...(τη συνέχεια του άσματος την ξέρετε κι όποιος δεν την ξέρει να διαγραφεί μόνος του απ' αυτό το γκρουπ ή να το ποστάρει στο προφίλ του μόλις το βρει)
Σήμερα παίζαμε με τους Ταυρομάχους. Πόσες φορές έχουμε παίξει με τους Ταυρομάχους; Ουουου, κι αν δεν έχουμε παίξει με τους Ταυρομάχους! Σήμερα όμως υπήρχε κάτι διαφορετικό. Ένα διαφορετικό χρώμα. Θα γίνω πιο συγκεκριμένος.
Θυμάστε που η Πρόεδρος υποσχόταν να πάρει για την ομάδα μαύρο επιθετικό; Βέβαια η Πρόεδρος μόνο για να έχει η ομάδα επιθετικό δεν νοιαζόταν αφού γι' αυτήν οι Αισθησιακοί είναι ένα καπρίτσιο ανάμεσα στα πολλά της καπρίτσια, ένα βίτσιο ανάμεσα στα πολλά της βίτσια, μια διαστροφή ανάμεσα στις πολλές της διαστροφές. Αλλά να πάμε στο θέμα.
Οι μέρες που ζούμε είναι παράξενες (αδιαμφισβήτητα). Οι Αφρικανοί και Ασιάτες συμπολίτες μας υφίστανται διωγμό. Είναι λέει βάρος στην ελληνική κοινωνία. Μαζευτήκαμε πολλοί και δεν χωράμε κι άλλα τέτοια ωραία. Μας φέρνουν κι αρρώστιες, είναι κι απολίτιστοι και δεν μπορούμε να κάνουμε χωριό. Ως εδώ καλά αλλά τι σχέση έχει αυτό με το αποψινό ματς επιτέλους; Θα μιλήσουμε για την ταμπακέρα.
Πρόεδρε, αν θέλεις η ομάδα Σου να παίζει λυσσασμένα κι αυτά τα βαριά κορμιά, οι Αισθησιακοί να τρέχουν σαν μηχανάκια ασταμάτητα, ακούραστα, αδιάκοπα δεν χρειάζεται να πάρεις εκείνο το μαύρο φορ που λέγαμε. Πρέπει να κάνεις δώρο Αφρικανούς -κι όταν λέμε Αφρικανούς εννοούμε αυτούς που είναι δύο μέτρα στο ύψος και δυο στο μήκος- στις αντίπαλες ομάδες!
Διότι σήμερα είχαμε την τιμή και ευχαρίστηση να αντιμετωπίσουμε τους ανανεωμένους Ταυρομάχους με δύο μαύρα διαμάντια στη σύνθεσή τους!! Ω, ναι, το ζήσαμε κι αυτό. Το ζήσαμε κι ήταν ωραίο. Ένα απ' τα πιο ωραία, πιο αμφίρροπα, πιο ζωντανά, πιο τίμια ματς που δώσαμε ποτέ! Το αποτέλεσμα; Χάσαμε 5-4 αλλά μόνο να έβλεπες την Αρχηγάρα μας και τον Μέγα-Μύστα να δίνουν επικές μάχες στο κέντρο με τους δύο μαύρους μεσοεπιθετικούς της αντίπαλης ομάδας, άξιζε όσο δέκα γκολ. Μιλάμε έτρεχαν λες και τους είχες βάλει νέφτι στον κώλο. Από κοντά κι οι δυο Στέφανοι (θα τους λέω ο μικρός και ο μεγάλος). Ο μεγάλος έκανε ατέλειωτα χιλιόμετρα μπρος πίσω ειδικά στο α' ημίχρονο κι ο μικρός έβαλε τρία γκολ, εκ των οποίων το τρίτο γκολάρα. Ντρίμπλαρε όλη την αντίπαλη άμυνα από δυο φορές και το κάρφωσε. Κι έδινε και πάσες! Ο Γιάννης θυσιάστηκε κι έκαστε τέρμα ενάμιση ημίχρονο κι έσωσε και καναδυό γκολ. Ο σούπερ-Μάριος πάλι θετικότατος κι ο Μίλτος μαχητής, μόνος μπροστά, χτύπησε ένα φάουλ που δεν μπήκε γκολ αλλά απέδειξε ότι κατά βάθος είναι κι αυτός καλλιτέχνης. Ο Γιώργος Μι ξαναπατώντας το πλαστικό ταρτάν μετά από 15ημερη απουσία σκόραρε εντπωσιακά. Τι κι αν ήταν στο δικό μας τέρμα; Τέτοια γκολ μπαίνουν σπάνια. Σεντράρει ο αντίπαλος ψάχνοντας το κεφάλι του επιθετικού, ο Μι εκτοξεύεται σαν νίντζα για να προλάβει την μπάλα στον αέρα σηκώνοντας το πόδι ψηλά. Προς μεγάλη έκπληξη όλων δεν πιάνει αέρα αλλά βρίσκει την μπάλα η οποία όμως του παίζει περίεργο παιχνίδι, χτυπάει στο κεφάλι του και καρφώνεται στην εστία αφήνοντας άναυδο τον Γιάννη που είχε πάρει τον ρόλο του σοβαρά κι ήθελε να κάνει και έξοδο.
Το φινάλε του παιχνιδιού ήταν συναρπαστικό. Το σκορ ήταν 5-4 και πιέζαμε, όπως πίεζε ο Χίτλερ για να καταλάβει το Στάλινγκραντ, όπως πολιορκούσε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής τη Βιέννη, όπως μεθοδικά κι ακούραστα ο Γιώργος Μι μηχανεύεται την τελική παράδοση της Ζανγκ-Ζιγί...
Τελικά όπως σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις "το κάστρο" δεν έπεσε, ευτυχώς στην πρώτη, όπως το πάρει κανείς στη δεύτερη και φυσικά δυστυχώς στην τρίτη. Το τρελό σουτ-καταπέλτης του σούπερ-Μάριο προσγειώθηκε στο δοκάρι του αντίπαλου τερματοφύλακα και μ' ένα γκελ αναπήδησε προς τα έξω. Ήταν ένα ματς όμως που το ευχαριστήθηκαν όλοι. Ακόμα κι ο αγαπημένος μας διαιτητής σχολίασε "πολύ ωραίο ματς". Και άψογο fair-play, και πνεύμα συναγωνισμού κι απ' όλα. Κι οι Αφρικανοί συναγωνιστές μάγεψαν αρκετές φορές. Όαση μες στη ρατσιστική μαυρίλα που μας έχει πλακώσει.
Τελικά θα μείνουμε στην ιστορία όχι ως μεγάλοι νικητές αλλά ως μεγάλοι πορθητές; Είμαστε οι τύποι που κλέβουν τις καρδιές της κερκίδας αλλά στο τέλος η περιγραφή λέει "δοκάρι και άουτ"; Δεν το γνωρίζουμε...
Ξέρουμε όμως ότι "Ζήσαμε σαν τα πουλιά τ' ουρανού και δεν ζητήσαμε τίποτα όπως μερικοί-μερικοί έμποροι και σφετεριστές της φιλίας. Τι θ' αφήσουν αυτοί στην ανθρωπότητα; Τίποτα! Κι ο πλούτος τους θα διασκορπιστεί κι η δύναμή τους θα εκπέσει. Η αρπακτικότητα των κόπων και των γυναικών των άλλων θ' ανταμοιφθεί με λήθη. Αυτό θα 'ναι το τέλος τους!"
http://www.youtube.com/watch?v=SG6Zwg5IyF4
