Η Λία και οι άλλες

Η Λια και οι άλλες

Στο ποδόσφαιρο, όπως και παντού για κάποιους φροϋδικούς, όλα τα κάνεις για τ(ρε)ις γυναίκες: τη νίκη, την ήττα και την ισοπαλία. Πότε πέφτεις στην αγκαλιά της μίας, πότε της άλλης (και πότε της παράλλης!). Αυτές οι τρεις δε συνδυάζονται έτσι ώστε να μην μπορείς να νικήσεις, να χάσεις και να φέρεις ισοπαλία ταυτόχρονα. Είσαι καταδικασμένος ως ποδοσφαιριστής και ως άντρας τα τρία αυτά διαφορετικά συναισθήματα να τα γεύεσαι αυτοτελώς και ποτέ ως μια μίξη τύπου χαρμοαδιαφορολύπης. Εξαίρεση αποτελούν κάτι περιπτώσεις που ναι μεν χάνεις αλλά κερδίζεις το πρωτάθλημα γιατί ο αντίπαλος είναι τριακόσιους βαθμούς πίσω, ναι μεν κερδίζεις αλλά πέφτεις κατηγορία γιατί ο αντίπαλος είναι πολλούς βαθμούς μπροστά, ναι μεν φέρνεις ισοπαλία αλλά πανηγυρίζεις ή κλαις γιατί, γιατί, γιατί. Αυτές είναι περίεργες περιπτώσεις που απαντώνται και στην ερωτική ζωή. "Με χώρισε αλλά πανηγυρίζω", "Παντρεύομαι αλλά κλαίω", "Δεν έχουμε ερωτική ζωή αλλά κάνω καριέρα" κ.ο.κ. Εμείς όμως ως γνήσια τέκνα της έλλογης παράδοσης αυτού του τόπου (της Αθήνας εννοώ και ουχί όλου του αρχαίου ελλαδικού χώρου) δεν ενστερνιζόμαστε τέτοιου είδους παρεκκλίσεις και προσπαθούμε να χαιρόμαστε στις νίκες, να λυπόμαστε στις ήττες και να νιώθουμε μια αμφιθυμία στις ισοπαλίες. Αυτή την αμφιθυμία, λοιπόν, τη νιώθουμε πολύ συχνά τελευταία. Πάρα πολύ συχνά θα 'λεγα! Πήξαμε στην ισοπαλία ρε παιδί μου που απο 'δω και πέρα θα τη λέω Λία. Στην αγκαλία της Λίας λοιπόν κι αυτή τη Δευτέρα, με τους αγαπημένους των Χαϊδαριωτών να φέρνουν 3-3 με το Πειρατικό. Οι τραυματισμοί, οι ασθένειες κι η ασυνεννοησία μας έκαναν να ξεκινήσουμε λιγότεροι το ματς. Δανειστήκαμε παίχτη από τους αντιπάλους, ο οποίος έβαλε και το 1ο μας γκολ! Μπροστά στο σκορ δεν περάσαμε ποτέ και όλο κυνηγούσαμε. Αυτές είναι οι βραδιές που η κατάκτηση της Λίας είναι βάλσαμο κι όχι ανεπιθύμητη εξέλιξη επειδή μας έφτυσε η Νίκη. Έτσι τελευταίο λεπτό κι ενώ όλα έδειχναν πως ούτε η Λία δεν μας κάθεται ο Στέφανος ντρίμπλαρε τρεις αντιπάλους, έβγαλε μπαλιά στον Αντρέα που έκανε κάτι σαν σουτ, η μπάλα πήγε στον Μι που στεκόταν δίπλα στο δοκάρι και (όντως) κατάφερε να την σπρώξει στα δίχτυα. 3-3 κι αγκαλιά με την Λία ξανά. Γνωρίζοντας όμως πως μετά τις τρεις-τέσσερις πρώτες βραδιές οι γυναίκες ζητάνε σχέση, κι εμείς δεν μπορούμε τις αποκλειστικότητες (νιάουου) πρέπει κάτι να γίνει για να ξεκόψουμε και μάλιστα άμεσα. Την επόμενη Δευτέρα το σύστημά μας πρέπει να είναι το όλα για όλα. Ή θα κοιμηθούμε με τη Νίκη που έχουμε να τη δούμε από το καλοκαίρι ή με την Ήττα (από το Πακίτα -Καλιέγκο-). Άλλος δρόμος δεν υπάρχει!

Μέχρι τη Νίκη πάντα

Weareall Sensuals