Τα ματς με τους Μαχητές είναι το αλατοπίπερο του πρωταθλήματος.-
Μεταξύ μας έχει αναπτυχθεί μια σχέση, ερωτική θα τολμούσα να πω, βαθιά ερωτική για να 'μαι απόλυτα ειλικρινής. Υπάρχουν όλα τα στοιχεία. Δυνατά αισθήματα, εκατέρωθεν πειράγματα, νάζια, πάθος και δύναμη, μονομαχίες για το ποιος θα 'χει το πάνω χέρι αλλά όποτε κάποιος νικάει είναι σαν να θέλει να χάσει την επόμενη φορά για να ισορροπήσει τα πράγματα και να 'χει ξανά ενδιαφέρον η επόμενη συνάντηση. Το μόνο που λείπει είναι ότι είμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Η ζωή τα έφερε έτσι. Φταίμε κι οι δυο που ζούμε χώρια!
Αυτός ήταν ένας πρόλογος για να φτάσουμε στο ζουμί της υπόθεσης που περικλείεται στην φράση: "δεν πειράζει που χάσαμε".
Ματς χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον για μας, παρ' όλα αυτά υπήρχε κίνητρο λόγω της σχέσης που περιγράψαμε παραπάνω. Καλύτεροι οι Μαχητές ως συνήθως απλά αυτή τη φορά κέρδισε ο καλύτερος γιατί είχε και την τύχη με το μέρος του σε συγκεκριμένες φάσεις του αγώνα και κατά δεύτερο λόγο διότι υπήρξαμε υπερβολικά γαλαντόμοι. 3 γκολ στο πιάτο τους δώσαμε.
Το παιχνίδι ξεκίνησε με δικό μας δοκάρι από διαγώνιο σουτ του Βενιαμίν Ντίνου. Το σκορ άνοιξαν οι Μαχητές όταν μετά από εκτέλεση φάουλ κι ενώ η μπάλα πήγαινε στα χέρια του γκολκίπερ μας, κόντραρε στον Μύστα άλλαξε κατεύθυνση και μπήκε γκολ. Ακολούθησε το 2-0 προς το τέλος του ημιχρόνου όταν αντί να διώξουμε απ' την άμυνα κάναμε ντρίμπλες ώσπου να την χάσουμε. Τελικά πριν λήξει το ημίχρονο μειώσαμε 2-1 με φανταστικό γκολ του Μύστα που έκλεψε την μπάλα από αντίπαλο στο κέντρο έκανε έναν μεγάλο δρασκελισμό κι ένα σουτ βολίδα που καρφώθηκε στα δίχτυα των Μαχητών. Έτσι έληξε το ημίχρονο.
Στο 2ο ξεκινήσαμε καλά αλλά σε μια φάση, πάλι ντρίμπλες στην άμυνα, την χάνουμε...3-1. Το 3-2 έγινε όταν μετά από βαθιά μπαλιά του γράφοντος από την άμυνα βγήκε ο αντίπαλος τερματοφύλακας να την πιάσει, όμως ο αμυντικός έκανε κεφαλιά προς τα πίσω κι η μπάλα κατέληξε αργά και βασανιστικά στα δίχτυα τους (=αυτογκόλ). Το κλειδί είναι να βάζεις τον αντίπαλο να δουλεύει για σένα. Αμέσως μετά όμως με μια εντυπωσιακή προσπάθεια των αντιπάλων κι ένα σουτ πάνω απ' την γραμμή του άουτ που ο τερματοφύλακάς μας νόμιζε ότι είχε βγει η μπάλα διέσχισε οριζόντια τη γραμμή του τέρματός μας, βρήκε στο απέναντι δοκάρι και μπήκε γκολ. 4-2. Ε, εκεί κάπου τέλειωσε το ματς. Το 5-2 ήρθε από ακόμα ένα δώρο. Ντρίμπλες στην άμυνα, μας την κλέβουν και γκολ. Το τρις εξαμαρτείν...
Highlights του αγώνα: Ο τραυματισμός του Μάνου από τον σκληρό Ηλία. Ο Ηλίας ποτέ δεν το ξεπέρασε και δεν ήθελε να παίξει από τύψεις (όταν λέμε υπάρχει αίσθημα!). Γι' αυτό και έπαιξε πολύ λίγο μετά. Μάνο περαστικά.
Το παστέλι που έδωσε ο Καγκιλέρης όταν σκόραρε στο 3-1 στον τερματοφύλακά μας. 2 χρόνια περίμενε να του βάλει γκολ!
Τα γλειφιτζούρια που μας μοίρασαν οι Μαχητές μετά το τέλος του αγώνα.
Τα μελομακάρονα που μοίρασε η Πρόεδρος, που έκανε δυναμική επανεμφάνιση διαψεύδοντας τις φήμες για παραίτηση. Σπιτικά μελομακάρονα, χριστουγεννιάτικο πνεύμα κι όλοι χαρούμενοι. Τόση ευτυχία δεν μπορούμε να την αντέξουμε!
Έπαιξαν: Νίκος, Μύστα, Μήτσος, Γιώργος, Αγαπημένος της Κερκίδας (=Κώστας), Βενιαμίν (=Ντίνος), Αντρέας, Ηλίας, Μίλτος.
Επόμενη και τελευταία αγωνιστική πριν τα play-off με τους Κούπα Καμπάνα. Αγώνας χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον για μας. Μπορεί τα Αισθησιακά γρι-γρι να κερδίσουν το ΚουπαΚαμπανιότικο τρένο (τσαφ-τσουφ);
Δευτέρα στις 22:00.
Υ.Γ.
Who is Xara Lala? Σαπουνόπερα έχουμε καταντήσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου