Τόσο απλά. Τελικά όπως είπε κι ο Αγαπημένος της Κερκίδας δεν είμαστε ομάδα των Play-Off. Το άγχος των διπλών αγώνων μας λυγίζει. Είναι και το πάρτυ που πλησιάζει και νομίζω υποσυνείδητα θέλαμε να ξεμπερδεύουμε με τις αγωνιστικές μας υποχρεώσεις. Τώρα έχουμε όλο τον χρόνο να ασχοληθούμε με τα εξω-αγωνιστικά που όμως θα ολοκληρώσουν το χτίσιμο του προφίλ της ομάδας. Μέχρι την έναρξη της επόμενης σεζόν, να βρούμε επιτέλους τις ροζ/μαύρες εμφανίσεις, να κάνουμε 1-2 μικροαλλαγές στο γκρουπ, να ανέβει επιτέλους το βίντεο έστω και λογοκριμένο, να κοιτάξουμε την φυσική μας κατάσταση, να, να, να!
Χθες η ομάδα ήταν σχεδόν πλήρης (απ' τον συνηθισμένο κορμό έλειπε ο τραυματίας Μύστα που όμως ήρθε στο γήπεδο για να δει την ομάδα του. Είναι ένας επαγγελματίας χωρίς συμβόλαιο, ένας επαγγελματίας της συνείδησης, ένας τζέντλεμαν, ένας μεγάλος Αισθησιακός).
Ξεκινήσαμε και προηγηθήκαμε γρήγορα όπως και στο πρώτο ματς 1-0 με γκολ του πρωτοεμφανιζόμενου Στάσθη. Μετά όμως κολλήσαμε για ένα διάστημα κι οι αντίπαλοι ανέβηκαν. Σε μια αμφισβητούμενη φάση ο Αγαπημένος της Κερκίδας άπλωσε το πόδι του στα όρια της περιοχής μας για να σταματήσει τον αντίπαλο, ο διαιτητής περίμενε να σουτάρει ο αντίπαλος κι όταν η μπάλα πήγε άουτ...σφύριξε πέναλτι εναντίον μας. Ε δεν γίνονται αυτά! Τι θα πει ο Βαρούχας;; 1-1! Μετά ακολούθησε μία φάση που ο Yorgos Mi θα κάνει καιρό να την ξεχάσει καθώς ο αντίπαλος του πέρασε την μπάλα κάτω απ' τα πόδια στην γραμμή του πλαγίου άουτ μπήκε στην περιοχή όπου δεν υπήρχε άλλος παίχτης σε ακτίνα 10 μέτρων και πλάσαρε υποδειγματικά...1-2. Από κει και μετά άρχισαν οι συγκινητικές πλην άναρχες προσπάθειες για να βάλουμε 4 γκολ και να μην φάμε κανένα. Τελικά βάλαμε τρία και φάγαμε άλλα δύο. Τελικό αποτέλεσμα 4-4. Με 4-4 είχαμε αποκλειστεί και πέρυσι (τυχαίο;). Αν θυμάμαι καλά απ' τα υπόλοιπα γκολ έβαλε 2 ο Ντίνος και 1 ο Αντρέας ενώ χάσαμε και αρκετές μεγάλες ευκαιρίες με δοκάρια, προβολές σε κενή εστία που κατέληγαν άουτ, κεφαλιές μέσα από την μικρή περιοχή που απέκρουε ο αντίπαλος τερματοφύλακας...
Οι αντίπαλοι ήταν ταχύτεροι με μεγαλύτερες αντοχές και ήξεραν και λίγη μπάλα παραπάνω. Αυτά βέβαια δεν μας ανησυχούν γιατί ξέρουμε να κερδίζουμε τους καλύτερους από μας. Αν ήμασταν και στον πρώτο αγώνα έτσι τώρα θα είχαμε προκριθεί διότι όταν κυνηγάς να κερδίσεις με 3-4 γκολ διαφορά πώς να προσέξεις και την άμυνα!!
