Αισθησιακοί 4 - Παντάνασσα 3

Το κείμενο διαβάζεται με την εξής ηχητική υπόκρουση: http://www.youtube.com/watch?v=XJtrXqRu9K8

Γράφαμε σε προηγούμενη περιγραφή για την αριστεία του Διομήδη αλλά μας προέκυψε αριστεία του Μιλτιάδη! Είναι ψηλός, ξανθός, με γαλανά μάτια, σωματώδης, με μούσια, καπνίζει, πίνει, οδηγάει μαύρη μηχανή μεγάλου κυβισμού και μπορεί σε ένα ημίχρονο να βάλει τρία γκολ και να'χει δύο δοκάρια.

Η ομάδα ως σύνολο έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της, ever. Προσπάθησε εξ αρχής να παίξει οργανωμένα αν και με ανακατεμένη την τράπουλα (Αντρέας και Μύστα άλλαξαν θέσεις στο α' ημίχρονο), περιόρισαμε τις γιόμες, πρεσάραμε, κρατούσαμε θέσεις και βγάλαμε και μερικούς πολύ ωραίους συνδυασμούς...συνδυασμούς που όσο κι αν δεν μας αρέσει να το λέμε...απέπνεαν επαγγελματισμό.
Το α' ημίχρονο βέβαια παρά το καλό στήσιμο δεν μας πήγαινε και πολύ καλά. Βρεθήκαμε να χάνουμε 2-0 χωρίς οι αντίπαλοι να κάνουν πολλές ευκαιρίες. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι είχαμε έναν εκνευρισμό ανεξήγητο. Χαμένα κοντρόλ, βιαστικές πάσες, επιπόλαιες κινήσεις. Πανικός δίχως λόγω γενικά. Φαινόταν όμως ότι η ομάδα ήταν σε καλή μέρα κατά τ' άλλα απλά έπρεπε να βρούμε το κλειδί.

Και το κλειδί κατά την ταπεινή μας γνώμη ήταν η επιστροφή Μύστα κι Αντρέα στις φυσικές τους θέσεις με την ταυτόχρονη τοποθέτηση του Ηλία ως σέντερ φορ και του Ντίνου αριστερά στα χαφ. Έτσι η άμυνα κρατούσε, ο Ντίνος επέλαυνε απ' τ' αριστερά, ο Ηλίας πίεζε μπροστά και τρυπούσε την άμυνα με αποτέλεσμα να μην μπορούν να αναπτυχθούν οι αντίπαλοι. Εκεί πήρε τα πάνω της η ομάδα.
Ναι, το β' ημίχρονο μας άνηκε ολοκληρωτικά! Βέβαια οι προσπάθειές μας ξεκίνησαν να αποδίδουν καρπούς κάπου στα μέσα του ημιχρόνου όταν τα χρονικά περιθώρια για την ανατροπή είχαν αρχίσει να στενεύουν. (yorgos mi και αγαπημένος της κερκίδας είχαν δώσει μυστικό όρκο νίκης στο ημίχρονο).
Ενώ λοιπόν το να λήξει το παιχνίδι 2-0 φαινόταν αρκετά ρεαλιστικό, ξάφνου τα γκολ άρχισαν να πέφτουν βροχή. Ο μικρός ξάδερφος (Ντίνος) έκανε κούρσες και μοίραζε ασίστ κι ο μεγάλος ξάδερφος (Μίλτος) εκτελούσε (ε δεν μπορώ να μην το πω) με την χάρη ενός Μουσλίμοβιτς!! Τόσο έμοιαζαν μερικά γκολ μεταξύ τους που νομίζαμε ότι τα βλέπαμε στο replay. Το σκορ από 2-0 έγινε 2-3 υπέρ μας κι αν οι αντίπαλοι ισοφάρισαν πρόσκαιρα από κόρνερ σε 3-3, ο ιπτάμενος ολλανδός μας δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. 4-3 κι έτσι κερδίσαμε τους 3ους του ομίλου. Εν τω μεταξύ ο Ντίνος εκτός από ασίστ πρόλαβε και σκόραρε κιόλας. Είπαμε, οικογενειακή υπόθεση το ματς.
Αξίζει να μνημονευθεί κι ο GiGi που έκανε 2-3 σημαντικότατες αποκρούσεις σε φάσεις που μπορεί να είχαν κρίνει το ματς εναντίον μας.

Ευτυχισμένοι Αισθησιακοί πανηγύριζαν στο τέλος του αγώνα για το αποτέλεσμα και την εμφάνιση. Όπως σωστά σημείωσε κι ο Αγαπημένος της Κερκίδας -που όσο πάει και γίνεται σοφότερος- "έχουμε κάνει πολλές φορές δυο νίκες συνεχόμενες;;;". Η απάντηση είναι όχι. Πάμε τώρα και για την τρίτη!

Έπαιξαν: Yorgos Mi, Μύστα, Παντελής, Στέφανος, Αγαπημένος της Κερκίδας, Ηλίας, Αρχηγάρα, Ντίνος, Μίλτος.
Έλειψε και μας έλειψε ο Μήτσος που αμέσως πήρε τηλέφωνο να πληροφορηθεί για την έκβαση του αγώνα. Αυτός είσαι Μητσάρα!

υ.γ.
Το κύμα επιστροφής των οπαδών μας είναι πλέον γεγονός. Ξένια, Έφη και 2 Ιταλίδες φαν κόσμησαν το γήπεδο. Τώρα ο ποδοσφαιρικός αισθησιασμός/αισθησιακός ποδοσφαιρισμός ριζώνει και στην Ιταλία. Έχουμε έναν κόσμο ολόκληρο να κατακτήσουμε!