1ο Αισθησιακό Συνέδριο: Παρέμβαση Rosa Del Foc

Μετά τη δημοσίευση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου των Αισθησιακών http://sensualsfc.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html (Sensuals για τους ανά την υφήλιο φίλους μας) κι έχοντας πλήρη συνείδηση ότι βαδίζουμε στην εποχή της αισθησιακής μετα-ιστορίας, δίνουμε το βήμα σε συντρόφους, συναγωνιστές, οπαδούς και φίλους να εκφραστούν μέσα από το blog μας. Με ορίζοντα το 1ο Συνέδριο των Αισθησιακών -το πρώτο 1ο Συνέδριο που διεξάγεται μετά τη διάλυση του φορέα στον οποίο αναφέρεται- και θα διεξαχθεί υπό το σύνθημα: 
"1,2,3 πολλοί Sensuals - Sensuals παντού σε κάθε γειτονιά, Αισθησιασμός σε πόλεις και χωριά" 
αφήνουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν με την ελπίδα ότι κάποιες ροζόμαυρες μελισσούλες θα φέρουν εις πέρας την επικονίαση των Αισθησιακών ιδεωδών.

1ο Αισθησιακό Συνέδριο: Παρέμβαση Rosa Del Foc



Ήταν τελικά μοιραίο να κοινωνήσω με τον αισθησιασμό, μια εμπειρία που σε ένα ημίχρονο υπεράσπισης της εστίας του άλλαξε τη ζωή μου! Και παρόλο που κατά τας γραφάς φαίνεται να συναντήθηκα μαζί του στη δύση της ικμάδας του, αυτή η μαύρη πινελιά στις πορφυρές του αποχρώσεις, αυτή η μια και μοναδική ζωντανή του ηλιαχτίδα, σφηνώθηκε στην καρδιά μου και αυτά τ' αποχαιρετιστήρια λόγια τώρα σαν μέγγενη την σφίγγουν...

Μία από τις ανακαλύψεις του Γαλιλαίου λέει ότι “ο χρόνος ταλάντευσης ενός εκκρεμούς δεν συνδέεται με το μήκος του τόξου ή την μάζα του βαριδιού” που σε συνδυασμό με την θεωρία του εκκρεμούς στον καπιταλισμό (συχνότητα επαναλήψεων περιόδων ακμής και ύφεσης) μπορεί να έχει εφαρμογή και στην περίπτωση της ποδοσφαιρικής μυσταγωγίας των αισθησιακών!

Ξεκινώντας από την ανάλυση των κοινωνικών συνθηκών και την καπιταλιστική κρίση που βιώνουμε δεν θα μπορούσε να μείνει ανέγγιχτο και το δυναμικό πεδίο του αισθησιασμού. Αυτές είναι όμως οι αντικειμενικές συνθήκες και τις παραμέτρους τους τις ορίζει η Εξουσία. Οι υποκειμενικές συνθήκες ορίζουν τον Σενσουαλισμό ως Ιδέα -και ως γνωστών οι ιδέες δεν σβήνονται – δεν διαλύονται – δεν φυλακίζονται, αντικειμενικοποιoύνται!

Άρα λοιπόν, παραφράζοντας τον Γαλιλαίο, “ο χρόνος ταλάντευσης (σεζόν) ενός εκκρεμούς δεν συνδέεται με το μήκος του τόξου (βαθμολογία) ή την μάζα (ρόστερ) του βαριδιού”. Και οι ρεβιζιονιστικές (η αλήθεια είναι) μου προτάσεις συνοψίζονται στην ήδη εγκαταλελειμμένη σεζόν, στην αγνόηση της βαθμολογίας και την ανανέωση του ρόστερ. Πρώτα και κύρια γιατί όπως είπα ο Σενσουαλισμός είναι ιδέα και γιατί όπως συνεχίζει ο Γαλιλαίος: “ο χρόνος ή η διάρκεια της ταλάντευσης ενός εκκρεμούς εξαρτάται μόνο από το μήκος του νήματος του εκκρεμούς”.

Και παρόλο που αναφέρομαι απλώς ως δοκάρι προσγείωσης στο τρελό σουτ-καταπέλτη του σούπερ-Μάριο διαθέτω τα γάντια μου υπέρ αισθησιακών βωμών και εστιών. Όπως και το τμήμα σκάουτινγκ και υποδομών παλαιών θρυλικών Χαϊδαριώτικων ομάδων 8x8 όπως οι Σαύρες και οι Βεντούζες που πρωταγωνίστησαν στα πρωταθλήματα του Ελαιώνα..!

Κάτω ο Λένιν ζήτω ο Lemmy!
Ένα βήμα πίσω για αυτοκριτική και ανασυγκρότηση!
Δύο βήματα μπρoς για την αναγέννηση του Σενσουαλισμού!

1ο Αισθησιακό Συνέδριο: Παρέμβαση ΑτΚ

Μετά τη δημοσίευση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου των Αισθησιακών http://sensualsfc.blogspot.gr/2012/12/blog-post.html (Sensuals για τους ανά την υφήλιο φίλους μας) κι έχοντας πλήρη συνείδηση ότι βαδίζουμε στην εποχή της αισθησιακής μετα-ιστορίας, δίνουμε το βήμα σε συντρόφους, συναγωνιστές, οπαδούς και φίλους να εκφραστούν μέσα από το blog μας. Με ορίζοντα το 1ο Συνέδριο των Αισθησιακών -το πρώτο 1ο Συνέδριο που διεξάγεται μετά τη διάλυση του φορέα στον οποίο αναφέρεται- και θα διεξαχθεί υπό το σύνθημα: 
"1,2,3 πολλοί Sensuals - Sensuals παντού σε κάθε γειτονιά, Αισθησιασμός σε πόλεις και χωριά" 
αφήνουμε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν με την ελπίδα ότι κάποιες ροζόμαυρες μελισσούλες θα φέρουν εις πέρας την επικονίαση των Αισθησιακών ιδεωδών.

1ο Αισθησιακό Συνέδριο

Παρέμβαση Αγαπημένου της Κερκίδας

"Πηγαίνετε, βγείτε έξω. Τα τελευταία λόγια είναι για τους ανόητους που δεν έχουν πει αρκετά. "
Κ.Μαρξ (αντί για δικά μας τελευταία λόγια)

συμπαίχτες, συναισθησιακοί
Δεν έχουμε χρόνο για μελοδραματικές και παρελθοντολάγνες αφηγήσεις για το αισθησιακό οικοδόμημα που κατερρευσε και "τι καλά που ήταν τότε" και μπλα μπλα μπλα...
Πρέπει να "ελιχθούμε" σαν χέλια για να αντιμετωπίσουμε τον κατακερματισμό των αγωνιστικων μας δυνάμεων(σε άλλες ομάδες, άλλα αθλήματα),την αποσυσπείρωση και απογοήτευση στις τάξεις της ομάδας,και την ελλιπή προσέγγιση-γνώση του ίδιου του σπορ.
Πρέπει δηλαδή να εξετάσουμε την πιθανότητα δημιουργίας της Ομάδας Νέου Τύπου(ΟΝΤ από εδώ και πέρα) που να ανταποκρίνεται στη νέα κατάσταση νέα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας.
Προτείνω να γίνει έκτακτο συνέδριο μέσα στις γιορτές στο οποίο θα παρατεθούν τα αίτια της διάλυσης, θα γίνει αυτοκριτική, "αλληλοσφαγούλες", θα προκύψουν θέσεις αντιθέσεις συνθέσεις, και θα βάλει τις βάσεις για την αισθησιακή επανάκαμψη, την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και την αποδέσμευση από την ε.ε. και το δντ.
Για την εμβάθυνση και την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση όλων των θεωρητικων-πρακτικών ζητημάτων, προτείνω να ανοίξει και ένας ανοιχτός προσυνεδριακός διάλογος στο μπλογκ και στο φέις.
(κάποια στιγμή) θα νικήσουμε!

