχειρηματιών όπου ανήκει και που αποτέλεσαν τον εθνικό κορμό της χώρας.

"Κι η δύναμή τους θα σκορπίσει, κι ο πλούτος τους θα διασκορπιστεί"

Εμείς τότε θα καταλάβουμε τα άδεια γήπεδα και θα παίζουμε σε αυτοοργανωμένα τουρνουά. Θα είναι τσάμπα κι οι αγώνες μας θα ξεκινάν στις 10.

Εν πάσει περιπτώσει, εν τέλει, εν κατακλείδι, εν ολίγοις...

Για νέες ήττες, για νέες συντριβές

Κάθε Δευτέρα μια υπέροχη ευκαιρία

Αισθησιακοί 1 - Ταυρομάχοι 6

Τι έγινε ρε παιδιά; Γιατί μας γαμάνε όλοι έτσι; Ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Προφανώς και το γήπεδο του kifissosclub είναι γεμάτο λακούβες, κι οι μπάλες με τις οποίες παίζουμε είναι συνήθως αερόμπαλες (σήμερα δεν ήταν κακή). Σαφώς 9:30, 10:00 η ώρα το βράδυ, μετά από μια κοπιαστική Δευτέρα κι ενώ συγχρόνως παίζει το Νησί και ξέρεις ότι το χάνεις, δεν μπορείς να αποδώσεις τα αναμενόμενα. Βεβαίως η Ελλάδα ποτέ δεν είχε ποδοσφαιρική παιδεία εν αντιθέσει με τον χώρο του μπάσκετ που έχουμε φτιάξει "σχολή". Όμως όλα αυτά ισχύουν για όλους όσοι "εκτίουν την ποινή τους στην πράσινη φυλακή κάθε Δευτέρα σούροπο"*...

Επομένως, μάλλον στραβά αρμενίζουμε. Όπως σε κάθε ιστορική διαμάχη, κάποιοι ισχυρίζονται πως φταίει το σύστημα (το 2-4-1, όχι ο καπιταλισμός εν προκειμένω) ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως το σύστημα είναι μια χαρά αλλά είναι θέμα ατομικής επίδοσης, απόδοσης και πειθαρχίας. Η ζωή θα δείξει

Ας περάσουμε τώρα σε κάτι πιο ελαφρό: Με ελαφρά τροποποιημένο σχήμα παρατάχθηκαν οι Αισθησιακοί στον σημερινό αγώνα. Ο yorgos mi υλοποιώντας την υπόσχεσή του αγωνίστηκε στην θέση του σέντερ-φορ χωρίς ωστόσο να σκοράρει (σκόραρε αντ' αυτού ο κουτσός-Ολλανδός που ώρες-ώρες θυμίζει τον μαύρο ιππότη απ' τους ιππότες της ελεεινής τραπέζης http://www.youtube.com/watch?v=2eMkth8FWno&feature=related). O Μήτσος ήρθε φαγωμένος και έπαιξε κυρίως τέρμα ενώ το βάπτισμα του πυρός (κυριολεκτικά) πήρε ο Κουπακαμπανιώτης Himmy Χαϊδεμένος. Himmy, once a sensual, always a sensual. Ελπίζουμε να το απόλαυσες! Επόμενο βήμα θα είναι να βάλουμε και τον Καγκιλέρη να φορέσει τα ροζόμαυρα. Αλλά μετά "τι θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάρους;"... Κατά τ' άλλα ο Φίλιππος δεν μπόρεσε να μας ενισχύσει καθώς καθάριζε πατάτες (πρόβα για τον στρατό;), ο Ηλίας κι ο Στέφανος δηλώνουν τραυματίες, ενώ αδιευκρίνιστοι παραμένουν οι λόγοι απουσίας των τερματοφύλακα-Αντρέα και Μύστα. Οι κερκίδες πάλι άδειες και μελαγχολικές κι ο καφές σου στο φλυτζάνι έχει κρυώσει...

Γιατί έπαψες ομάδα να θυμίζεις;


*Γ.Μύστα, Ρήσεις και αποφθέγματα, Σύγχρονη Εποχή, σελ. 34

Ο κατήφορος...κωδικός 2-8

Αισθησιακοί 2 - Άμπαλαρ 8

Άλλη μια επική εμφάνιση που θα γραφτεί στην ροζ βίβλο του ποδοσφαιρικού αισθησιασμού. 4-1 το πρώτο ημίχρονο, 8-2 το τελικό σκορ. Απόλυτη, γεωμετρική αρμονία, έτσι όπως μας αρέσει.
Ο καλός αγώνας απ' την αρχή φαίνεται κι οι Αισθησιακοί, αυτή η ομάδα που κάποτε σΜπρώχνονταν οι υποψήφιοι παίχτες για το ποιος θα πρωτοπαίξει, ξεκινούν με παίχτη λιγότερο. Κανά 10λεπτο μετά την έναρξη καταφθάνει κλασσικά ο Yorgos Mi αλλά το σκορ είναι ήδη 2-0. Η ομάδα μειώνει σε 2-1 με φανταστικό φάουλ του αρχηγού Αντρέα, όμως άλλο ένα φανταστικό φάουλ του κουτσού-Ολλανδού δεν μπαίνει για λίγο, δεχόμαστε το 3-1 και μετά από ένα κόρνερ ο αμυνόμενος Μήτσος δέχεται την μπάλα στην πλάτη κι αυτή καταλήγει στα δίχτυα του εμβρόντητου γκολκίπερ μας. Ήταν όπως τότε στα μήλα που σου πετάνε την μπάλα κατά πάνω σου, κάνεις έτσι να την αποφύγεις αλλά είναι λες κι έχεις μαγνήτη...

