Αισθησιακοί (Sensuals) 3 - Μαχητές (Warriors) 2

...but it's so damn easy makin' love to you

Δεν υπάρχει τίποτα πιο σαγηνευτικό από ένα φαβορί που υποκύπτει στο σχέδιο του αουτσάιντερ. Κάπως έτσι οι πρωτοπόροι του ομίλου Μαχητές έχασαν για τρίτη φορά σε πέντε αναμετρήσεις από τους αναγεννημένους Αισθησιακούς. Πελάτες; Θυγατρική μας; Δεν ξέρουμε...πάντως:
Μια παράδοση χτίζεται, μια σχέση στοργής/εξάρτησης αναπτύσσεται. Για έναν περίεργο λόγο η ομαδάρα μας αποδίδει σχεδόν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων της απέναντι στον Καγκιλέρη και τ' άλλα παιδιά. Για έναν περίεργο λόγο ο Καγκιλέρης και τ' άλλα παιδιά δεν μπορούν να δείξουν τον πραγματικό τους εαυτό και χωρίς να καταλαβαίνουν πως...η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία και φάρσα συνάμα κάθε φορά που συναντιόμαστε.

3-2. Σκορ που φέτος έχουμε συνηθίσει. Κλασσικοί φετινοί Αισθησιακοί. Άμυνα γρανίτης, σωστή τοποθέτηση μες στο γήπεδο, αλληλοκάλυψη αλλά και πάθος στις μονομαχίες και πολύ τρέξιμο.
Το μυστήριο μαζί μας είναι ότι αυτόν τον εαυτό τον βγάζουμε μόνο όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε καλύτερο αντίπαλο. Με τους χειρότερους κι αυτούς στα μέτρα μας είμαστε αγνώριστοι. Χρειαζόμαστε μια πρόκληση μάλλον.

Προηγηθήκαμε 1-0 με υπέροχο γυριστό σουτ της αρχηγάρας μας. Ισοφαριστήκαμε 1-1 με σουτ έξω απ' την περιοχή. Ξαναπροηγηθήκαμε 2-1 με σουτάρα του Μίλτου απ' την αριστερή πλευρά της μεγάλης περιοχής...καρφωτό στην απέναντι γωνία. Ακόμα τρίβουμε τα μάτια μας!
Εκεί έληξε το α' ημίχρονο.
Ξαναισοφαριστήκαμε 2-2 μετά από αδράνεια σε κόρνερ και μη κάλυψη παίχτη στο 2ο δοκάρι.
Ξαναπροηγηθήκαμε γρήγορα 3-2 με ατομική προσπάθεια του υπερηχητικού Ηλία, σουτ από δεξιά...και πνίξιμο από τον αντίπαλο τερματοφύλακα.

Όλη η ομάδα έπαιξε συγκινητικά καλά. Κάναμε κι άλλες ευκαιρίες για γκολ ενώ πίσω ο τερματοφύλακάς μας δεν ανησύχησε πολλές φορές απ' τις προσπάθειες των Μαχητών. Οι Μαχητές έφταναν στην περιοχή μας αλλά κάπου εκεί σταματούσαν στο ατσάλινο τείχος της Αισθησιακής άμυνας. Η τερματοφυλακάρα μας ο Νίκος μας είπε μετά το ματς ότι είχε μείνει έκθαμβος με την αμυντική μας λειτουργία, ότι σχεδόν παίζαμε ζώνη. Διπλή ζώνη θα λέγαμε με μια τριάδα στο κέντρο και δεύτερη στην άμυνα. Κάπου πριν ή ανάμεσα σ' αυτές τις συμπληγάδες συνθλίβονταν οι ομαδικές κι ατομικές προσπάθειες των Μαχητών. Κι όσο κρατούσαμε χαρακτήρα και ξαναπροηγούμασταν τόσο πιο αγχωμένα έπαιζαν οι αντίπαλοί μας.

Η πρόεδρος, κέρδισε το μεγάλο στοίχημα για τα σουβλάκια κι ας μην ήταν στο γήπεδο. Κέρδισε έστω κι από μακριά. Προεδράρα τα παιδιά σου σε βγάλανε ασπροπρόσωπη. Μέχρι και παπούτσια τρύπησαν απ' την υπερπροσπάθεια (Ηλίας). Τώρα εμείς απομένει να φάμε τα σουβλάκια μες στην εβδομάδα ή το σ/κ. Μήπως τελικά μας αξίζει το μασάζ; Λέγω εγώ... Οι Μαχητές σίγουρα θα ξηγηθούν. Ήδη ο μεγαλόψυχος Καγκιλέρης μας μοίρασε γλυφιτζούρια μετά το τέλος του αγώνα!! Σλουρπ! Μη νομίζετε όμως ότι έτσι γλιτώνετε τα σουβλάκια...μας ανοίξατε την όρεξη.

Μ' αυτά και μ' αυτά η ομάδα κάνει πρωταθλητισμό φέτος. Απέχουμε 2 βαθμούς απ' την κορυφή κι αν δεν είχαμε φέρει αυτές τις ανόητες ισοπαλίες θα ήμασταν πρώτοι και η Μέκκα του Αισθησιασμού (Χαϊδάρι) θα λαμπάδιαζε σαν πασχαλινός Βροντάδος. Προς το παρόν είμαστε τρίτοι κι αν και γενικά δεν μπαίνουμε στην λογική του πρωταθλητισμού γιατί το κάνουμε απλά γιατί μας αρέσει...θα έχει πλάκα να ενωθούμε σαν μια γροθιά και να πούμε:

Ή πρώτοι ή τίποτα!

Only sky above us

υ.γ.
επόμενος σημαντικός αγώνας την άλλη Δευτέρα στις 22:00 με τους Κούπα Καμπάνα...ομάδα που μας έχει στα ίσα περίπου στην βαθμολογία.

υ.γ.2
το ματς δεν παρακολούθησε ο αδερφός του Παπιού. Το ίδιο το Παπί αν και το περιμέναμε...δεν εμφανίστηκε. what's up duck?

υ.γ.3
έπαιξαν: νίκος (τέρμα), γιώργος-μύστα-χρήστος (άμυνα), μήτσος (άμυνα και κέντρο...ένα τσιγάρο δρόμος), κώστας-αγαπημένος της κερκίδας, αντρέας-αρχηγάρα, μίλτος στην κορυφή της επίθεσης!