"Ήρθε η ώρα να κάνουμε κοντρόλ με το καλάμι και πάσα με το μίτο. Κεφαλιά με την μύτη κι απόκρουση με τα μούτρα. Ήρθε η ώρα να γελοιοποιήσουμε τους θεσμούς τους και τις συνήθειές τους." (αισθ.μανιφέστο 2009)

Κ.

Τίτλοι Τέλους

"Ακούστε!

Εφόσον τ’ αστέρια λάμπουν –

πάει να πει πως αυτό χρειάζεται σε κάποιον;

Πάει να πει πως είναι υποχρεωτικό

κάθε βράδυ

πάνω από τις στέγες,

να λάμπει ένα τουλάχιστον αστέρι;"

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν κάποτε μια ομάδα. Οι Sensuals. Η ομάδα αυτή είχε κάποιες σταθερές. Ήταν ιδέα, ήταν σχέση αλλά αποτελούνταν κι από μονάδες. Η ομάδα μπορεί να αντέξει την απώλεια ατόμων όμως υπάρχει ένα όριο. Ο 2ος ή 3ος νόμος της διαλεκτικής λέει ότι η ποσότητα μετατρέπεται σε ποιότητα. Ορθώς. Υπάρχει λοιπόν στο καθετί ένα σημείο καμπής/τομής (δείτε το όπως θέλετε) όπου η αλλαγή στην ποσότητα επηρεάζει την ποιότητα. Μερικές φορές καταλυτικά. 

Όλα ξεκίνησαν όπως όλα ξεκινούν. Χωρίς κανείς να καταλάβει τι συμβαίνει. Ήταν η αποστασιοποίηση του Αγαπημένου της Κερκίδας. Το πρώτο καμπανάκι κινδύνου. Όταν η επιτομή του ποδοσφαιρικού αισθησιασμού/αισθησιακού ποδοσφαιρισμού το γυρνάει στο κικ μπόξινγκ, κάτι δεν πάει καλά. Η επανάσταση είχε αρχίσει να κάνει βήματα πίσω. Ήταν όμως πολύ νωρίς.

Δεύτερο κομβικό σημείο: Μύστα και Μήτσος άρχισαν να βλέπουν κι άλλες (ομάδες)... Ο ένας έβρισκε χαρά στο πρωτάθλημα των δικηγόρων (...), ο άλλος δημιούργησε ομάδα με το όνομα deady boys κι έπαιζε κάθε Τρίτη. Τη Δευτέρα Sensual, την Τρίτη Deady Boy. Τι δεν καταλαβαίνεις;

Τρίτο σημείο σταθμός. Η διάλυση των Μαχητών. Και τώρα τι θ' απογίνουμε χωρίς βαρβάρους;

[Τέταρτο σημείο: μετά από 5 χρόνια φτιάχτηκε το γήπεδο που παίζαμε! Ποιος είπε ότι θέλουμε αλφαδιασμένο γήπεδο με επίστρωση καουτσούκ; Θέλουμε φθαρμένη μοκέτα με λακούβες για να 'χουμε δικαιολογίες για τα κοντρόλ που δεν κάνουμε!]

Πέρα απ' αυτά: Τέρμα οι φωτογραφίες, τέρμα τα βίντεο, αραίωναν κι οι ομαδικές έξοδοι για σουβλάκια μετά τους αγώνες. Τα Αισθησιακά πάρτυ; Σταμάτησαν στον αριθμό 2. Πρωτοβουλία για τρίτο δεν πάρθηκε ποτέ. Μετά από κάθε σεζόν, η μουρμούρα για το "πού βαδίζουμε;" και κυρίως για το "γιατί βαδίζουμε;" επανερχόταν στο προσκήνιο. Κάθε τόσο και μια προσπάθεια για αναζωογόνηση. Καινούριες εμφανίσεις και τέτοια. Δυστυχώς. Με εφέ δεν κρατιέται τίποτα εν ζωή. Χρειάζεται πνοή. 

Θέλουμε να πούμε ότι κοιτώντας τα τώρα από μια μικρή απόσταση, μα πάντως απόσταση, καταλήγουμε στο τροτσκιστικού τύπου συμπέρασμα ότι "Επανάσταση σε μία μόνο ομάδα" δεν γίνεται. Το κλειδί ήταν η εξάπλωση των Αισθησιακών ιδεωδών, η δημιουργία νέων Αισθησιακών πυρήνων. Αφού αυτό απέτυχε (δεν ήταν ώριμες οι συνθήκες!) το κίνημα ήταν καταδικασμένο να οδηγηθεί στην ήττα ή την ενσωμάτωση.

Σύντροφοι και συναγωνιστές ας κάνουμε μια γενναία παραδοχή: άλλο τι λέει η ταμπέλα κι άλλο τι υπάρχει από πίσω. Οι Αισθησιακοί όπως ξεκίνησαν, με τους Αισθησιακούς της τελευταίας περιόδου πολύ λίγη σχέση έχουν. Τόση όσο το σημερινό ΚΚ Κίνας με τον κομμουνισμό. Είχε χαθεί η ματιά του τίγρη. Είχε χαθεί η ανεμελιά της χορεύτριας. Η διαδικασία της φθοράς ήταν αργή, δεν τη συνειδητοποιούσαμε, δεν την παραδεχόμασταν. "Εγώ θα σ' αγαπάω κι ας διαλυθεί ο προστάτης σου". Ψέμα! Μην παραμυθιάζετε τους εαυτούς σας! Οι αντιστάσεις που προβάλλαμε σθεναρές, παλέψαμε για να μη χαθεί αυτό που φτιάξαμε, πήγαμε κόντρα στα φαινόμενα αλλά τώρα τέλος. Δεν έχει Περεστρόικα. "Αν δεν καιγόμαστε ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας, ήδη νεκροί" είπε ο ποιητής. Τουλάχιστον οι εναπομείναντες της παλιάς φρουράς (Μίλτος, Αρχηγός, Γιώργος Μι) δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη να διατηρηθεί εν ζωή αυτό το μόρφωμα που ναι μεν φέρει την αισθησιακή στολή αλλά θυμίζει κουφάρι. Οι Sensuals σταματάνε πριν εκφυλιστούν σε μια συμβαση δημοσιοϋπαλληλικού τύπου "κάθε Δευτέρα στις 9 έχω να κάνω και αυτό". 

Η εντολή δόθηκε σήμερα το μεσημέρι από ποιον άλλον, από τον ίδιο τον Αρχηγό: 

"Παύσατε πυρ!" είπε και έκλεισε το τηλέφωνο... Τότε καταλάβαμε γιατί είχαν ανοίξει οι ουρανοί τόσες μέρες και γιατί οι χαϊδαριώτες μασουλούσαν το σουβλάκι τους σκυθρωποί.

Η ομάδα που ξεφτίλισε στην πράξη το αρχαίο ρητό "επανάληψη μήτηρ μαθήσεως" καθώς επί 5 χρόνια κάθε Δευτέρα παρουσιαζόταν το ίδιο άτεχνη και αναποτελεσματική έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην ιστορία του ποδοσφαιρικού γίγνεσθαι. Θα έρθουν κάποια άλλα παιδιά που θα αξιοποιήσουν την ιστορική μας παρακαταθήκη και θα φέρουν εις πέρας τη συντριβή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου για την ελεύθερη ποδοσφαιρική αυτοδιάθεση των σωμάτων μας, την απελευθερωτική αντίληψη του τερέν και την ακομπλεξάριστη αλληλεπίδραση με την μπάλα. Η ρωγμή στο οικοδόμημά του υπάρχει. Λέγεται Sensuals. Ο κύβος ερρίφθη. Ας μη χαίρονται, άρα, οι απολογητές του σύγχρονου ποδοσφαιρικού ολοκληρωτισμού των managers, των χούλιγκανς, των ματσό ηλιθίων, των δις, των διαφημίσεων, της εμπορευματοποίσης της χαράς και του αθλητισμού, δεν καταθέσαμε τα όπλα! Τα όπλα μας είναι τα κορμιά μας, τα πλαδαρά μας μπούτια, τα ταλαιπωρημένα μας γόνατα, οι άκαμπτες μέσες μας που δεν έπιασαν ποτέ κεφαλιά ψαράκι αλλά δεν προσκύνησαν και ποτέ κανέναν. Μόνο η βιολογική μας εξόντωση μπορεί να φέρει γαλήνη στον ύπνο τους.