Στην ανάπαυλα οι αισιόδοξοι Μήτσος και Αγαπημένος της Κερκίδας συμφωνούν ότι "τους έχουμε" και "δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο". Σοβαρό λάθος! Αφού όλοι πάντα τους πιστεύουμε, αφού τα γραπτά τους είναι ευαγγέλιο κι οι ρήσεις τους φως που φωτίζουν την διαδρομή μας στον ροζόμαυρο βίο μας, εφησυχάζουμε και πριν καλά-καλά το καταλάβουμε τρώμε άλλα τέσσερα εκ των οποίων ένα φοβερό αυτογκόλ του Μύστα που σε απόσταση ενός μέτρου απ' την γραμμή του τέρματός μας κάνει κάτι ανάμεσα σε προσποίηση και τακουνάκι προς τον γκολκίπερ Αντρέα κι η μπάλα αφού ακουμπάει λίγο το παπούτσι του τελευταίου καταλήγει στα δίχτυα.
Το δεύτερο ημίχρονο παίξαμε σαν Αισθησιακοί από παλιά. Από πολύ παλιά. Όπως έχουμε καταγραφεί στο βίντεο ντοκουμέντο που κοσμεί το γκρουπ μας. Τα τσαφ έδιναν κι έπαιρναν, ο αμυντικός προωθούσε την μπάλα στο κέντρο και με ένα κοντρόλ η μπάλα έφευγε πλάγιο. Οι αμυντικοί έτρωγαν τούμπες, οι επιθετικοί (έχουμε και τέτοιους;) πατούσαν την μπάλα και όλα αυτά με αποκορύφωμα την τελευταία φάση του αγώνα όπου ο Yorgos Mi εκτελεί ένα απ' τα γνωστά του πλάγιο-άουτ ψάχνοντας τον Μύστα σε ρόλο σέντερ-φορ (ή καλύτερα center-faux). Γιόμα ολκής που σχίζει διαγώνια το γήπεδο από δεξιά προς αριστερά κι εκεί που πάει να σκάσει στο έδαφος κάνει προβολή ένας αντίπαλος με κατεύθυνση προς το τέρμα του και την καρφώνει στα δίχτυα των Άμπαλαρ. Το ταμπλό γράφει 2-8 κι ο διαιτητής σφυρίζει την λήξη του αγώνα. Το υπερθέαμα έλαβε τέλος και δυστυχώς δεν υπήρχαν οπαδοί πλην της συμπαθέστατης Εύης η οποία έσκασε μύτη μαζί με τον επίσης συμπαθέστατο συμπαίκτη μας Ηλία κάπου στο β'ημίχρονο. Εύη μεταξύ μας όσα είδες...

Τον θίασο αυτής της εβδομάδας αποτέλεσαν οι: Αντρέας-Τέρμα, yorgos mi, μητσούμπα, παντελής (ο πιο ορεξάτος παίκτης της ομάδας), Μύστα, ΑτΚ, Αρχηγός-Αντρέας, Κουτσός-Ολλανδός, Ηλίας (guest star).
Έλειψαν οι: Στέφανος, Ντίνος κι οι χιλιάδες θαυμαστές/τριες μας όπως και το προεδρικό δίδυμο.

Μη χανόμαστε, ε; Α και με την είσοδο του Απρίλη ο yorgos mi για λίγες αποκλειστικές εμφανίσεις σε ρόλο σένταρ-(ροκ)φορ. Μην το χάσετε, θα χάσετε!

Τιμάμε την φουστανέλα

Άντε μέρα που είναι...

Αισθησιακοί 3 - Προπόνηση 7

...and the beat goes on!

Αισθησιακοί 2 - Μαχητές 5

Αισθησιακοί 2 - Μαχητές 5 την Παγκόσμια Ημέρα Μπριζόλας και Πεολειχίας. Τυχαίο; Δεν νομίζουμε. Σκόραρε ο Αγαπημένος της Κερκίδας, επίσης. Ξανά τυχαίο; Δεν νομίζουμε.. Το άλλο γκολ μας ο Στέφανος (αυτό μπορεί να ήταν και τυχαίο). Η ομάδα παρατάχθηκε με απουσίες (πάρα πολύ σημαντικές) και δεν είχε προετοιμαστεί ψυχολογικά για το ντέρμπυ των αιωνίων. Ίσως το μυαλό κάποιων να φαντασιωνόταν διάφορα. Ένα καλό γεύμα με την αγαπημένη τους με μια ζουμερή μπριζόλα... Ως εκ τούτου προέκυψαν και κάποια λάθη-δώρα στους αντιπάλους. Οι Μαχητές ως πιο brutal τύποι εμφανίστηκαν πιο προσηλωμένοι στο παιχνίδι. Οι πληροφορίες ότι μετά το παιχνίδι τους βγάλαμε και για μπριζόλες ελέγχεται για την ακρίβειά της.

Back to basics. We've got a plan!

“Ξέρουμε ότι κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικό. Με τον Παναθηναϊκό κάναμε ένα πολύ καλό παιχνίδι, με τον Πανιώνιο κάναμε το χειρότερο μας φετινό παιχνίδι και με τη ΤΣΣΚΑ κάναμε ένα πολύ καλό πρώτο 25λεπτο. Όταν έχουμε τη μπάλα αύριο, θα έχουμε κατά νου να κάνουμε επίθεση για γκολ και όταν δεν την έχουμε θα αμυνόμαστε” Μάκης Χάβος, 21/02/2011