Φάνηκε κι η έλλειψη προπονητή αφού η ομάδα αγωνίζεται πλέον 95% με γιόμες απ' το τέρμα οι οποίες 80% καταλήγουν σε αντίπαλο. Ο GiGi-τερματοφύλακας παρεμπιπτόντως έκανε μια απ' τις καλύτερές του εμφανίσεις. Κρίμα που δεν είχαμε και κάμερα γιατί έγιναν αρκετές στραβοκλωτσιές, φάγαμε και αστεία γκολ (αυτό που πήγε η μπάλα κι ο Μήτσος μαζί δοκάρι και τελικά η μπάλα μπήκε γκολ ενώ ο Μήτσος όχι...πώς έγινε; Μήτσο διηγήσου μας!).
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στους φιλάθλους μας που γέμισαν τις κερκίδες και κάθονταν κι όρθιες. Ξένια (oh, nice to meet you!), Μελίνα, Δέσποινα (καλά αυτή είναι δανεική απ' τους Κούπα Καμπάνα), Κάτια (ω quelle surprise!), Έφη +Προεδράρα +Μύστα κι έγινε το αδιαχώρητο!! Πού να εμφανιζόταν και το φαν κλαμπ δλδ! Η Έφη μας έφτιαξε και λεμονοκέικ και ξέρετε πόσο συγκινούμαστε με τέτοιες κινήσεις. Τα Αισθησιακά αγόρια είναι κατά βάθος λαϊκά και θέλγονται απ' το πρότυπο της γυναίκας με το τάπερ. Το ότι ομοίως θέλγονται κι απ' την γυναίκα με το μαστίγιο ή το ρεβόλβερ οφείλεται στις μικροαστικές επιρροές των porn-sites και τις πολλές ώρες μπροστά σε ταινίες του STAR TV στην εφηβεία τους (και τα δυο τα σταματήσαμε τότε. Αλήθεια! (νιάου!)).
Ε, μετά το τέλος του αγώνα πήγαμε για μπύρες, ρακόμελα και μεζέδες κι ήταν ωραία. Ήρθε κι ο Κάγκι που είχε μεγάλα κέφια αλλά μας ξενέρωσε γιατί λέει τελευταίο Σ/Κ των Αποκρεών δεν θα είναι Αθήνα άρα αν γίνει το πάρτυ τότε θα το χάσει (1η απώλεια...σας τα 'λεγαν κάποιοι).
Άλλο τώρα...με τα νέα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης τι θα κάνουμε;
(Τhis was a joke)
Λοιπόν:
Περιμένουμε τα συλληπητήρια απ' τις συμπονετικές οπαδούς μας
Τα μπινελίκια απ' τις φανατικές οπαδούς μας
Την αυτοκριτική απ' τους παίχτες μας
Το μαστίγιο της Προέδρου μας και τον βούρδουλα του Big-Mani
Το δούλεμα απ' τον Κάγκι
Το κράξιμο από Χάλα και Φραπεδοφόρο Προπονητάκο
Φιλιά
Υ.Γ.
Δεν ξενερώνουμε ποτέ!
Υ.Γ.2
Τώρα που αποκλειστήκαμε ευχόμαστε να σηκώσει την κούπα αυτή η θυγατρική μας, οι Μαχητές.
Ολα τα ωραια φτανουν σε ένα τέλος! Το τέλος Της αρχής ή η αρχή του τέλους δεν έχει πολυ σημασία , αφού οι ζωή θα δείξει αν ο ποδοσφαιρικός αισθησιασμός είναι φτιαγμένος από τα υλικά που φτιάχνονται τα όνειρα. Τα όνειρα που μας έκανε κομάτια το κοράκι που (τυχαίο;) φορούσε διακριτικό που παρέπεμπε στα χρώματα της αντιπάλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερα και πάνω από όλα προβάλλει η ανάγκη να δυναμώσει ο αισθησιασμός στα κέντρα λήψης αποφάσεων και τα υπόλοιπα είναι βερεσέ.ευχαριστώ για τη δημοσίευση.
Υ.Γ
Ξηρά Τροφη για υγρές σκέψεις...
Θα μιλησει κανείς για τη σφαγή ή θα την κάνουν γαργάρα την πριονοκορδέλα οι επαϊοντες;