Από δω και πέρα ο,τι σχετικό με τους sensuals γράφεται και γίνεται είναι απλά μετα-ιστορία. Η ιστορία των παιδιών με τα ροζόμαυρα που ξεκίνησε κάπως έτσι http://sensualsfc.blogspot.gr/2009/05/blog-post.html λαμβάνει τέλος. Όσο τέλος μπορεί να έχει η ιστορία. 

Ευχαριστούμε όσους/ες στάθηκαν δίπλα μας όλα αυτά τα χρόνια, όσους/ες κάθισαν στις κερκίδες μας ειδικά κάτι κρύα χειμωνιάτικα βράδια. Ευχαριστούμε για τα αμέτρητα γλυκά που φάγαμε από γυναικεία χέρια. Ευχαριστούμε για τα πανό, τα σχόλια, την παρουσία στα πάρτυ μας. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι (τα γήπεδα).

      Πάθος και Συνείδηση!

      Με την Μπάλα Παρά Πόδα

    δικοί σας

  Sensuals

     ;

Ο ΠΑΟΚ είναι σαν την Παπαρήγα

Τάδε έφη Γιώργος Μύρτσος σε πρόσφατη συνέντευξή του. Σας αφήνουμε στην ανάγνωση της συνέντευξης του μεγάλου αυτού αθλητή στον οποίο ανήκει η ατάκα "30 χρόνια στα μπουζούκια, μπουζούκι δεν έμαθα" σε αναπλήρωση της περιγραφής αγώνα που δεν υπάρχει γι' αυτή την εβδομάδα καθώς αγώνας δεν έγινε. Ο αγώνας όμως συνεχίζεται...

http://www.sportdog.gr/article/139904/o-paok-einai-san-tin-papariga

Υ.Γ.
Εντάξει ο ΠΑΟΚ είναι σαν την Παπαρήγα, οι Sensuals σαν ποιον είναι;

7-2 (λάθος επιλογές)

Δεν σας άρεσε η Λία, ε; Φάτε την τώρα. Ήττα με 7-2. Πολλές απουσίες, πολλά νέα πρόσωπα κι αντίπαλοι ημι-επαγγελματίες. Διασώθηκε μόνο ο Αρχηγός που απέδειξε ότι μπορούσε να γίνει μεγάλη παικτάρα, να τα κονομήσει και μαζί μ' αυτόν να φτιαχτούμε κι εμείς. Πώς; Εύκολα. Θα έπαιρνε μεταγραφή στον Ολυμπιακό και θα 'βαζε ρήτρα να χτίσει ο Μίλτος το Καραϊσκάκη. Θα έπαιρνε τον Μύστα νομικό σύμβουλο. Για κάποιον περίεργο λόγο θα διάλεγε να κάνεις δηλώσεις στα βουλγάρικα και θα 'παιρνε τον Γιώργο Μι για μεταφραστή. Οι τσαπερδόνες εδώ μέσα θα δούλευαν ως cheerleaders. Κρις και Μήτσος θα ανέλυαν με μαθηματικούς τύπους το πώς μπορείς να τρέχεις λιγότερο αλλά πιο ουσιαστικά μες στο γήπεδο. Ο Στέφανος θα κούρευε όλη την ομάδα αλλά και το γκαζόν άμα λάχει. Μεγάλες προοπτικές θα ανοίγονταν. Θα ζούσαμε ζωή που δεν τη φανταζόμασταν. Αλλά παρ' όλα αυτά και για κάποιο ανεξήγητο λόγο ο Αρχηγός δεν διάλεξε να βιοποριστεί απ' το ποδόσφαιρο και τώρα πληρώνει κάθε Δευτέρα 7 ευρώ για να ηγείται του ροζ ασκεριού στα γήπεδα της Λεωφόρου Κηφισού.

Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και άλλους Γιώργος Μι (Κριός), Μίλτος (Αιγόκερως) και Γιάννης (Κριός) πήραν τα κέρατά τους και κρατώντας ψηλά τη σημαία της αισθησιακής παράδοσης που μας θέλει να αναπληρώνουμε ο,τι θερμίδες καίμε αμέσως μετά τον αγώνα και κάθισαν σε παρακείμενο καφενείο ανάβοντας με τσίπουρο και σβήνοντας με μπύρα (συνταγή Μίλτου). Αυτά τα παιδιά είναι τελικά λαϊκά. Δε χρειάζονται μασάζ και σοκοφρέτες αλλά ένα καλό κορίτσι που να κάθεται στην κερκίδα κρατώντας τάπερ με φασολάδα κι ένα φανελάκι κασκορσέ για ν' αλλάξουν ιδρωμένοι μετά τον αγώνα.

http://www.youtube.com/watch?v=-JOrL7UFFwo (ωραίοι στίχοι)

Η Λία και οι άλλες

Η Λια και οι άλλες

Στο ποδόσφαιρο, όπως και παντού για κάποιους φροϋδικούς, όλα τα κάνεις για τ(ρε)ις γυναίκες: τη νίκη, την ήττα και την ισοπαλία. Πότε πέφτεις στην αγκαλιά της μίας, πότε της άλλης (και πότε της παράλλης!). Αυτές οι τρεις δε συνδυάζονται έτσι ώστε να μην μπορείς να νικήσεις, να χάσεις και να φέρεις ισοπαλία ταυτόχρονα. Είσαι καταδικασμένος ως ποδοσφαιριστής και ως άντρας τα τρία αυτά διαφορετικά συναισθήματα να τα γεύεσαι αυτοτελώς και ποτέ ως μια μίξη τύπου χαρμοαδιαφορολύπης. Εξαίρεση αποτελούν κάτι περιπτώσεις που ναι μεν χάνεις αλλά κερδίζεις το πρωτάθλημα γιατί ο αντίπαλος είναι τριακόσιους βαθμούς πίσω, ναι μεν κερδίζεις αλλά πέφτεις κατηγορία γιατί ο αντίπαλος είναι πολλούς βαθμούς μπροστά, ναι μεν φέρνεις ισοπαλία αλλά πανηγυρίζεις ή κλαις γιατί, γιατί, γιατί. Αυτές είναι περίεργες περιπτώσεις που απαντώνται και στην ερωτική ζωή. "Με χώρισε αλλά πανηγυρίζω", "Παντρεύομαι αλλά κλαίω", "Δεν έχουμε ερωτική ζωή αλλά κάνω καριέρα" κ.ο.κ. Εμείς όμως ως γνήσια τέκνα της έλλογης παράδοσης αυτού του τόπου (της Αθήνας εννοώ και ουχί όλου του αρχαίου ελλαδικού χώρου) δεν ενστερνιζόμαστε τέτοιου είδους παρεκκλίσεις και προσπαθούμε να χαιρόμαστε στις νίκες, να λυπόμαστε στις ήττες και να νιώθουμε μια αμφιθυμία στις ισοπαλίες. Αυτή την αμφιθυμία, λοιπόν, τη νιώθουμε πολύ συχνά τελευταία. Πάρα πολύ συχνά θα 'λεγα! Πήξαμε στην ισοπαλία ρε παιδί μου που απο 'δω και πέρα θα τη λέω Λία. Στην αγκαλία της Λίας λοιπόν κι αυτή τη Δευτέρα, με τους αγαπημένους των Χαϊδαριωτών να φέρνουν 3-3 με το Πειρατικό. Οι τραυματισμοί, οι ασθένειες κι η ασυνεννοησία μας έκαναν να ξεκινήσουμε λιγότεροι το ματς. Δανειστήκαμε παίχτη από τους αντιπάλους, ο οποίος έβαλε και το 1ο μας γκολ! Μπροστά στο σκορ δεν περάσαμε ποτέ και όλο κυνηγούσαμε. Αυτές είναι οι βραδιές που η κατάκτηση της Λίας είναι βάλσαμο κι όχι ανεπιθύμητη εξέλιξη επειδή μας έφτυσε η Νίκη. Έτσι τελευταίο λεπτό κι ενώ όλα έδειχναν πως ούτε η Λία δεν μας κάθεται ο Στέφανος ντρίμπλαρε τρεις αντιπάλους, έβγαλε μπαλιά στον Αντρέα που έκανε κάτι σαν σουτ, η μπάλα πήγε στον Μι που στεκόταν δίπλα στο δοκάρι και (όντως) κατάφερε να την σπρώξει στα δίχτυα. 3-3 κι αγκαλιά με την Λία ξανά. Γνωρίζοντας όμως πως μετά τις τρεις-τέσσερις πρώτες βραδιές οι γυναίκες ζητάνε σχέση, κι εμείς δεν μπορούμε τις αποκλειστικότητες (νιάουου) πρέπει κάτι να γίνει για να ξεκόψουμε και μάλιστα άμεσα. Την επόμενη Δευτέρα το σύστημά μας πρέπει να είναι το όλα για όλα. Ή θα κοιμηθούμε με τη Νίκη που έχουμε να τη δούμε από το καλοκαίρι ή με την Ήττα (από το Πακίτα -Καλιέγκο-). Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Μέχρι τη Νίκη πάντα

Weareall Sensuals

Τα κορμιά μας πονάνε!

Τα κορμιά μας πονάνε.

Έχουμε και λέμε. Ο Ηλίας στο νοσοκομείο εδώ και μια βδομάδα. Ο Μήτσος βήχες, συνάχια κλπ, (να φανταστείτε έκατσε μέσα και Παρασκευή και Σάββατο!). Έκανε το τρομερό λάθος να δει ταινία της Ζανγκ Ζιγί με τον οργανισμό του εξασθενημένο. Ο Θεός να τον φυλάει. Ο Κρις με το καρούμπαλο στο καλάμι (βλ. περιγραφή προηγούμενου ματς) έλειψε μια βδομάδα απ' τη δουλειά κι επέστρεψε σήμερα (στα γήπεδα δεν ξέρουμε πότε θα επιστρέψει). Και σήμερα τραυματίζεται για πρώτη φορά στη ζωή του ο Γιώργος Μι! Έφτασε αργά, έκανε ένα ζέσταμα του κώλου, έπαιξε δέκα λεπτά και κλατς τον πρόδωσε ο δεξής προσαγωγός του, πάντα επίφοβος λόγω του ειδικού βάρους που φέρει ο δεξής του όρχης.
Εδώ να προσθέσουμε ότι άρρωστη είναι ΚΑΙ η Σιδηρά Κυρία του Αισθησιασμού, το τακούνι που βαράει στην καροτίδα, το πιο γρήγορο μαστίγιο του Χαϊδαρίου, η μία, μοναδική, τρομερή και φοβερή frauuu blaaaack-baaaarbieeee! Αυτό το ποντίκι που βρυχάται, λοιπόν, κρύωσε και δεν λέει να γιάνει εδώ και καμιά βδομάδα (από τότε που της τρώγαμε τα ντολμαδάκια μετά τον προηγούμενο αγώνα, την ξενυχτήσαμε κι έκλασε ο οργανισμός της)
Για έναν περίεργο λόγο ενώ η ομάδα θυμίζει όλο και περισσότερο το ρητό "το μεν πνεύμαν πρόθυμον..." ο Μύστα, αυτό το παιδί-ζαχαροκάλαμο, χαίρει άκρας υγείας. Ούτε τραβήγματα, ούτε στραμπουλήγματα, όλοι οι μυς κι οι σύνδεσμοι στη θέση τους, η μεσούλα σα να την έχει καλουπώσει ο Μίλτος, φτου-φτου-φτου!

Μ' αυτά και μ' αυτά η ομάδα κατέβηκε με πολλά νέα πρόσωπα των οποίων το σύνολο των ονομάτων μας διαφεύγει οπότε δεν θ' αναφέρουμε κανέναν για να μην αδικήσουμε και κανέναν. Απλά κορίτσια να σας πω ότι είχαμε ένα σέντερ-μπακ ψηλό, ξανθό, με αλογοουρά, περιποιημένο γενάκι και νιάτο. Σκέτο κουκλί :p Πού να φέρουμε και τον Θωμά !

Επίσης, μας έγινε (προσέξτε το ρήμα "έγινε", όχι "κάναμε") πρόταση από τερματοφύλακα να παίξει σ' εμάς. Θα το σκεφτούμε σοβαρά και θα απαντήσουμε γιατί σήμερα ο Γιάννης πραγματοποίησε μεγάλη εμφάνιση :) (τον καλύπτω επειδή είναι Κριός)

Κατά τ' άλλα το ματς, το οποίο παρακολούθησε η Ζωή και κάποιοι άλλοι που δεν γνωρίζουμε, έληξε 5-5. Η παρουσία της Ζωής στις νέες κερκίδες του γηπέδου (ναι υπάρχουν τέτοιες πλέον! λαός δεν υπάρχει!) μάλλον άγχωσε τον Μίλτο που έχασε δυο σίγουρα τετ-α-τετ. Πάντως χάναμε 5-2 και το γυρίσαμε. Το 'χουμε βίτσιο τώρα τελευταία να κάνουμε ανατροπές. Ακόμα όχι ολικές αλλά έρχονται. Λέμε να το προσπαθήσουμε στην 48ωρη αύριο-μεθαύριο ;)

VenceΚιάμος! (το τραγούδι περιέχει πολιτικά υπονοούμενα)
http://www.youtube.com/watch?v=Zh3lXDWdyJc

Sensuals βελουτέ

Προς παίχτες: "Bαριά, βαριά των sensuals η φανέλα, όποιος δεν αντέχει να πάει στα μπουρδέλα"
Πρόεδρε: ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ-ΠΟΥΛΑ!
Να αναλάβει ο ΤαΠάνταΌλα!

--------------------------------------------------------------------------------------------

Στο ίδιο έργο θεατές. Η γνωστή σούπα σερβιρίστηκε στις 22:00 και λίγο μετά τις 23:00 οι συνδαιτημόνες με τα ροζ είχαν άπαντες γαστροοισοφαική παλλινδρόμηση. Τελικό σκορ 4-4 (ημίχρονο 2-0 κατά μας) με την ψυχή στο στόμα. Highlights πριν και μετά τον αγώνα η προπόνηση στις σέντρες και τα σουτ που θύμιζε "Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή". 
Μετά τον αγώνα βρήκαμε την Πρόεδρο να μπεκροπίνει σε παρακείμενο καφενείο και τις φάγαμε τα ντολμαδάκια που είχε στο πιάτο της.

--------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΛΛΟ ΚΑΝΟΝΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΡΟΜΠΟΝΙ

Υ.Γ. Περαστικά στον Κρις που μας έδειξε ότι τα καρούμπαλα δεν βγαίνουν μόνο στα κεφάλια αλλά και στα πόδια και στον Ηλία που μας τρόμαξε και δεν μπορούσαμε να αποδώσουμε (φτηνή δικαιολογία). Σιδερένιοι αμφότεροι! 
(Μην ανησυχείτε, το κράξιμο δεν το γλιτώνετε)

Αφρικανέ, Αφρικανέ...

...(τη συνέχεια του άσματος την ξέρετε κι όποιος δεν την ξέρει να διαγραφεί μόνος του απ' αυτό το γκρουπ ή να το ποστάρει στο προφίλ του μόλις το βρει)

Σήμερα παίζαμε με τους Ταυρομάχους. Πόσες φορές έχουμε παίξει με τους Ταυρομάχους; Ουουου, κι αν δεν έχουμε παίξει με τους Ταυρομάχους! Σήμερα όμως υπήρχε κάτι διαφορετικό. Ένα διαφορετικό χρώμα. Θα γίνω πιο συγκεκριμένος.

Θυμάστε που η Πρόεδρος υποσχόταν να πάρει για την ομάδα μαύρο επιθετικό; Βέβαια η Πρόεδρος μόνο για να έχει η ομάδα επιθετικό δεν νοιαζόταν αφού γι' αυτήν οι Αισθησιακοί είναι ένα καπρίτσιο ανάμεσα στα πολλά της καπρίτσια, ένα βίτσιο ανάμεσα στα πολλά της βίτσια, μια διαστροφή ανάμεσα στις πολλές της διαστροφές. Αλλά να πάμε στο θέμα.

Οι μέρες που ζούμε είναι παράξενες (αδιαμφισβήτητα). Οι Αφρικανοί και Ασιάτες συμπολίτες μας υφίστανται διωγμό. Είναι λέει βάρος στην ελληνική κοινωνία. Μαζευτήκαμε πολλοί και δεν χωράμε κι άλλα τέτοια ωραία. Μας φέρνουν κι αρρώστιες, είναι κι απολίτιστοι και δεν μπορούμε να κάνουμε χωριό. Ως εδώ καλά αλλά τι σχέση έχει αυτό με το αποψινό ματς επιτέλους; Θα μιλήσουμε για την ταμπακέρα.

Πρόεδρε, αν θέλεις η ομάδα Σου να παίζει λυσσασμένα κι αυτά τα βαριά κορμιά, οι Αισθησιακοί να τρέχουν σαν μηχανάκια ασταμάτητα, ακούραστα, αδιάκοπα δεν χρειάζεται να πάρεις εκείνο το μαύρο φορ που λέγαμε. Πρέπει να κάνεις δώρο Αφρικανούς -κι όταν λέμε Αφρικανούς εννοούμε αυτούς που είναι δύο μέτρα στο ύψος και δυο στο μήκος- στις αντίπαλες ομάδες!

Διότι σήμερα είχαμε την τιμή και ευχαρίστηση να αντιμετωπίσουμε τους ανανεωμένους Ταυρομάχους με δύο μαύρα διαμάντια στη σύνθεσή τους!! Ω, ναι, το ζήσαμε κι αυτό. Το ζήσαμε κι ήταν ωραίο. Ένα απ' τα πιο ωραία, πιο αμφίρροπα, πιο ζωντανά, πιο τίμια ματς που δώσαμε ποτέ! Το αποτέλεσμα; Χάσαμε 5-4 αλλά μόνο να έβλεπες την Αρχηγάρα μας και τον Μέγα-Μύστα να δίνουν επικές μάχες στο κέντρο με τους δύο μαύρους μεσοεπιθετικούς της αντίπαλης ομάδας, άξιζε όσο δέκα γκολ. Μιλάμε έτρεχαν λες και τους είχες βάλει νέφτι στον κώλο. Από κοντά κι οι δυο Στέφανοι (θα τους λέω ο μικρός και ο μεγάλος). Ο μεγάλος έκανε ατέλειωτα χιλιόμετρα μπρος πίσω ειδικά στο α' ημίχρονο κι ο μικρός έβαλε τρία γκολ, εκ των οποίων το τρίτο γκολάρα. Ντρίμπλαρε όλη την αντίπαλη άμυνα από δυο φορές και το κάρφωσε. Κι έδινε και πάσες! Ο Γιάννης θυσιάστηκε κι έκαστε τέρμα ενάμιση ημίχρονο κι έσωσε και καναδυό γκολ. Ο σούπερ-Μάριος πάλι θετικότατος κι ο Μίλτος μαχητής, μόνος μπροστά, χτύπησε ένα φάουλ που δεν μπήκε γκολ αλλά απέδειξε ότι κατά βάθος είναι κι αυτός καλλιτέχνης. Ο Γιώργος Μι ξαναπατώντας το πλαστικό ταρτάν μετά από 15ημερη απουσία σκόραρε εντπωσιακά. Τι κι αν ήταν στο δικό μας τέρμα; Τέτοια γκολ μπαίνουν σπάνια. Σεντράρει ο αντίπαλος ψάχνοντας το κεφάλι του επιθετικού, ο Μι εκτοξεύεται σαν νίντζα για να προλάβει την μπάλα στον αέρα σηκώνοντας το πόδι ψηλά. Προς μεγάλη έκπληξη όλων δεν πιάνει αέρα αλλά βρίσκει την μπάλα η οποία όμως του παίζει περίεργο παιχνίδι, χτυπάει στο κεφάλι του και καρφώνεται στην εστία αφήνοντας άναυδο τον Γιάννη που είχε πάρει τον ρόλο του σοβαρά κι ήθελε να κάνει και έξοδο.

Το φινάλε του παιχνιδιού ήταν συναρπαστικό. Το σκορ ήταν 5-4 και πιέζαμε, όπως πίεζε ο Χίτλερ για να καταλάβει το Στάλινγκραντ, όπως πολιορκούσε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής τη Βιέννη, όπως μεθοδικά κι ακούραστα ο Γιώργος Μι μηχανεύεται την τελική παράδοση της Ζανγκ-Ζιγί...

Τελικά όπως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις "το κάστρο" δεν έπεσε, ευτυχώς στην πρώτη, όπως το πάρει κανείς στη δεύτερη και φυσικά δυστυχώς στην τρίτη. Το τρελό σουτ-καταπέλτης του σούπερ-Μάριο προσγειώθηκε στο δοκάρι του αντίπαλου τερματοφύλακα και μ' ένα γκελ αναπήδησε προς τα έξω. Ήταν ένα ματς όμως που το ευχαριστήθηκαν όλοι. Ακόμα κι ο αγαπημένος μας διαιτητής σχολίασε "πολύ ωραίο ματς". Και άψογο fair-play, και πνεύμα συναγωνισμού κι απ' όλα. Κι οι Αφρικανοί συναγωνιστές μάγεψαν αρκετές φορές. Όαση μες στη ρατσιστική μαυρίλα που μας έχει πλακώσει.

Τελικά θα μείνουμε στην ιστορία όχι ως μεγάλοι νικητές αλλά ως μεγάλοι πορθητές; Είμαστε οι τύποι που κλέβουν τις καρδιές της κερκίδας αλλά στο τέλος η περιγραφή λέει "δοκάρι και άουτ"; Δεν το γνωρίζουμε...

Ξέρουμε όμως ότι "Ζήσαμε σαν τα πουλιά τ' ουρανού και δεν ζητήσαμε τίποτα όπως μερικοί-μερικοί έμποροι και σφετεριστές της φιλίας. Τι θ' αφήσουν αυτοί στην ανθρωπότητα; Τίποτα! Κι ο πλούτος τους θα διασκορπιστεί κι η δύναμή τους θα εκπέσει. Η αρπακτικότητα των κόπων και των γυναικών των άλλων θ' ανταμοιφθεί με λήθη. Αυτό θα 'ναι το τέλος τους!"

http://www.youtube.com/watch?v=SG6Zwg5IyF4

Στους 8!

Ήρθαμε σκαστοί 

από την κλινική

Αισθησιακοί δεν το ξέρουν οι γιατροί

Και θα 'ρθουμε ξανά

Γιατί από παιδιά

Μας παλάβωσε η ροζόμαυρη στολή

Για πρώτη φορά στους οχτώ η ομαδάρα, στον έβδομο ουρανό όλοι εμείς!

Μύστα-Στέφανος αντικατέστησαν επάξια τους Γιώργο Μι που λείπει στο εξωτερικό και Μήτσο Μυ που είχε θλάσει στο βυζί (τι άλλη δικαιολογία θ' ακούσουμε θε μου!)

‎"Ίσως να φταίει που δεν είμαι ΚΚΕ
Δεν παίζω μπάλα σαν τον Οφορίκουε"

Συναγωνιστές στην όμορφη υπόθεση του ποδοσφαιρικού αισθησιασμού, η υπό διαμόρφωση κατάσταση δεν εμπνέει για περιγραφές. Πρέπει να ξέρουμε με τι κυβέρνηση παίζουμε. Ή μήπως θα αρχίσουμε να παίζουμε χωρίς κυβέρνηση; Δε σε χάλασε... Ώσπου να ξεκαθαρίσει το τοπίο, λοιπόν, λίγα λόγια και καλά. 

Φέραμε 3-3 παίζοντας το πρώτο τέταρτο με παίχτη λιγότερο (μαντέψτε ποιον) και χωρίς τερματοφύλακα. Κοντά μας η Κατερίνα κι η Σταυρούλα. Τις ευχαριστούμε θερμά. Σκόραραν ο Ηλίας (μεταγραφή απ' τη Λαϊκή Δημοκρατία Σάμου-Ικαρίας-Φούρνων), ο Αρχηγός και κάποιος άλλος που μας διαφεύγει.

Την άλλη Δευτέρα παίζουμε στις 10! 

Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός
Ακυβερνησία και Αισθησιασμός!

Αισθησιακοί 1 - Speed Runner 3

Δεν τα κατάφεραν να κάνουν το 3Χ3 οι Αισθησιακοί αφού για άλλη μια φορά έπαιξαν χωρίς

τερματοφύλακα. Το γκολ μας ο Αρχηγός Αντρέας ο οποίος μετά το τέλος του αγώνα δήλωσε:

"Νομίζω ότι αξίζαμε κάτι παραπάνω. Οι αντίπαλοι έκαναν τρεις φάσεις κι έβαλαν τρία γκολ.

Εμείς πιέσαμε μέχρι τελευταίο λεπτό, αλλά ήμασταν άτυχοι. Το κλίμα στην ομάδα είναι καλό,

σήμερα για πρώτη φορά είχαμε και αλλαγή και πιστεύω ότι με τις νέες εμφανίσεις θα

ξαναγυρίσει ο κόσμος στο γήπεδο".

Από τους υπόλοιπους διακρίθηκε ο Κρις που με τις γρήγορες επελάσεις του από τα πλάγια

ιδιαίτερα στο α' ημίχρονο δημιούργησε μπελάδες στην αντίπαλη άμυνα κι ο Κώστας Αντωνό

που ήταν ακούραστος στο κέντρο ενώ παραχώρησε συνέντευξη-εξομολόγηση

στην Αισθησιακή Ηχώ.

Bravo Messi

"Γενική Απεργία.

Ήρθε η ώρα ν' αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις". Μπράβο Μέσι.

Αισθησιακοί 3 - ΜΠΥΡΑREAL 2

Σε έναν αγώνα που σημαδεύτηκε από την αναπάντεχη επιστροφή του Αγαπημένου της Κερκίδας (!) και το χατ-τρικ του Αρχηγού, οι Αισθησιακοί επικράτησαν με 3-2 επί των αντιπάλων τους ΜΠΥΡΑREAL. Σε μεγάλα κέφια αν και μπουκωμένος απ' το γεύμα στις 20:15 ο Αρχηγός σκόραρε δις με τον γνωστό τρόπο (εκτέλεση άουτ Μίλτος - κεφαλιά Αντρέας = γκολ) και μία με σουτ-κεραυνό έξω απ' την περιοχή. Οι Αισθησιακοί διατήρησαν το προβάδισμα σε όλη τη διάρκεια του αγώνα παίζοντας κατά διαστήματα ποιοτικό ποδόσφαιρο. Έτσι κατάφεραν να γευτούν τη χαρά της επιτυχίας για 2η συνεχόμενη φορά κάτι που όπως και να το κάνουμε δεν συμβαίνει και συχνά! Το ηθικό της ομάδας είναι πλέον υψηλό ενώ όλοι περιμένουν τις νέες φανέλες.

Μετά τον αγώνα ο MVP του αγώνα Αρχηγός-Αντρέας δήλωσε: "Σημασία για μένα έχουν οι τρεις βαθμοί κι όχι η προσωπική διάκριση. Μακάρι να μη σκοράρω ποτέ και να κερδίζουμε πάντα (νιάου!)"

ενώ ο Αγαπημένος της Κερκίδας δήλωσε: "Είναι γεγονός πως έλειψα πολύ από τα γήπεδα αλλά η μπάλα όπως και το δεξί κροσέ μου δεν ξεχνιέται. Τώρα θέλω τίτλους. Πιστεύω ότι έχουμε τη στόφα του πρωταθλητή (νιάααουουου)".

Αυτά.

Ηλία ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Υ.Γ.

Ζητάμε συγγνώμη από τον παίχτη/άνθρωπο Μύστα που δεν τον αναφέραμε στις απώλειες στην προηγούμενη περιγραφή. Όσοι κι αν είναι οι μνηστήρες της θέσης του (και είναι πολλοί), θα τον περιμένουμε σαν πιστές Πηνελόπες υφαίνοντας το ροζ δίχτυ μας γύρω από τη ζωή του. Αν τολμάς επέστρεψε στην Ιθάκη!

Αισθησιακοί 4 - Πειρατικό 3

"Νικήσαμε"...είπε κι έπεσε κατάχαμα. Συγκλονιστικό παιχνίδι! Σπουδαίες στιγμές ηρωισμού κι αυτοθυσίας απ' την ομάδα-νοσοκομείο. Η Αισθησιακή Ταξιαρχία πήρε το ροζ φύλλο αγώνα νικώντας με 4-3 στο τελευταίο κυριολεκτικά δευτερόλεπτο, καταστρέφοντας έτσι το "εγώ" των αντιπάλων της, οι οποίοι -όπως εύστοχα παρουσιάζει η φωτογραφία στο πιο κάτω ποστ- έμειναν ανάσκελα στο έδαφος μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί. Είχε συμβεί @ilias naris.

Κι εδώ πρέπει να αρχίσει ένας πανηγυρικός προς τη σαμιώτικη σαϊτα, τον αετομάτη λάισμαν, τον υπερηχητικό μιντφίλντερ Ηλία aka "Το Σώμα". Ο άνθρωπος αυτός, ιδρυτικό μέλος των Αισθησιακών, δεν ήρθε μόνο ενώ είχε πει πως δεν θα ερχόταν κι έτσι συμπληρώσαμε 8άδα την τελευταία στιγμή, δεν αναδείχτηκε απλά σε πρώτο σκόρερ της ομάδας με δύο γκολ, δεν μας χάρισε τη νίκη στο τελευταίο δευτερόλεπτο αλλά ...κι εδώ δώστε προσοχή κυρίες και κύριοι(!)... ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΕΛΑΦΡΑ ΔΙΑΣΕΙΣΗ, ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΕΛΑΦΡΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ! Ήταν κάπου 10 λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα όταν ένας αντίπαλος αμυντικός στην προσπάθειά του να σταματήσει την επέλαση του υπερηχητικού Ηλία, τον γκρεμοτσάκισε με αποτέλεσμα να σκάσει ο Ηλίας με την πλάτη και απ' το τράνταγμα να βρει το πίσω μέρος του κεφαλιού του στο έδαφος! Ο Ηλίας βγήκε για μερικά λεπτά στον πάγκο αλλά βλέποντας το ασουλούπωτο αισθησιακό ασκέρι να καταθέτει τα πνευμόνια του στο γήπεδο έχοντας καταφέρει με το μοναδικό αυτοκαταστροφικό του χάρισμα, το προβάδισμα 3-0 του ημιχρόνου να το κάνει 3-3, ξαναμπήκε κι ας μη θυμόταν τι ακριβώς ήταν αυτό το στρογγυλό πράμα με τις μαύρες βούλες που όλοι κυνηγούσαν, κι ας μη θυμόταν σε ποιο θεό πιστεύει, αν ψήφισε χθες Μπένι, και αν οδηγάει αμάξι ή μηχανή (η σωστή απάντηση είναι και τα δύο!). Κι ενώ όλα έδειχναν ότι το 3-3 θα είναι το τελικό σκορ, σε μια ωραία αντεπίθεση, ο Αρχηγός τροφοδότησε τον Ηλία ο οποίος σπρίνταρε, σούταρε και παρά την κόντρα που του 'βαλε ο αμυντικός, με υπερένταση έγραψε το 4-3. Αμέσως ακούστηκε το σφύριγμα της λήξης από τον διαιτητή..... Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα ο Ηλίας δήλωνε στον πάγκο ότι δεν θυμόταν πως έβαλε το γκολ ενώ μέχρι να φύγουμε μας ρώτησε 4-5 φορές πόσο ήρθε το ματς. Εμείς ως οφείλαμε, σαν συμπαίχτες και πάνω απ' όλα σαν καλοί φίλοι του υπενθυμίσαμε Α. Τα λεφτά που μας χρωστάει (σύνολο 2.350 ευρώ), Β. Ότι δεν είναι παντρεμένος και Γ. Ότι ψηφίζει Παπαρήγα. Να προσθέσουμε κι ένα Δ γιατί ζούμε σε καιρούς πονηρούς: Ηλία είσαι ΠΑΟΚ, ο,τι άλλο σου πουν είναι ψέμα.

Αν ζούσε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ θα έλεγε "δεν πολεμάει ο Ηλίας σαν ήρωας, οι ήρωες πολεμούν σαν τον Ηλία".

Ας μιλήσουμε όμως και για τους υπόλοιπους 7 θνητούς, κρίμα είναι. Ο @Yorgos Mii από τότε που έρχεται στην ώρα του, δεν παίζει καλά, γι' αυτό στον επόμενο αγώνα θα έρθει με 10 λεπτά καθυστέρηση. Ναι, διότι σήμερα κουτούλαγε στους αντιπάλους με αποτέλεσμα να τσακίσει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού και έγδαρε το γονατό του αφού έπεφτε και ούτε μπάλα έβρισκε, ούτε παίχτη. Τόσο αυτός όσο και ο @dimitris mylonas προσήλθαν νυσταλέοι και μη έχοντας χωνέψει τις μακαρονάδες που καταβρόχθισαν σαν άλλοι kapamaru νωρίτερα το απόγευμα. Οι περισσότεροι παίχτες κάπου στα μισά του β' ημιχρόνου κλάταραν και έτρεχαν σε αργή κίνηση ενώ οι φάτσες τους έδειχναν ανθρώπους που υποφέρουν. Ο Αρχηγός-Αντρέας σαν άλλος Γιώργος Παπανδρέου τραυματίστηκε το γουίκεντ κάνοντας ποδήλατο κι έτσι σήμερα έτρεχε σαν κουτσάλογο. Ρεσιτάλ βλακείας αυτή η ομάδα. Ο Μίλτος καλός ήταν, έβαλε γκολ, έβγαλε και δύο ασίστ (ειδικά η μία στον Ηλία ήταν πολύ καλή) Να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στην επανεμφάνιση του Βενιαμίν μας Ντίνου αλλά και του τερματοφύλακά μας Αντρέα. Σήμερα θυμίσαμε Αισθησιακούς απ' τα παλιά. Μόνο ο ΑτΚ έλειπε αλλά απ' ότι πληροφορούμαστε ετοιμάζει την επανεμφάνισή του.

Τετάρτη πρωί πάμε για να αγοράσουμε τα υφάσματα για τις φανέλες. Θυμηθείτε αυτό: Την ημέρα που θα γίνει η παρουσίαση της νέας εμφάνισης πρέπει να έρθετε στο γήπεδο. Μετά θα το γλεντήσουμε. Απίθανες στιγμές κεφιού!

Sensuals reloaded

Sensuals reloaded απ' αυτή τη Δευτέρα και κάθε Δευτέρα τα παιδιά με τα ροζ σε νέες περιπέτειες! Θα πάρει η Πρόεδρος την κατάσταση στα χέρια της; Θα παίξει ο Αγαπημένος της Κερκίδας; Θα αντέξουν Μήτσος και Κρις στα διπλά παιχνίδια; Είναι πράγματι τραυματίας ο Μύστα; Πού έχει χαθεί ο Ηλίας; Τερματοφύλακα θα βρουν; Τελικά είναι βιώσιμο το χρέος των Αισθησιακών προς την κοινωνία;

Νέες εμφανίσεις (λήξη ψηφοφορίας)

Ανακοίνωση

Σήμερα, ημέρα Τετάρτη 08/02, του σωτήριου έτους 2012, ολοκληρώνεται η ψηφοφορία για τις νέες εμφανίσεις του Α.Ο. Αισθησιακοί/Sensuals. Ο λαός μίλησε. Η ετυμηγορία του θα γίνει όπως πάντα σεβαστή. Ευχαριστούμε τους/τις χιλιάδες φίλους/ες της ομάδας που ψήφισαν με πάθος, τρέλα και κορδέλα όπως τους ζητήθηκε. Αθροίζοντας τις ψήφους σε facebook και blog, τα αποτελέσματα παρατίθενται παρακάτω.

Έλαβαν σύνολο* (σε παρένθεση οι ψήφοι στο blog):

Α1 - 3 (1)

Α2 - 22 (4)

Β1 - 25 (1)

Β2 - 3

Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων από την κεντρική εφορευτική επιτροπή, η νικήτρια φανέλα Β1 δήλωσε:

"Θέλω να ευχαριστήσω τους ψηφοφόρους μου. Ήταν μια μεγάλη νίκη. Μια νίκη των αισθησιακών κριτηρίων απέναντι στη σοβαροφάνεια και τον καθωσπρεπισμό. Η εκστρατεία λάσπης εναντίον μου δεν έπιασε τόπο. Σύντομα, μόλις φορεθώ, θα με αποδεχθούν και οι πλανεμένοι εχθροί μου. Οι περισσότεροι είναι γατιά και την πατάνε. Οι υπόλοιποι ξύδι, (λούζερς). Τέλος θέλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά την σχεδιάστρια Eleni Zou και εκ των προτέρων την πατρονίστ και όλο το επιτελείο που θα εργαστεί για την υλοποίησή μου. Η τρικολόρε εμφάνιση kiss (aka εμφάνιση παγωτό) είναι γεγονός".

Με τη σειρά της η μεγάλη ηττημένη, φανέλα Α2 προέβη στις εξής δηλώσεις:

"Ήταν στημένο. Καταγγέλω την εκλογική διαδικασία, εμπνευσμένη από τα ρωσόδουλα όργανα του Πούτιν. Είμαι έτοιμη να προσφύγω στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης με δικηγόρο τον Μύστα. Απαιτώ να γίνω τουλάχιστον εναλλακτική, χειμερινή εμφάνιση με μακρύ μανίκι"

Εμείς από την πλευρά μας θα θέλαμε να ευχηθούμε...

Καλοφόρετες! Καλοφόρετες!

*διευκρίνιση προς το blog. Η αρίθμηση Α1, Α2, Β1, Β2 αντιστοιχεί στην σειρά των εμφανίσεων όπως αυτές αναρτήθηκαν στο γκρουπ στο facebook. Α1 και Α2 είναι οι δύο με την κάθετη ρίγα και Β1-Β2 οι δύο τρικολόρε. Ως εκ τούτου, νικήτρια αναδεικνύεται η πρώτη τρικολόρε εμφάνιση αλλιώς εμφάνιση kiss ή εμφάνιση παγωτό.

4-4. Πόρνη μπάλα (=στο ίδιο έργο θεατές)

Εισαγωγή

(μουσική υπόκρουση: http://www.youtube.com/watch?v=HpOi2emPby4)

Όταν ήρθα στο Χαϊδάρι κι είδα ανθρώπους να κλωτσάνε είπα στον εαυτό μου. Ναι ρε γαμώτη! Και πήρα τον φίλο μου τον Μίλτο και του είπα "Μίλτο! Θέλω να σουτάρω με το μύτο!". Όλη μέρα, όλη νύχτα! Και δωσ' του οι γιόμες! Και δωσ' του οι τούμπες! Και δωσ' του οι γλίστρες! Γαμώτη! I couldn't believe what I was living!

Κυρίως Θέμα

Τα δάχτυλα αιωρούνται πάνω απ' τα πλήκτρα σαν σμήνος από γεράκια που εποπτεύουν μια κοιλάδα πριν ορμήξουν για τη λεία τους. Βάζεις ν' ακούσεις λίγο Φίλιππο Πλιάτσικα (γιατί έπαψες σουβλάκι να μυρίζεις) και βλέπεις 3.500.000 views. Πού πάει αυτή η χώρα αναρωτιέσαι; Αν είχε 3.500.000 views ο λόγος του Βασίλη Ζαφειρόπουλου μπροστά στον Λευκό Πύργο ή η πρόβλεψη της Λίτσας Πατέρα για την κατάρρευση του καπιταλισμού αυτός ο κόσμος θα ήταν αλλιώς. Πώς αλλιώς; Δεν ξέρεις αλλά υποπτεύεσαι πως θα ήταν σαν ένα κοντρόλ του Αγαπημένου της Κερκίδας, σαν μια επέλαση α λα ταύρος εν υαλοπωλείω του Μύστα, σαν ένα συγκαμμένο τρέξιμο του Μήτσου, ένα σπριντ -με πατημένο το rew x4- του Μίλτου, μια ηρωική προσπάθεια του Αρχηγού όταν το σκορ είναι 4-1 εναντίον μας (και θέλει 5 λεπτά για να λήξει), σαν μία στάλα ιδρώτα που κυλάει στα ξυρισμένα δεξί πόδι του Ηλία κι ας μην ακουμπάει την μπάλα ποτέ. Και όμως αυτός ο κόσμος που οραματιστήκαμε και οραματίστηκαν μαζί μας πολλοί (και κυρίως πολλές) έχει πάψει να υπάρχει. Έτσι σιωπηλά και ήσυχα σαν μια τζούφια κλανιά που έφυγε απ' τα εντόσθια μας, τρεις στυλοβάτες του Αισθησιασμού έχουν εγκαταλείψει τη ναυαρχίδα της ιδέας μας που είναι το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ουδείς αναντικατάστατος θα πεις από τη μία και ίσως ορθά. Όμως εδώ πρέπει να αναμετρηθούμε με το ερώτημα "υπάρχει αισθησιασμός χωρίς αισθησιακούς;". Με άλλα λόγια γίνεται επανάσταση χωρίς το επαναστατικό υποκείμενο; Το Κόμμα θα το φτιάξουμε σύντροφοι; Quo Vadis Σένσουαλ;

Πολύ συζήτηση έπεσε μετά τον σημερινό αποκλεισμό μας για το αν θα πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα, αν έχει νόημα να τρέχουμε σαν τα χάμστερ μες στη ρόδα. Κανονικά δεν πρέπει να δίνεις σημασία σ' ότι παπαριά λέει ο καθένας μετά από ένα χαμένο παιχνίδι. Αλλά άμα αυτή η πρόταση προέρχεται απ' τα χείλη του Αισθησιακού Αρχηγού μας το πράγμα αλλάζει. Να το συζητήσουμε.

Εντάξει, έχουμε μια συνήθεια να αποκλειόμαστε από τον 1ο γύρο. Αυτή η συνήθεια έγινε στοιχείο της ταυτότητάς μας. Την ταυτότητά μας την υπερασπιζόμαστε συνειδητά και μαζί υποσυνείδητα. Δεν έφυγε τυχαία ο Κρις ταξίδι για Βαρκελώνη. Ήξερε ότι αν έμενε, ίσως και να προκρινόμασταν. Δεν έχει κάτσει τυχαία ο Φίλιππος 2 μήνες στην Αυστρία. Ξέρει ότι άμα γυρίσει οι κοφτερές του πάσες θα τεμαχίσουν τις αντίπαλες άμυνες όπως το Σογκούν ένα Αργίτικο πεπόνι. Δεν πόνεσαν τυχαία οι τούβλινοι κοιλιακοί του Μύστα μια εβδομάδα πριν τα play-off. Δεν επιλέξαμε τυχαία για τέρμα τον αισθησιακό απ' τα γενοφάσκια του, γιαννιώτη γίγαντα ΠΑΣ (αν ξέρατε μόνο πώς χάιδεψε την μπάλα μετρώντας με τα δάχτυλά του κάθε σπιθαμή του σώματός της και τελικά την άφησε να φύγειι μέσα απ' τα χέρια του όπως αφήνεις ένα λευκό περιστέρι να πετάξει για να γραφτεί έτσι το 2-2...). Όχι, δεν κουτούλησαν τυχαία 20 πόντους μπροστά από το άδειο αντίπαλο δοκάρι Μίλτος και Αντώνης για να καταλήξει η μπάλα άουτ. Και λοιπόν; Τι θες να πεις μ' όλα αυτά σοφέ γέροντα;

Θέλω να πω...

"Ακούστε! Αν τ' αστέρια λάμπουν

σημαίνει πως κάποιος τα 'χει ανάγκη;

σημαίνει πως κάποιος θέλει να υπάρχουν;"

Επίλογος

Δε χρειάζεται πανικός. Ο ανάδρομος Άρης στην Παρθένο φέρνει κούραση κι εξάντληση. Επίσης δεν σου φταίμε εμείς Αρχηγέ αν πήγες και μετακόμισες στα Μελίσσια, κατεξοχήν αντι-αισθησιακό μέρος, και την είδες αλλιώς. Πιες έναν φραπέ στο Enigma, φάε ένα σουβλάκι από τις Νοστιμιές, παίξε ένα μπιλιάρδο στη Stadium (υπάρχει ακόμα;) να νιώσεις ξανά Χαϊδαριώτης και τα λέμε. Σου δίνουμε διορία τον Φλεβάρη που θα φτιάξουμε τις εμφανίσεις, θα κάνουμε και κανά παρτάκι κι από Μάρτη ξανά στα γήπεδα. Κι εσείς Κώστα, Ηλία, Μύστα μην κοιτάτε που η ομάδα γαζώνει και χωρίς εσάς. Όποιος φεύγει απ' το μαντρί, τον τρώει ο λύκος.

Έπαιξαν: ΠΑΣ (τέρμα), Mi, Μήτσος, Αντώνης (2η αισθησιακή εμφάνιση), Κώστας-ψηλός (έσκασε με τρομερό ροζόμαυρο μπουφάν και μας έκλεψε τις καρδιές μας. για πάντα Sensual Κώστα), Κώστας-μικρός (δεν ξέρω δλδ πόσο μικρός αλλά μισή γενιά κάτω σίγουρα, once a sensual-always a sensual κι εσύ), Μίλτος (έβαλε γκολάρα με κεφαλιά), Αρχηγός και στις κερκίδες ποιοοος; Αυτός! 1-0.

Νέες εμφανίσεις

Επειδή η κύρια ψηφοφορία γίνεται στο γκρουπ στο facebook, αλλά σκεφτόμαστε και τους αντιρρησίες συνείδησης, ψηφίζετε με σχόλιο για την εμφάνιση που θέλετε να τυλίξει τα αισθησιακά κορμιά μας. Ψηφίζετε 1 στις 4 με πάθος, τρέλα και κορδέλα.